Yargıtay Kararı Hukuk Genel Kurulu 2016/2170 E. 2018/474 K. 14.03.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : Hukuk Genel Kurulu
ESAS NO : 2016/2170
KARAR NO : 2018/474
KARAR TARİHİ : 14.03.2018

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasındaki “işçilik alacağı ” davadan dolayı yapılan yargılama sonunda; Bakırköy 14. İş Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 17.01.2014 gün ve 2012/35 E.- 2014/13 K. sayılı kararın temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 08.10.2015 gün ve 2014/14121 E.- 2015/27893 K. sayılı kararıyla bozulmuş, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki belgeler okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Hukuk Genel Kurulundaki görüşmeler sırasında işin esasının incelenmesinden önce direnme kararına karşı davalı vekilince karar düzeltme harcı yatırılmak suretiyle ibraz edilen dilekçenin karar düzeltme dilekçesi mi yoksa temyiz dilekçesi olarak mı değerlendirileceği, burada varılacak sonuca göre;
a- Karar düzeltme dilekçesi olarak kabul edilmesi hâlinde iş mahkemesi kararlarına karşı karar düzeltme istenip istenemeyeceği,
b- Temyiz dilekçesi olarak kabulü hâlinde temyiz harç ve giderlerinin yatırılması için dosyanın geri çevrilmesine gerek olup olmadığı hususları ön sorun olarak tartışılmıştır.
Davalı vekili 13.04.2016 tarihli dilekçede direnme kararının karar düzeltme yoluyla düzeltilmesini talep etmiş ise de, dilekçede ayrıca usul ve yasaya aykırı yapılan yargılama sonucu verilen direnme kararının bozulması isteminin bulunduğu görülmekle; dilekçe bir bütün olarak değerlendirildiğinde karar düzeltme talebi olmayıp direnme kararına karşı temyiz istemine ilişkin olduğu oy birliğiyle kabul edilmiştir.
Bu nedenle nispi harca tabi davanın kabulüne/kısmen kabulüne ilişkin kararın davalı tarafından temyizi durumunda, mahkemece hüküm altına alınan miktar üzerinden hesaplanacak nispi karar harcının dörtte biri oranındaki temyiz ilam harcı ve temyiz başvuru harcı alınmalıdır.
Ancak mahkemece karar düzeltme harcı alınmakla yetinilmiştir.
Bu durumda direnme kararına karşı verilen dilekçe temyiz dilekçesi olarak kabul edildiğinden; temyiz isteminin incelenmesi için direnme kararında hüküm altına alınan miktar üzerinden hesaplanacak nispi karar harcının ¼’ ü oranında nispi temyiz ilam harcı ile temyiz başvuru harcı ve giderlerinin tahsili gerekir.

Şu hâlde 25.01.1985 günlü 1984/5 Esas ve 1985/1 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca temyiz harcının mahkeme kalemince hesaplanıp temyiz edenden istendiği hâlde süresinde ödenmediği belgelendirilmemiş olduğundan nisbi harca tabi olmasına rağmen maktu harç alınarak temyiz defterine kayıt edilen temyiz dilekçesi hakkında 6217 sayılı Kanunun 30. maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı HUMK’nın 434. maddesi uyarınca işlem yapılmak ve davalıdan temyiz harç ve giderlerinin eksiksiz tahsili amacıyla gerekli usuli işlemlerin yapılması bakımından dosyanın mahkemesine geri çevrilmesi gerekmiştir.
S O N U Ç : Yukarıda açıklanan nedenlerle dosyanın mahkemesine GERİ ÇEVRİLMESİNE, 14.03.2018 gününde oy birliği ile karar verildi