YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2022/90
KARAR NO : 2023/9
KARAR TARİHİ : 11.07.2023

Yargıtay Daireleri : 4 ve 1(3). Ceza
Mahkemesi :Ceza Dairesi
Sayısı : 1640-657

Sanık … hakkında 6136 sayılı Kanun’a muhalefet etme, silahla tehdit, kasten yaralama, görevi yaptırmamak için direnme ve kamu görevlisine görevinden dolayı hakaret; sanık … hakkında ise kamu görevlisine görevinden dolayı hakaret ve basit tehdit suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Kadirli 1. Asliye Ceza Mahkemesince 16.11.2017 tarih ve 17-622 sayı ile; sanık …’nın 6136 sayılı Kanun’a muhalefet etme ve silahla tehdit suçlarından beraatine; kasten yaralama suçundan TCK’nın 86/2, 3-e, 62 ve 51. maddeleri uyarınca 5 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına ve cezasının ertelenmesine; basit tehdit suçundan ise TCK’nın 106/1-2. cümle, 43/2, 62 ve 51. maddeleri uyarınca 1 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına ve cezasının ertelenmesine karar verilmiştir.
Sanık … hakkında kasten yaralama ve basit tehdit suçlarından kurulan hükümlerin Cumhuriyet savcısı, 6136 sayılı Kanun’a muhalefet etme ve silahla tehdit suçlarından verilen hükümlerin ise katılan vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Adana Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesince 14.03.2019 tarih ve 1640-657 sayı ile; 6136 sayılı Kanun’a muhalefet etme suçuna ilişkin istinaf başvurusunun sıfat yokluğu nedeniyle reddine, silahla tehdit suçuna ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine, kasten yaralama ve basit tehdit suçlarından kurulan mahkûmiyet hükümlerine yönelik istinaf başvurusunun ise düzeltilerek esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısının basit tehdit, katılan vekilinin ise kasten yaralama ve basit tehdit suçlarından kurulan hükümleri temyizi üzerine dosyanın gönderildiği Yargıtay 4. Ceza Dairesince 19.10.2020 tarih ve 3467-12506 sayılı karar ile;
“İddianamede açıklanan eylemler ve sevk maddeleri, Kadirli 1. Asliye Ceza Mahkemesi ile Adana Bölge Adliye Mahkemesinin kabulü, temyizin kapsamı ve Yargıtay Kanununun 14. maddesi, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun Ceza Dairelerinin iş bölümünü düzenleyen hükümlerine ve temyiz dilekçeleri içeriğine göre, sanık hakkında silahla tehdit suçundan kurulan beraat hükmünün temyiz konusu yapılmadığı, Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısının temyizinin, sanık hakkında TCK’nın 106/1-2.cümle maddesine göre basit tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik olduğu, katılan vekilinin ise sanık hakkında TCK’nın 106/1-2.cümle ve TCK ‘nın 86/2-3,e maddeleri uyarınca basit tehdit ve kasten yaralama suçlarından kurulan mahkûmiyet hükümlerini temyiz ettiği, en ağır yaptırımı içeren suçun TCK’nın 86/2-3,e maddesinde düzenlenen kasten yaralama suçu olmasına göre işin incelenmesinin Yüksek 3. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 3. Ceza Dairesince verilen ve Daire Başkanı tarafından imzalanan 01.02.2021 tarihli ve 24516-7924 sayılı karar ile de dosyanın devredildiği Yargıtay 1. Ceza Dairesince 21.06.2021 tarih ve 5793-10884 sayı ile;
“Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 19.10.2020 tarih ve 2020/3467 Esas – 2020/12506 Karar sayılı kararı ile Dairemizin görevli olduğundan bahisle görevsizlik kararı verilmiş ise de; temyizin kapsamına, tebliğname tarihine, dava konusu eylemler için mahkeme kararındaki kanuni nitelendirmeye, görevsizlik kararında uygulanması öngörülen ve uygulanan kanun maddelerine göre; temyizin kapsamının sanık hakkında sair tehdit suçundan kurulan mahkûmiyet hükmüne yönelik BAM Cumhuriyet savcısının suç vasfına yönelik temyiz isteminin incelenmesi 28.06.2014 tarihinde Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi ve Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 28.01.2020 tarih ve 31022 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak 01.02.2020 tarihinde yürürlüğe giren 23.01.2020 tarih ve 2020/1 sayılı kararı uyarınca Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesine ait bulunduğu”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu yerine sehven Özel Daireye gönderilen dosya, Yargıtay 4. Ceza Dairesince 21.11.2022 tarih ve 31459-22992 sayı ile; oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 1 (3). Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 28.06.2014 tarihli ve 6545 sayılı Kanun ile değişik, Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen, 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.”, (b) bendinde de; “Çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir.” hükmüne yer verilmiştir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6110 sayılı Kanun’la değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanıp 28.01.2020 tarihli ve 31022 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren ve 03.07.2020 olan tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 23.01.2020 tarihli ve 1 sayılı iş bölümünün; “Yargıtay Ceza Daireleri iş bölümü Ortak Hükümler” kısmının ikinci maddesinde; “Bu iş bölümündeki düzenlemeler, yürürlüğe girdiği tarih dâhil olmak üzere tebliğnamesi bu tarihten sonra tanzim olunan işler için geçerli olup temyiz incelemesi bu iş bölümüne göre görevli bulunan ceza dairesi tarafından yapılır”, sekizinci maddesinde; “Birden fazla suçun yer aldığı hükümlerin temyiz incelemesi, incelemeye konu suçlardan yaptırımı en ağır olanına bakmakla görevli dairece yapılır. Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı belirlenirken suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır, üst sınırların eşit olması Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 23/01/2020 tarih ve 1 sayılı kararı 34/50 hâlinde ise alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu kabul edilir. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması hâlinde nazara alınır. Suçların alt ve üst sınırlarının aynı olması durumunda ise temyiz incelemesi, tebliğnamenin düzenlendiği daire tarafından sonuçlandırılır. Ancak temyiz incelemesine konu ve ceza miktarları eşit olan suçlardan birisi özel ceza kanununda, diğeri TCK’da düzenlenen suç ise temyiz incelemesi özel ceza kanunundaki suça bakmakla görevli daire tarafından yapılır.” düzenlemeleri yer almaktadır.
Temyiz incelemesine konu olan suçların yaptırım miktarları nazara alınarak yapılan değerlendirmede, incelemeye konu dosyada, basit tehdit suçunun cezası TCK’nın 106/1-2. cümlesi uyarınca altı aya kadar hapis veya adli para cezası, kasten yaralama suçunun cezası ise aynı Kanun’un 86/2. maddesi uyarınca dört aydan bir yıla kadar hapis veya adli para cezası olduğu göz önüne alındığında kasten yaralama suçunun müeyyidesinin daha ağır olduğu anlaşılmakla, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 1. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 1. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 21.06.2021 tarihli ve 5793-10884 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 1. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 11.07.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.