YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2022/83
KARAR NO : 2023/2
KARAR TARİHİ : 11.07.2023
Yargıtay Daireleri : 2 ve 8. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 326-463
Şikâyetçi-sanıklar hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali, kasten yaralama, kamu görevlisine hakaret ve genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Trabzon 2. Asliye Ceza Mahkemesince 08.10.2015 tarih ve 326-463 sayı ile şikâyetçi-sanıklar …, …, …, …, … ve …’nun iş yeri dokunulmazlığının ihlali, kasten yaralama ve kamu görevlisine hakaret suçlarından ayrı ayrı mahkûmiyetlerine; şikâyetçi-sanık …’ın genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan beraatine karar verilmiştir.
Hükümlerin, şikâyetçi-sanıklar …, …, …, …, … ve … tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay (Kapatılan)18. Ceza Dairesinin bila tarihli ve 23415-3601 sayılı görevsizlik kararı ile dosyanın gönderildiği Yargıtay (Kapatılan) 17. Ceza Dairesince 26.09.2020 tarih ve 7200-14601 sayı ile Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 07.07.2020 tarihli ve 173 sayılı kararının I/4 maddesi gereğince 17. Ceza Dairesinin 26.09.2020 tarihinden geçerli olmak üzere kapatılmasına ve 28.01.2020 tarihli ve 31022 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 23.01.2020 tarihli ve 1 sayılı iş bölümü kararı uyarınca arşivde bulunan işlerin Yargıtay 2. Ceza Dairesine aktarılmasına karar verilmesi nedeniyle dosyanın devredildiği Yargıtay 2. Ceza Dairesince 21.04.2022 tarih ve 25699-8016 sayı ile;
“Şikâyetçi-sanıklar …, …, …, …, ve …’un, şikâyetçi-sanık … hakkında korku, kaygı veya panik yaratabilecek tarzda patlayıcı madde kullanma suçundan verilen beraat hükmünü de temyiz ettikleri belirlenerek yapılan incelemede;
Temyizin kapsamına, mahkûmiyet kararındaki nitelendirmeye, tebliğname tarihine, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6110 sayılı Kanun’un 8. maddesi ile değişik 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 20.01.2017 tarihli ve 1 sayılı iş bölümü kararına göre, temyize konu suçlardan en ağır cezayı içeren 5237 sayılı TCK’nın 170/1-c maddesinde düzenlenen genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinin Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevine dahil olduğu,”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 8. Ceza Dairesince de 20.10.2022 tarih ve 3547-14980 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6545 sayılı Kanun ile değişik 14 ve eklenen geçici 13. maddeleri uyarınca dava açan belgedeki ve mahkûmiyet kararındaki nitelendirmeye, tebliğname tarihi ve temyizin kapsamına göre, her ne kadar şikâyetçi-sanıkların, şikâyetçi-sanık … hakkında genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan verilen beraat hükmünü de temyiz ettikleri belirlenmiş ise de, şikâyetçi-sanıkların genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçunun niteliği itibarıyla, bu suçtan açılan davaya müdahil olarak katılma hak ve temyiz yetkilerinin bulunmadığı, temyiz kanun yoluna tabi olmaması nedeniyle ilk bakışta reddedilecek temyiz taleplerinin görevli dairenin belirlenmesinde göz önünde bulundurulmayacağı anlaşıldığından, Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 30.01.2019 tarihli ve 1 sayılı kararının Ceza Daireleri İş Bölümüne ilişkin Ortak Hükümlerin 8. fıkrası uyarınca temyiz inceleme görevinin Yargıtay 2. Ceza Dairesine ait olduğu,”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 2 ve 8. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile değişik, Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen, 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır”, (b) bendinde de; “Çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir.” hükümlerine yer verilmiştir.
Diğer taraftan, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca hazırlanıp 01.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 30.01.2019 tarihli ve 2019/1 sayılı iş bölümünün “Ceza Daireleri İş Bölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünün 8. maddesinin 2. fıkrasında; “Temyiz kanun yoluna tabi olmaması nedeniyle ilk bakışta reddedilecek temyiz talepleri ile yalnızca sanık lehine vekalet ücreti hükmedilmesi istemine yönelik temyiz talepleri görevli dairenin belirlenmesinde göz önünde bulundurulmaz.” düzenlemesi hüküm altına alınmıştır.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, temyiz incelemesine konu olan suçların yaptırım miktarlarında suç tarihinden sonra tebliğname tarihine kadar yapılan değişiklikler dikkate alınıp tebliğname tarihindeki yaptırım miktarları göz önünde bulundurularak görevli ceza dairesi belirlenmeli, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması hâlinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
Somut olayda, şikâyetçi-sanıkların genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan verilen beraat hükmüne yönelik temyiz istemlerinin ilk bakışta reddedilecek taleplerden olması nedeniyle bu suçtan kurulan hükme ilişkin temyiz taleplerinin görevli dairenin belirlenmesinde dikkate alınamayacağı, Ceza Dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken hükümlerin iş yeri dokunulmazlığının ihlali, kasten yaralama ve kamu görevlisine hakaret suçlarından kurulan mahkûmiyet hükümleri olup 02.12.2019 tebliğname tarihi itibarıyla kamu görevlisine hakaret suçunun müeyyidesinin daha ağır olduğu anlaşılmaktadır.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 23.11.2006 tarihli ve 6-6 ile 03.03.2005 tarihli ve 1-1 sayılı kararlarında da vurgulandığı üzere, temyizen inceleme görevinin görevsizlik kararlarını veren Ceza Dairelerinden başka bir Ceza Dairesine ait olması durumunda dosyanın bu daireye gönderilmesi de mümkündür.
Bu itibarla, temyiz incelemesinin hakaret suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 11.07.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.