Yargıtay Kararı Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu 2022/81 E. 2022/210 K. 30.11.2022 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2022/81
KARAR NO : 2022/210
KARAR TARİHİ : 30.11.2022

Yargıtay Daireleri : 4 ve 6. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 674-112

Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Emirdağ Asliye Ceza Mahkemesince 03.03.2016 tarih ve 674-112 sayı ile sanığın atılı suçtan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 07.04.2021 tarih ve 12399-12229 sayı ile;
“İddianamede açıklanıp hükümde kabul edilen eyleme, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca Yargıtay Başkanlar Kurulu tarafından kabul edilerek, Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nca onaylandıktan sonra 28.01.2020 tarih ve 31022 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Yargıtay işbölümü kararı uyarınca, temyizin incelenmesi Yargıtay 6. Ceza Dairesi’nin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 6. Ceza Dairesince de 13.09.2022 tarih ve 15589-11152 sayı ile;
“Sanık hakkında, …’nin 23.02.2011 tarih ve 2009/134-2011/55 Esas ve Karar sayılı ilamı ile müştekiye yönelik silahla tehdit suçundan mahkûmiyet kararı verilerek nitelikli konut dokunulmazlığının ihlali suçundan suç duyurusunda bulunulduğu, anılan mahkûmiyet kararının temyizi üzerine Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesi’nin 15.05.2015 tarih ve 2013/15343- 2015/29179 Esas ve Karar sayılı ilamı ile hükmün onanmasına karar verilmesinin ardından sanık hakkında nitelikli konut dokunulmazlığının ihlali suçundan …’nin 03.03.2016 tarih ve 2015/674- 2016/112 Esas ve Karar sayılı ilamı ile verilen mahkûmiyet kararının temyizi üzerine dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşılmakta ise de; daha önce Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesi tarafından onanmasına karar verilen ilam ile temyize gelen işbu dosya arasında hukuki ve fiili bağlantı bulunması sebebiyle Emirdağ Asliye Ceza Mahkemesinin 03.03.2016 tarih ve 2015/674- 2016/112 Esas ve Karar sayılı ilamı ile verilen mahkûmiyet kararının daha önce verilen hükmü inceleyerek görüşünü açıklayan Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesi tarafından incelenmesinin uygun olduğu anlaşılmakla; dosyayı inceleme ve esastan neticelendirme görevi Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu yerine sehven Özel Daireye gönderilen dosya, Yargıtay 4. Ceza Dairesince 06.10.2022 tarih ve 12764-19113 sayı ile; oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 6. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.” hükmüne yer verilmiştir.
Yerel Mahkemece sanık hakkında kurulan mahkûmiyet hükmünün konut dokunulmazlığının ihlali suçuna yönelik olduğu anlaşıldığından, bu hükmü temyizen inceleme görevi anılan suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 6. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 13.09.2022 tarihli ve 15589-11152 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 6. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 30.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.