YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2022/71
KARAR NO : 2022/200
KARAR TARİHİ : 30.11.2022

Yargıtay Daireleri : 12 ve 5. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 3-136

Sanık … hakkında görevi kötüye kullanma ve taksirle yaralama suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Mengen Asliye Ceza Mahkemesince 24.06.2015 tarih ve 3-136 sayı ile; sanığın taksirle yaralama suçundan mahkûmiyetine, görevi kötüye kullanma suçundan ise hüküm verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Hükümlerin sanık ve katılanlar … ve … tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 5. Ceza Dairesi Başkanınca imzalanan tarihsiz ve 8078-7968 sayılı karar ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun değişik 14. maddesinin verdiği yetkiye dayanarak Yargıtay Başkanlar Kurulu tarafından hazırlanan ve Büyük Genel Kurulca onaylanıp 28.01.2020 tarihli ve 31022 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak 01.02.2020 tarihi itibarıyla yürürlüğe giren, iş bölümü kararı gereğince görevi kötüye kullanma/tefecilik suçuna ilişkin bu dava dosyasının incelenmek üzere Yargıtay 9. Ceza Dairesi’ne gönderilmesine” karar verilmiştir.
Dosyanın gönderildiği 9. Ceza Dairesince 10.03.2021 tarih ve 6204-1232 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6545 sayılı Kanun’la değişik 14. ve eklenen geçici 13. maddeleri uyarınca; temyizin kapsamına, mahkeme kararındaki nitelendirmeye ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 21/02/2018 günlü Resmî Gazete’de yayımlanan 09/02/2018 gün ve 2018/1 sayılı kararının Ceza Daireleri İşbölümüne ilişkin ortak hükümlerinin 3. fıkrası gereğince, temyiz inceleme görevi Yargıtay 12. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 12. Ceza Dairesince 08.12.2021 tarih ve 2130-8681 sayı ile;
“Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 10.03.2021 tarih 2020/6204 esas ve 2021/1232 sayılı kararı ile dosya görev yönünden Dairemize gönderilmiş ise de, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 23/01/2020 tarih ve 1 sayılı kararındaki; ‘Ceza Dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde, mahkûmiyet kararlarında mahkeme hükmündeki, mahkûmiyet dışındaki kararların temyiz incelemesinde ise iddianame, varsa görevsizlik kararı ya da diğer dava açan belgedeki nitelenen suç esas alınır.’ ile ‘Birden fazla suçun yer aldığı hükümlerin temyiz incelemesi, incelemeye konu suçlardan yaptırımı en ağır olanına bakmakla görevli Dairece yapılır. Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı belirlenirken suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır, üst sınırların eşit olması hâlinde ise alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu kabul edilir.’ şeklindeki düzenlemeler karşısında,
Katılanlar ve sanık tarafından temyiz incelemesine konu edilen eylemlere ilişkin iddianamedeki sevk ve nitelendirmeye göre, hakkında, TCK’nın 257/1. maddesi gereğince dava açılan ve mahkemece üzerlerine atılı suçtan hüküm kurulmasına yer olmadığına hükmü kurulan sanık bulunması nedeniyle temyize konu hükmün incelenmesi Yargıtay 5. Ceza Dairesine ait bulunduğu”,
Gerekçesiyle görevsizlik kararları verilmiştir.
Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilerek 16.03.2022 tarih ve 6-135 sayı ile; Yargıtay 12. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı üzerine Yargıtay 5. Ceza Dairesince verilen ve temyiz incelemesi görevinin 12. Ceza Dairesine ait olduğuna ilişkin kararın karşılıklı bir görevsizlik kararı olmaması nedeniyle Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca çözülmesi gereken bir görev uyuşmazlığının bulunmadığından bahisle Yargıtay 12. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı uyarınca dosyanın gönderilmesine karar verilen Yargıtay 5. Ceza Dairesince 08.09.2022 tarih ve 4293-10177 sayı ile;
“Sanık hakkında görevi kötüye kullanma suçundan verilen ‘Hüküm verilmesine yer olmadığına’ ilişkin kararın CMK’nın 223/1. maddesi kapsamında temyiz edilebilir hüküm niteliği taşımadığı anlaşılmakla;
Mahkeme hükmündeki nitelenen suça, temyizin kapsamına, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’na 6572 sayılı Kanun’un 27. maddesi ile eklenen geçici 14. madde uyarınca oluşturulan Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu tarafından hazırlanan ve Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girip 01/03/2018 tarihi itibarıyla uygulanmaya başlanan 09/02/2018 tarihli ve 2018/1 sayılı iş bölümü Kararına, tebliğname tarihine ve Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine göre; temyiz incelemesi yapma görevinin Yüksek 12. Ceza Dairesine ait bulunduğu anlaşıldığı”,
Gerekçesiyle görevsizlik kararı verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 12 ve 5. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca hazırlanıp 01.03.2018 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 09.02.2018 tarihli ve 2018/1 sayılı iş bölümü kararının; “Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümü Ortak Hükümler” kısmının 6. maddesinde; “Ceza Dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde, mahkûmiyet kararlarında mahkeme hükmündeki, mahkûmiyet dışındaki kararların temyiz incelemesinde ise dava açan belgedeki nitelenen suç esas alınır.”, 8. maddesinin birinci ve ikinci fıkralarında da; “Birden fazla suçun yer aldığı hükümlerin temyiz incelemesi, incelemeye konu suçlardan yaptırımı en ağır olanına bakmakla görevli dairece yapılır. Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı belirlenirken suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır, üst sınırların eşit olması halinde ise alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu kabul edilir. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde nazara alınır. Temyiz kanun yoluna tabi olmaması nedeniyle ilk bakışta reddedilecek temyiz talepleri görevli dairenin belirlenmesinde göz önünde bulundurulmaz.” düzenlemeleri hüküm altına alınmıştır.
Sanık hakkında görevi kötüye kullanma suçu bakımından taksirle yaralama suçundan mahkûmiyet kararı verildiğinden bahisle verilen hüküm verilmesine yer olmadığına ilişkin kararın CMK’nın 223. maddesi anlamında hüküm niteliğinde bulunmadığı ve bu karara yönelik katılanların temyiz istemlerinin ilk bakışta reddedilecek taleplerden olduğu hususları göz önüne alındığında, Ceza Dairesinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken hükmün sanık hakkında taksirle yaralama suçundan verilen mahkûmiyet hükmü olduğu anlaşılmaktadır.
Bu nedenle temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca taksirle yaralama suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 12. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 5. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 12. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 08.12.2021 tarihli ve 2130-8681 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 12. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 30.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.