YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2022/66
KARAR NO : 2022/195
KARAR TARİHİ : 30.11.2022

Yargıtay Daireleri : 9 ve 6. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 06.11.2018
Sayısı : 297-509

Malatya Cumhuriyet Başsavcılığınca sanıkların tefecilik, tehdit ve hakaret suçlarından 5237 sayılı TCK’nun 125/2-1, 241/1, 106/1, maddeleri gereğince cezalandırılmaları amacıyla açılan kamu davasında yapılan yargılama neticesinde Malatya 3. Asliye Ceza Mahkemesince 18.12.2012 tarihli ve 261-880 sayılı karar ile sanık …’in TCK’nın 241, 106/1-1. cümle ve TCK’nın 125/1. maddeleri, sanık …’in ise TCK’nın 106/1 ve 125/1 maddeleri uyarınca cezalandırılmalarına karar verildiği, anılan hükümlerin sanıklar müdafileri ile katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 5. Ceza Dairesince 26.04.2016 tarih ve 3251-4265 sayı ile;
“Sanık …’in faiz karşılığı, sanık …’ın ise ticari ilişki nedeniyle katılana verdikleri ödünç paraların ödenmemesi üzerine alacaklarını tahsil etmek amacıyla katılanı ayrı ayrı tehdit ettiklerinin iddia olunması karşısında, tehdit eylemlerinin sübutu halinde yağmaya teşebbüs suçunu oluşturabileceği, bu suça bakma görevinin ise 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun 12. maddesi uyarınca ağır ceza mahkemelerine ait olduğu, delillerin birlikte takdir edilmesi bakımından tefecilik suçundan açılan davanın da birlikte görülmesinde zorunluluk bulunduğu gözetilmeksizin, görevsizlik kararı verilmesi yerine yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,” isabetsizliğinden hükümlerin bozulmasına karar verilmiştir.
Bozma sonrası Yerel Mahkemece 15.11.2016 tarih ve 438-719 sayı ile;
“Her ne kadar sanıklar hakkında 5237 S.TCK.nun 106/1-1 ve 241/1 maddesi gereğince alacağı tahsil amacıyla tehdit ve tefecilik suçundan cezalandırılması istemiyle hakkında mahkememize kamu davası açılmış ise de; Yargıtay 5 CD’nin 26.04.2016 tarih 2014/3251 E: 2016/4265 K. Sayılı bozma ilamına uyularak atılı suçun 5237 sayılı TCK’nın 148, 35 maddesince değerlendirilmesi gerektiği bu suça bakma görevinin 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun 12. maddesine göre Malatya Nöbetçi Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu anlaşıldığından” görevsizlik kararı verilmiş, dosyanın gönderildiği Malatya 3. Ağır Ceza Mahkemesince yapılan yargılama neticesinde 06.11.2018 tarih ve 297-509 sayı ile;
Sanık …’in tefecilik suçundan beraatine, alacağı tahsil amacıyla tehdit suçundan mahkûmiyetine, sanık …’in ise alacağı tahsil amacıyla tehdit suçundan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Bu hükümlerin de Hazine vekili ve sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyanın gönderildiği Yargıtay 5. Ceza Dairesince 25.02.2020 tarih, 442-8792 sayı ve Başkan imzasıyla;
“2797 sayılı Yargıtay Kanununun değişik 14. maddesinin verdiği yetkiye dayanarak Yargıtay Başkanlar Kurulu tarafından hazırlanan ve Büyük Genel Kurulca onaylanıp 28.01.2020 tarih ve 31022 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak 01.02.2020 tarihi itibariyle yürürlüğe giren, iş bölümü kararı gereğince görevi kötüye kullanma/tefecilik suçuna ilişkin bu dava dosyasının incelenmek üzere Yargıtay 9. Ceza Dairesi’ne gönderilmesine,”
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 9. Ceza Dairesince de 04.02.2021 tarih ve 6979-553 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Yasası’nın 6545 sayılı Yasa ile değişik 14. maddesindeki ‘Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır. Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ şeklindeki düzenleme ile iddianame yerine geçen görevsizlik kararına, bu karardaki sevk maddesine, konu suçun yağmaya teşebbüs suçu olmasına ve temyiz kapsamına, ve 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi ve 31/01/2019 tarihli Resmî Gazete’de yayımlanarak 01.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 30/01/2019 tarih ve 2019/1 sayılı iş bölümünün ‘Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümüne İlişkin Ortak Hükümler’ kısmına göre; temyiz incelemesi yapma görevinin Yargıtay 6. Ceza Dairesine ait bulunduğundan dava dosyasının incelenmek üzere Yargıtay 6. Ceza Dairesi’ne gönderilmesine,”
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 6. Ceza Dairesince ise 11.04.2022 tarih ve 10349-5340 sayı ile;
“Sanıklar müdafiilerinin ve Hazine vekilinin temyiz taleplerinin kapsamına göre; mahkemece tefecilik suçundan kurulan beraat kararı ile tehdit suçundan sanıklar hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerinin temyiz incelemesine konu olduğu, her ne kadar Hazine vekili tehdit suçu yönünden de temyiz talebinde bulunmuş ise de; temyiz eden Maliye Hazinesinin tehdit suçundan açılan davalara müdahil olarak katılma hakkının bulunmadığı ancak sanıklar müdafiilerinin tehdit yönünden temyizlerinin olduğu anlaşılmakla, dava konusu eylemler için iddianamedeki sevk maddelerine, mahkeme kararındaki kanuni nitelendirmeye, uygulanan kanun maddelerine, temyizin kapsamına ve tebliğname tarihine göre, mahkemece kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi görevinin, Yargıtay Kanununun 14. maddesi ile Yargıtay Genel Kurulu kararına göre Yüksek 9. Ceza Dairesi’nin görevine girdiği,”
Gerekçeleriyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 9. ve 6. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık, tefecilik ve alacağı tahsil amacıyla tehdit suçlarından verilen hükümlerin temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendi; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir.” şeklinde iken, 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.” şeklinde değiştirilmiştir.
Öte yandan 2797 sayılı Kanun’un 14. maddesi uyarınca hazırlanıp 01.03.2018 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 09.02.2018 tarihli ve 2018/1 sayılı iş bölümü kararının; “Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümü Ortak Hükümler” kısmının 6. maddesi “Ceza Dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde, mahkûmiyet kararlarında mahkeme hükmündeki, mahkûmiyet dışındaki kararların temyiz incelemesinde ise dava açan belgedeki nitelenen suç esas alınır.
” 8. maddesinin birinci ve ikinci fıkralarında da; “Birden fazla suçun yer aldığı hükümlerin temyiz incelemesi, incelemeye konu suçlardan yaptırımı en ağır olanına bakmakla görevli dairece yapılır. Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı belirlenirken suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır, üst sınırların eşit olması halinde ise alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu kabul edilir. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde nazara alınır. Temyiz kanun yoluna tabi olmaması nedeniyle ilk bakışta reddedilecek temyiz talepleri görevli dairenin belirlenmesinde göz önünde bulundurulmaz.” düzenlemeleri hüküm altına alınmıştır.
İncelenen dosya kapsamına göre;
Katılan Hazine vekilinin sanık …’in tefecilik suçundan beraatine, sanıklar müdafilerinin ise alacağı tahsil amacıyla tehdit suçundan her iki sanık hakkında kurulan mahkûmiyet hükümlerine yönelik temyiz talebinde bulundukları anlaşılmaktadır.
Temyizin kapsamına, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesine ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu tarafından iş bölümüne ilişkin hazırlanan ve 03.01.2019 olan tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 09.02.2018 tarihli ve 2018/1 sayılı iş bölümü kararına göre temyiz incelemesine konu suçlardan en ağır yaptırımı gerektiren tefecilik suçundan açılan davaları temyizen inceleme görevi Yargıtay 5. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 9. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere tefecilik suçunu 9. Ceza Dairesinden devralan Yargıtay 5. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1-Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 04.02.2021 tarihli ve 6979-553 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 5. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 30.11.2022 tarihinde yapılan müzakerede oy birliğiyle karar verildi.