YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2021/94
KARAR NO : 2022/80
KARAR TARİHİ : 16.03.2022

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 6. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 949-469

Katılan sanık … hakkında tehdit, birden fazla kişiyle birlikte silahla tehdit, hakaret, 6136 sayılı Kanun’un 13/1. maddesine muhalefet; katılan sanık … hakkında tehdit, silahla tehdit, hakaret; inceleme dışı müşteki sanık … hakkında tehdit, birden fazla kişiyle birlikte silahla tehdit, hakaret ve inceleme dışı sanık … hakkında birden fazla kişiyle birlikte silahla tehdit suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Kahramanmaraş 2. Asliye Ceza Mahkemesince 16.12.2014 tarih ve 949-469 sayı ile, katılan sanık …’nın silahla tehdit ve 6136 sayılı Kanun’un 13/1. maddesine muhalefet suçlarından mahkûmiyetine, tehdit suçundan beraatine, hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığına; katılan sanık …’ın silahla tehdit suçundan mahkûmiyetine, tehdit suçundan beraatine, hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığına; inceleme dışı sanık müşteki …’nın silahla tehdit suçundan beraatine, hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığına ve inceleme dışı sanık …’nın silahla tehdit suçundan beraatine karar verilmiştir.
Hükümlerin katılan sanıklar tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 16.09.2020 tarih ve 10975-10273 sayı ile;
“Hükümlerde aracın mülkiyeti konusundaki anlaşmazlık nedeniyle sanıkların birbirlerini tehdit ettikleri şeklinde kabul edilen eylemlere Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına, sanıklar hakkında hukuki alacağın tahsili amacıyla tehdit suçundan hükümler kurulmasına, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 27.12.2016 tarihli ve 2016/215, 19.04.2017 tarihli ve 2017/110 sayılı kararlarının içeriğine, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 13.12.2018 tarihli ve 2017/402 esas, 2018/644 sayılı kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yüksek 6. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 6. Ceza Dairesince de 16.06.2021 tarih ve 2624-11607 sayı ile;
“Temyizin kapsamına, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 2020/1 sayılı kararına göre, işin incelenmesi Yüksek 4. Ceza Dairesi’nin görevine girdiği”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 6. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin (a) bendi; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir.” şeklinde iken, 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.” şeklinde değiştirilmiştir. Ayrıca anılan maddenin (b) bendinde; “Çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir.” hükmüne yer verilmiştir.
İncelenen dosya kapsamına göre;
Katılan sanık …’ın 09.01.2015 tarihli temyiz dilekçesinde yer alan “… Hakkımda verilen cezanın ortadan kaldırılmasına ve hakkımdaki kararın bozulmasına karar verilmesini saygılarımla arz ederim.”, katılan sanık …’nın ise 22.12.2014 tarihli temyiz dilekçesindeki “…Almış olduğum cezanın Yargıtaya temyiz yolu açık olduğu için dosyamın incelenip temyiz edilmesini arz ederim.” şeklindeki ifadeler karşısında; sadece mahkûmiyet ve ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin hükümlere yönelik olarak temyiz talebinde bulundukları, beraat kararı verilen tehdit suçu yönünden temyiz taleplerinin olmadığı anlaşılmaktadır.
Temyiz taleplerinin kapsamı dikkate alındığında ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken hükümler, silahla tehdit ve 6136 sayılı Kanun’un 13/1. maddesine muhalefet suçlarından kurulan mahkûmiyet kararları ile hakaret suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin hükümlerdir.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması hâlinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması hâlinde dikkate alınmalıdır.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi değişik (a) bendine göre, anılan maddedeki söz konusu değişikliğin yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden sonra tebliğnamesi düzenlenmiş olan dosyalar bakımından uygulanmasının gerektiği de gözetilerek, mahkûmiyet kararları yönünden mahkeme kararındaki nitelendirmenin esas alınmasının gerekmesi ve silahla tehdit suçunun müeyyidesinin 6136 sayılı Kanun’un 13/1. maddesine muhalefet ve hakaret suçlarının müeyyidesine nazaran daha ağır olması karşısında temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca hazırlanıp 26.02.2016 tarihli ve 29636 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak 01.03.2016 tarihinde yürürlüğe giren ve 31.05.2016 olan tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 12.02.2016 tarihli ve 2016/1 sayılı iş bölümüne göre silahla tehdit suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 16.09.2020 tarihli ve 10975-10273 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 16.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.