YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2021/83
KARAR NO : 2022/69
KARAR TARİHİ : 16.03.2022

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 6. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 59-80

Katılan sanık … hakkında kasten yaralama, katılan sanık … hakkında silahla tehdit suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Afyonkarahisar 1. Asliye Ceza Mahkemesince 27.02.2014 tarih ve 59-80 sayı ile, katılan sanık …’nün aynı suçtan mahkûmiyetine, katılan sanık …’nın aynı suçtan beraatine karar verilmiştir.
Hükümlerin katılan sanık … müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 29.01.2020 tarih ve 27937-2050 sayı ile;
“Katılan sanıklar arasında işçi-işveren ilişkisi olduğu, maaşların ödenmediği ve işçi …in …’tan çek aldığı, diğer arkadaşlarına para vermemesi nedeniyle işveren … ile tartıştıklarının, katılan sanığın kendisini yaraladığının iddia edilmesine göre, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına, sanık hakkında hukuki alacağın tahsili amacıyla yaralama suçundan hüküm kurulmasına, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’nun 27.12.2016 tarihli ve 2016/215, 19.04.2017 tarihli ve 2017/110 sayılı kararlarının içeriğine, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 13.12.2018 tarihli ve 2017/402 esas, 2018/644 sayılı kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yüksek 6. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 6. Ceza Dairesince de 17.02.2021 tarih ve 435-2691 sayı ile;
“Afyonkarahisar Cumhuriyet Başsavcılığının 2009/10639 sayılı soruşturma dosyasında katılan sanık … hakkında kasten yaralama, katılan sanık … hakkında ise silahla tehdit suçlarından düzenlenen, 2010/119 sayılı iddianame ile açılan kamu davasında; Afyonkarahisar 1. Asliye Ceza Mahkemesince 2010/59 esas sayılı dosya üzerinden yapılan yargılama sonucu 27.02.2014 tarihli karar ile katılan sanık … hakkında silahla tehdit suçundan beraat, katılan sanık … hakkında kasten yaralama suçundan 11 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair kararın, katılan sanık … müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 2015/27937 esas ve 29.01.2020 tarihli kararı ile; Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesinin Dairemize ait olduğu belirtilerek görevsizlik kararı verilmişse de; anılan iddianamenin incelenmesinde katılan sanık … hakkında kasten yaralama suçundan verilen hükmün, hukuki ilişkiye dayanan alacağı tahsil amacına yönelik olmadığı, ayrıca sevk maddeleri ile birlikte açıklama kısmında da yağma suçuna yönelik bir atfın bulunmadığı anlaşılmakla;
Uygulama maddelerine, temyizin kapsamına, tebliğname tarihine ve Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi ile Yargıtay Genel Kurulu kararına göre, işin incelenmesi Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 6. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin (a) bendi; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir.” şeklinde iken, 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.” şeklinde değiştirilmiştir. Ayrıca anılan maddenin (b) bendinde; “Çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir.” hükmüne yer verilmiştir.
İncelenen dosya kapsamına göre;
Katılan sanık … müdafisinin 03.03.2014 tarihli temyiz dilekçesinde yer alan “…Müvekkil için verilen mahkûmiyet kararı ve … için verilen beraat kararı usul ve yasaya aykırıdır. Bu kararları ayrı ayrı temyiz ediyoruz.” şeklindeki ifadeler karşısında; katılan sanık … hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkûmiyet hükmü ile katılan sanık … hakkında silahla tehdit suçundan verilen beraat kararına yönelik olarak temyiz talebinde bulunulduğu anlaşılmaktadır.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması hâlinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması hâlinde dikkate alınmalıdır.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi değişik (a) bendine göre, anılan maddedeki söz konusu değişikliğin yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden sonra tebliğnamesi düzenlenmiş olan dosyalar bakımından uygulanmasının gerektiği de gözetilerek, müeyyidesi kasten yaralama suçuna nazaran daha ağır olan silahla tehdit suçundan katılan sanık … hakkında beraat kararı verildiği için görevli Dairenin belirlenmesi esnasında dikkate alınması gereken iddianame anlatımında eylemin alacağın tahsili amacıyla gerçekleştirildiğine dair açıklamada bulunulmadığı gibi yağma suçuna ilişkin bir nitelendirmeye de yer verilmediği ve ayrıca katılan sanık … hakkında yağma suçundan Afyonkarahisar Cumhuriyet Başsavcılığınca 08.02.2010 tarihinde ek kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmiş olduğu anlaşılmakla temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca hazırlanıp 22.01.2015 tarihli ve 29244 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak 02.02.2015 günü yürürlüğe giren ve 25.11.2015 olan tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 19.01.2015 tarihli ve 2015/8 sayılı iş bölümüne göre silahla tehdit suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.

SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 29.01.2020 tarihli ve 27937-2050 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 16.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.