YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2021/46
KARAR NO : 2022/32
KARAR TARİHİ : 16.03.2022
2021/Bşk-46 2022/32 2015/92588
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 6. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 216-798
Şikâyetçi sanık … hakkında hakaret ve kasten yaralama, sanık … hakkında hakaret ile sanık … hakkında hakaret ve silahla tehdit suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Antalya 17. Asliye Ceza Mahkemesince 22.12.2014 tarih ve 216-798 sayı ile; şikâyetçi sanık ve sanıklar hakkında hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığına, sanık …’ın silahla tehdit suçundan beraatine ve şikâyetçi sanık …’ın kasten yaralama suçundan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükümlerin şikâyetçi sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 16.05.2016 tarihli tebliğnamesiyle dosyanın gönderildiği Yargıtay 4. Ceza Dairesince 30.06.2020 tarih ve 10634-8435 sayı ile;
“İddianamede ‘elini beline atıp silah göstererek borcunu öde lan şerefsiz, ben bugün buraya yemek yemeye değil sana etek giydirip Cumhuriyet meydanında asmaya geldim’ şeklinde açıklanan eylemlere, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına, sanık hakkında hukuki alacağın tahsili amacıyla tehdit suçundan dava açılmasına, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’nun 27/12/2016 tarihli ve 2016/215, 19/04/2017 tarihli ve 2017/110 sayılı kararlarının içeriğine, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun13/12/2018 tarihli ve 2017/402 esas, 2018/644 sayılı kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yüksek 6. Ceza Dairesinin görevine girdiği,”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 6. Ceza Dairesince de 23.03.2021 tarih ve 1943-5740 sayı ile;
“İddianamedeki nitelendirmeye göre; mahkemece kurulan hükme yönelik temyiz itirazının incelenmesi 28.06.2014 tarihinde Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 31. maddesi ile değişik Yargıtay Kanununun 14. maddesi ve 26.02.2016 tarihli Resmî Gazete’de yayımlanarak 01.03.2016 tarihinde yürürlüğe giren Yargıtay 1. Başkanlık Kurulunun 12.02.2016 gün ve 1 sayılı kararının ‘Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümüne İlişkin Ortak Hükümler’ kısmı uyarınca Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesine ait olduğu,”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 6. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” hükmüne yer verilmiştir.
Tebliğnamenin düzenlendiği 16.05.2016 tarihi itibarıyla uygulanması gereken Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunca hazırlanıp 26.02.2016 tarihli ve 29636 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak 01.03.2016 tarihinde yürürlüğe giren 12.02.2016 tarihli ve 1 sayılı iş bölümü kararının “Ceza Daireleri iş bölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünün 7. maddesinde; “Ceza Dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde, mahkûmiyet kararlarında mahkeme hükmündeki, mahkûmiyet dışındaki kararların temyiz incelemesinde ise dava açan belgedeki nitelenen suç esas alınır.” 9. maddesinde ise; “… Temyiz kanun yoluna tabi olmaması nedeniyle ilk bakışta reddedilecek temyiz talepleri görevli dairenin belirlenmesinde göz önünde bulundurulmaz…” düzenlemeleri hüküm altına alınmıştır.
İncelenen dosya içeriğine göre;
Usulüne uygun şekilde kamu davasına katılarak katılan sıfatını almadığı anlaşılan şikâyetçi sanık … müdafisinin sanıklar Erdal ve Mehmet Ali hakkında hakaret ve silahla tehdit suçlarından verilen hükümleri temyiz etme hakkının olmaması nedeniyle bu hükümlere yönelik temyiz isteminin ilk bakışta reddedilecek taleplerden olduğu göz önüne alındığında, ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken hükümler, şikâyetçi sanık … hakkında hakaret suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığı ve kasten yaralama suçundan verilen mahkûmiyet kararlarıdır.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması hâlinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması hâlinde dikkate alınmalıdır.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanıp 01.03.2016 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 12.02.2016 tarihli ve 2016/1 sayılı iş bölümü uyarınca, temyiz inceleme görevi temyiz kapsamındaki suçlardan TCK’nın 86/2. maddesi kapsamında kalan kasten yaralama suçuna göre müeyyidesi daha ağır olan TCK’nın 125/1. maddesinde düzenlenen hakaret suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 30.06.2020 tarihli ve 10634-8435 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 16.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.