YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2021/31
KARAR NO : 2022/17
KARAR TARİHİ : 16.03.2022

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 6. Ceza
Mahkemesi :Ağır Ceza
Sayısı : 109-186

Sanık … hakkında basit yaralama, hakaret, silahla tehdit, ruhsatsız silah bulundurma ve mala zarar verme suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Burhaniye 1. Ağır Ceza Mahkemesince 05.06.2014 tarih ve 109-186 sayı ile sanığın silahla tehdit, kasten yaralamaya teşebbüs, hakaret ve ruhsatsız silah bulundurma suçlarından mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükümlerin, sanık ve müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyanın gönderildiği Yargıtay 4. Ceza Dairesince 22.10.2019 tarih ve 22518-16415 sayı ile;
“İddianamede ‘sanığın Edremit Belediyesinden alacağı olduğunu düşündüğü, belediye başkan vekili olan müştekiden alacağını istediği, müştekinin kendisine ödeme yapmayacağını söylediği, sanığın müştekinin yakasını tutarak ‘a… koduğumun adamı, benim paramı öde, adam mı oldunuz burada, sizi geberteceğim, seni geberteceğim, paramı ödemediğin için seni geberteceğim’ diyerek tehdit ettiği’ şeklinde açıklanan eyleme, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına, sanık hakkında hukuki alacağın tahsili amacıyla tehdit suçundan dava açılmasına, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’nun 27/12/2016 tarihli ve 2016/215, 19/04/2017 tarihli ve 2017/110 sayılı kararlarının içeriğine, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 13/12/2018 tarihli ve 2017/402 esas, 2018/644 sayılı kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yüksek 6. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 6. Ceza Dairesince de 16.03.2021 tarih ve 2296-5612 sayı ile;
“İddianame içeriğine göre; sanığın, belediyeden kiraladığı işyerinin belediye kararıyla yıkılması üzerine fazladan ödediğini düşündüğü kira bedelinin kendisine iade edilmesi talebiyle gittiği belediye binasında, Belediye Başkan Vekilliği görevini yürüten mağdur …’a karşı ifa ettiği kamu görevi nedeniyle işlediği adam öldürmeye teşebbüs, mala zarar verme, hakaret, silahla tehdit ve 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçlarından kamu davası açıldığı, mahkemece kasten yaralamaya teşebbüs, silahla tehdit, hakaret ve 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçlarından mahkumiyet hükmü kurulduğu, her ne kadar iddianame içeriğinde sanığın alacağı olduğunu düşündüğü kira bedelini alma kastıyla hareket ettiğinden bahsedilmiş ise de, kiralama işleminin tarafının belediyeye ait limited şirket olduğu, borcun ödenip ödenmeme konusundaki inisiyatifin şirket yönetimine ait bulunduğu, mağdur …’ın sanık …’nun şahsi borçlusu olmadığı, bu haliyle bu kişiye yönelen tehdit ve yaralama eyleminin ‘hukuki ilişkiye dayanan alacağın tahsiline’ yönelik olduğundan bahsedilemeyeceği ve 5237 sayılı TCK’nin 150/1. maddesinin uygulama imkanı bulunmadığı anlaşılmakla; uygulama maddelerine, temyizin kapsamına ve Yargıtay Kanununun 14. maddesi ile Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 23/01/2020 tarih ve 2020/1 sayılı iş bölümüne ilişkin kararına göre; işin incelenmesi Yüksek 4. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 6. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin (a) bendi; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir.” şeklinde iken, 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.” şeklinde değiştirilmiştir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’na 6572 sayılı Kanun’un 27. maddesiyle eklenen geçici 14. maddesi uyarınca Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunca hazırlanıp 22.01.2015 tarihli ve 29244 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren 19.01.2015 tarihli ve 2015/8 sayılı iş bölümü kararının “Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünde; “Daireler arasında iş bölümünün belirlenmesinde, 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmeye göre görevli daire belirlenir. Bu tarihten sonra düzenlenen tebliğnameler bakımından ise mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda da iddianame veya iddianame yerine geçen belgelerdeki nitelendirme esas alınır.” ve “İş bölümünün yürürlüğe girdiği tarih itibariyle düzenlenen tebliğnameler, iş bölümündeki düzenlemeler esas alınarak görevli ceza dairesine gönderilir.” hükümleri getirilmiştir.
Somut olayda, tebliğname tarihinin 22.06.2015 olduğu, birden fazla suçta temyiz inceleme görevinin ceza miktarı bakımından ağır olan suça bakmakla görevli daireye ait bulunduğu ve mahkemenin mahkûmiyet hükmünde sanığın suçunu silahla tehdit olarak nitelendirmesi karşısında, bu suça ilişkin olarak verilen hükmü temyizen inceleme görevi Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca Yargıtay 4. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 22.10.2019 tarihli ve 22518-16415 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 16.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.