YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2021/21
KARAR NO : 2022/7
KARAR TARİHİ : 16.03.2022

2021/Bşk-21 2022/7 2016/400131

CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 1 ve 6. Ceza
Mahkemesi :Ağır Ceza
Sayısı : 66-225

Sanık … hakkında nitelikli yağma, tehdit, sanık … hakkında nitelikli yağma, kasten yaralama (iki defa), sanık … hakkında nitelikli yağma, sanık … hakkında nitelikli yağma (üç defa), sanık … hakkında nitelikli yağma (iki defa), sanık … hakkında suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olma, silahla tehdit ve sanık … hakkında 6136 sayılı Kanun’a muhalefet etme suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Adana (CMK’nın mülga 250.maddesi ile görevli) 8. Ağır Ceza Mahkemesince 11.04.2012 tarih ve 35-56 sayı ile; sanıkların aynı suçlardan mahkûmiyetlerine karar verilmiştir.
Hükümlerin sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyanın gönderildiği Yargıtay 1. Ceza Dairesince 30.06.2014 tarih ve 6065-3657 sayı ile hükümlerin bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyularak Gaziantep 3. Ağır Ceza Mahkemesince yapılan yargılama sonucunda 13.05.2016 tarih ve 66-225 sayı ile sanıkların aynı suçlardan mahkûmiyetlerine karar verilmiştir.
Bu hükümlerin de sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 02.01.2017 tarihli ve “sanık … hakkında nitelikli yağma, kasten yaralama (iki defa), sanık … hakkında nitelikli yağma (iki defa) ve sanık … hakkında suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olma, silahla tehdit suçlarından kurulan hükümlere ilişkin temyiz istemlerinin süre yönünden reddi ile diğer hükümler bakımından düzeltilerek onama” istemli tebliğnamesiyle dosyanın gönderildiği Yargıtay 1. Ceza Dairesince 27.02.2019 tarih ve 451-1187 sayı ile;
“Mahkûmiyet hükümleri bakımından mahkeme kararındaki nitelendirmeye, mahkûmiyet dışındaki kararlar bakımından sevke, nitelendirmedeki ağırlığa, tebliğname tarihine, 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi hükmüne, 26.02.2016 tarih ve 29636 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 12.02.2016 tarihli ve 2016/1 sayılı kararında Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümü Ortak Hükümler II/A(4)’de yer alan ‘Bu iş bölümünün yürürlüğe girmesinden önce Yargıtay incelemesinden geçmiş ya da geri çevirme kararına konu olmuş bulunan dosyaların, tekrar Yargıtay’a gelmesi halinde ya da olağanüstü yasa yollarından kaynaklanan taleplerde inceleme bu iş bölümüne göre görevli daire/daireler tarafından yapılır.’ hükmüne göre işin incelenmesi Yargıtay 6. Ceza Dairesine ait olduğu,”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 6. Ceza Dairesince de 18.02.2021 tarih ve 854-2749 sayı ile;
“Sanıklar hakkında 11.04.2012 tarihli hükmün daha önce Yüksek Yargıtay 1. Ceza Dairesince incelenerek 30.06.2014 tarih, 2013/6065 Esas ve 2014/3657 Karar sayılı ilam ile bozulduğu anlaşılmakla, mahkemece bozma kararına uyularak verilen 13.05.2016 tarihli hükme ait temyiz incelemesi yapma görevinin Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu kararları ile Yargıtay Kanunun 14. maddesi gereğince dosyayı daha önce inceleyerek karar veren Yargıtay 1. Ceza Dairesine ait bulunduğu,”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 1 ve 6. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” hükmüne yer verilmiştir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca hazırlanıp 01.03.2016 günü yürürlüğe giren ve tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 12.02.2016 tarih ve 2016/1 sayılı iş bölümünün; “Yargıtay Ceza Daireleri iş bölümü Ortak Hükümler” kısmının ikinci maddesinde; “Bu iş bölümündeki düzenlemeler, yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere tebliğnamesi bu tarihten sonra tanzim olunan işler için geçerli olup, temyiz incelemesi bu iş bölümüne göre görevli bulunan ceza dairesi tarafından yapılır.” denildikten sonra, dördüncü maddesinde; “Ceza Daireleri, yürürlük tarihinden önce kendisine gelen ve daha önceden gelip de bozma ya da her ne suretle olursa olsun daire dışına gönderilen işleri sonuçlandırır. İşin birden fazla dairece temyiz incelemesinin yapıldığı hallerde ise temyiz incelemesi, işi daire dışına gönderen dairece yapılır. Daha önce başka dairelerde görülmekte olup da dairesi değiştirilen dava dosyaları mevcut hâlleriyle ilgili daireye/dairelere gönderilir. Bu iş bölümünün yürürlüğe girmesinden önce Yargıtay incelemesinden geçmiş ya da geri çevirme kararına konu olmuş bulunan dosyaların, tekrar Yargıtay’a gelmesi halinde ya da olağanüstü yasa yollarından kaynaklanan taleplerde inceleme bu iş bölümüne göre görevli daire/daireler tarafından yapılır.
Ceza daireleri yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakar” hükmü getirilmiştir.
2016/1 sayılı işbölümüne göre bir dairenin bozma ya da her ne suretle olursa olsun daire dışına gönderdiği ve kendi görev alanına girmeyen bir suça yeniden bakma zorunluluğu, bu suçun dairenin temyizen inceleme görevine giren suç ile birlikte geri gelmesi durumunda söz konusu olacaktır.
Her ne kadar Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 02.01.2017 tarihli tebliğnamede kasten yaralama suçuna ilişkin temyiz taleplerinin yasal süresinden sonra yapıldığından bahisle reddi talep olunmuşsa da, UYAP Bilişim Sistemi vasıtasıyla yapılan incelemede 13.05.2016 tarihinde tefhim olunan hükümlere yönelik olarak 16.05.2016 tarihinde temyiz talebinde bulunulduğu, bu şekilde 30.06.2014 tarihinde 1. Ceza Dairesince incelenerek bozma kararı verilen dosyada, bozma sonrası verilen hükümlerden kasten yaralama suçunun da temyiz kapsamında ve bu suça ilişkin temyiz incelemesi yapma görevinin 1. Ceza Dairesine ait olduğu anlaşılmakla, temyiz incelemesinin Yargıtay 1. Ceza Dairesince yapılması gerektiği kabul edilmelidir.
Bu itibarla, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 1. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 27.02.2019 tarihli ve 451-1187 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 1. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 16.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.