YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2021/124
KARAR NO : 2022/110
KARAR TARİHİ : 16.03.2022

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 4. ve 6. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 201-80

Sanık hakkında tehdit ve hakaret suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Savaştepe Asliye Ceza Mahkemesince 17.03.2015 tarih ve 201-80 sayı ile sanığın her iki suçtan beraatine karar verilmiştir.
Hükümlerin katılan tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 10.01.2017 tarihli tebliğnamesiyle dosyanın gönderildiği Yargıtay 4. Ceza Dairesince 19.11.2020 tarih ve 688-17139 sayı ile;
” Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
İddianamede ‘Olay tarihi olan 07/08/2014 günü şüpheli …’nin müşteki …’ın ilçemiz İsadere Mahallesindeki ikametine gittiği, şüphelinin müştekiden daha önceye dayalı aralarında bulunan borç alacak ilişkisi nedeniyle müştekide bulunan borç senedini istediği, müştekinin şüpheliye borç ödenmeden senedi veremeyeceğini söylemesi üzerine şüpheli ile müşteki arasında tartışma çıktığı, tartışmada şüphelinin müştekiye hitaben ‘Yalnız gezme, girdiğin çıktığın yere dikkat et, ölünceye kadar peşindeyim. Her an ölümle buru burunasın’ diyerek tehdit ettiği ardından da ‘şerefsizler, tefecisizin, üç yaşındaki çocuğun hakkını yiyinde doyun, açlar’ diyerek hakaret ettiği,’ şeklinde açıklanan eylemlere, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına, sanık hakkında hukuki alacağın tahsili amacıyla tehdit suçundan dava açılmasına, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 27/12/2016 tarihli ve 2016/215, 19/04/2017 tarihli ve 2017/110 sayılı kararlarının içeriğine, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun13/12/2018 tarihli ve 2017/402 esas, 2018/644 sayılı kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yüksek 6. Ceza Dairesinin görevine girdiği,”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 6. Ceza Dairesince de 25.10.2021 tarih ve 1143-16241 sayı ile;
“Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 19/11/2020 tarihli görevsizlik kararı ile Dairemize gönderildiği anlaşılmakla,
Hükümdeki nitelendirmeye ve uygulama maddelerine, temyizin kapsamına, tebliğname tarihine ve Yargıtay Kanununun 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik 14. maddesi ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 20.01.2017 tarihli ve 2017/1 sayılı iş bölümüne ilişkin kararına göre işin incelenmesi Yüksek 4.Ceza Dairesinin görevine girdiği,”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 6. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin (a) bendi; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir.” şeklinde iken, 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.” şeklinde değiştirilmiştir.
Bu maddeye dayanılarak Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunca hazırlanıp 26.02.2016 tarihli ve 29636 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak 01.03.2016 tarihinde yürürlüğe giren 12.02.2016 tarihli ve 1 sayılı iş bölümü kararının “Ceza Daireleri iş bölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünün 7. maddesinde; “Ceza Dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde, mahkumiyet kararlarında mahkeme hükmündeki, mahkumiyet dışındaki kararların temyiz incelemesinde ise dava açan belgedeki nitelenen suç esas alınır.” hükmüne yer verilmiştir.
Somut olayda, tebliğname tarihinin 10.01.2017 olduğu göz önüne alındığında, iddianamede sevk maddeleri gösterilmek suretiyle tehdit ve hakaret suçlarının nitelendirilmesi ve iddianamede TCK’nın 150. maddesine atıf yapılmaması karşısında, bu suçlara ilişkin hükümleri temyizen inceleme görevi Yargıtay 4. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 19.11.2020 tarihli ve 688-17139 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 16.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.