YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2021/122
KARAR NO : 2022/108
KARAR TARİHİ : 16.03.2022

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 6. Ceza
Mahkemesi :Ağır Ceza
Sayısı : 177-315

Sanıklar hakkında tehdit suçundan açılan kamu davasında, Bodrum 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 13.03.2013 tarihli ve 201-239 sayılı görevsizlik kararıyla dosyanın gönderildiği Muğla 1. Ağır Ceza Mahkemesince yapılan yargılama sonucunda 04.11.2014 tarih ve 177-315 sayı ile; sanıkların TCK’nın 150/1. maddesi delaletiyle tehdit suçundan mahkûmiyetlerine karar verilmiştir.
Hükümlerin sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 19.02.2016 tarihli tebliğnamesiyle dosyanın gönderildiği Yargıtay 4. Ceza Dairesince 28.01.2020 tarih ve 3896-1930 sayı ile;
“İddianamede açıklanıp, hükümlerde TCK’nın 150. maddesi yollamasıyla kabul edilen eylemlere, Yargıtay Kanununun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesinin Yüksek 6. Ceza Dairesi’nin görevine girdiği,”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 6. Ceza Dairesince de 08.04.2021 tarih ve 450-7094 sayı ile;
“Mahkemenin nitelendirmesine, temyizin kapsamına ve Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi ile Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümü kararına göre; temyiz incelemesi, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu,”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 6. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin (a) bendi; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir.” şeklinde iken, 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.” şeklinde değiştirilmiştir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6572 sayılı Kanun’la değişik 14. maddesi gereğince hazırlanıp, 22.01.2015 tarihli ve 29244 sayılı Resmî Gazetede yayımlanarak 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren ve 29.04.2015 olan tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 19.01.2015 tarihli ve 2015/8 sayılı iş bölümünün; “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” kısmının A bendinin üçüncü maddesinde;
“Daireler arasında işbölümünün belirlenmesinde, 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmeye göre görevli daire belirlenir. Bu tarihten sonra düzenlenen tebliğnameler bakımından ise mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda da iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.” hükmü getirilmiştir.
Somut olayda, mahkemenin mahkûmiyet hükmünde eylemin hukuki alacağın tahsili amacıyla silahla tehdit suçu olarak nitelendirmesi ve TCK’nın 150/1. maddesine atıf yapılması karşısında, TCK’nın 150. maddesine ilişkin olarak verilen hükmü temyizen inceleme görevi Yargıtay 6. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 08.04.2021 tarihli ve 450-7094 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 6. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 16.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.