YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2021/120
KARAR NO : 2022/106
KARAR TARİHİ : 16.03.2022

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 2 ve 11. Ceza
Mahkemesi :Ağır Ceza
Sayısı : 255-166

Sanık … hakkında özel belgede sahtecilik, nitelikli hırsızlık ve (iki kez) dolandırıcılık, sanık… hakkında nitelikli hırsızlık ve (iki kez) dolandırıcılık suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Ankara 20. Asliye Ceza Mahkemesince 04.12.2013 tarih ve 1075-739 sayı ile sanıkların aynı suçlardan ayrı ayrı mahkûmiyetlerine karar verilmiştir.
Hükümlerin sanık… müdafisi ve sanık … tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 2. Ceza Dairesince 27.02.2018 tarih ve 267-1904 sayılı ile;
“Müşteki … beyanında, sanık …’ın iş yerine geldiğinde kendisini …olarak tanıtıp kimlik gösterdiğini yanındaki sanık İmam’ın da Hasan Yürük olarak tanıtıp kimlik gösterdiği ve sanık …’ın kimlik fotokopisi bıraktığını beyan etmesi karşısında; eylemin, nüfus idaresinin maddi varlığı olan nüfus cüzdanının kullanılması suretiyle suçun işlendiği dikkate alınarak, 5237 sayılı TCK’nın 158/1-d maddesinde düzenlenen ‘kamu kurum ve kuruluşlarının araç olarak kullanılması suretiyle’ nitelikli dolandırıcılık suçunu oluşturup oluşturmayacağına ilişkin delilleri takdir ve tartışmanın üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek görevsizlik kararı verilmesi gerekirken yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması” kanuna aykırı bulunarak bozulmasına karar verilmiştir.
Bozma kararı üzerine Ankara 20. Asliye Ceza Mahkemesince 06.03.2019 tarih ve 376-197 sayı ile görevsizlik kararı verilerek dosyanın gönderildiği Ankara 5. Ağır Ceza Mahkemesince bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda 14.07.2020 tarih ve 255-166 sayı ile sanık… hakkında müşteki …’ya yönelik TCK’nın 157/1. maddesi kapsamındaki basit dolandırıcılık suçundan uzlaşma nedeniyle düşme, müşteki …’ya yönelik nitelikli hırsızlık suçundan TCK’nın 142/1-b ve müşteki …’ya yönelik nitelikli dolandırıcılık suçundan TCK’nın 158/1-d maddeleri gereğince mahkûmiyet; sanık … hakkında müşteki …’ya yönelik TCK’nın 157/1. maddesi kapsamındaki basit dolandırıcılık suçundan uzlaşma nedeniyle düşme, müşteki …’ya yönelik nitelikli hırsızlık suçundan TCK’nın 142/1-b, müşteki …’ya yönelik nitelikli dolandırıcılık suçundan TCK’nın 158/1-d ve özel belgede sahtecilik suçundan TCK’nın 207/1. maddeleri uyarınca mahkûmiyet kararı verilmiştir.
Bu hükümlerin de sanık … müdafisi ve sanık… tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 2. Ceza Dairesince 06.04.2021 tarih ve 32540-7576 sayı ile;
“İddianamedeki sevk ve anlatıma, hükmün konusu ile temyizin kapsamına, tebliğname tarihine, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6110 sayılı Kanun’un 8. maddesi ile değişik 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 30.01.2020 tarihli ve 2020/1 sayılı iş bölümü kararına göre, temyizin kapsamına göre, sanıklar hakkında kurulan mahkûmiyet hükümlerine konu suçlardan en ağır cezayı içeren ve 5237 sayılı TCK’nın 158/1-d maddesinde düzenlenen kamu kurum ve kuruluşlarının, kamu meslek kuruluşlarının, siyasi parti, vakıf veya dernek tüzel kişiliklerinin araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinin Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevine dahil olduğu”;
23.07.2016 tarihli ve 29779-2 mükerrer sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6723 sayılı Kanun’la 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’na eklenen geçici 15. maddenin 12. fıkrasına dayanılarak, 01.07.2021 tarihinde uygulanmak uygulanmak üzere 23.06.2021 tarihli ve 31520 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 22.06.2021 tarihli ve 196 sayılı kararı ile Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 01.07.2021 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere kapatılması üzerine Yargıtay 15. Ceza Dairesi Başkan Vekilinin imzası ile dosyanın gönderildiği Yargıtay 11. Ceza Dairesince de 27.09.2021 tarih ve 32955-7318 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6545 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesindeki ‘Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır. Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ şeklindeki düzenleme, 28.01.2020 tarihli ve 31022 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak 01.02.2020 tarihinde yürürlüğe giren Yargıtay Büyük Genel Kurulunun işbölümüne ilişkin 23.01.2020 tarihli ve 2020/1 sayılı kararının Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümü Ortak Hükümlerin 7. maddesindeki ‘Temyiz incelemesine konu olan suçların ceza miktarlarında sonradan değişiklik olması halinde tebliğname tarihindeki suçun temel şekline göre ceza miktarları göz önünde bulundurularak görevli ceza dairesi belirlenir.’ şeklindeki ve aynı kararın ortak hükümlerin 4. maddesindeki ‘Ceza Daireleri, yürürlük tarihinden önce kendisine gelen ve daha önce gelip de bozma ya da her ne suretle olursa olsun daire dışına gönderilen işleri sonuçlandırır.’ şeklindeki düzenlemeler karşısında; tebliğname tarihine, hükmün konusuna, temyizin kapsamına, 2020/1 sayılı iş bölümüne, davaya daha önce Yargıtay 2. Ceza Dairesi tarafından bakılarak 27.02.2018 tarihli, 2015/267 esas ve 2018/1904 karar sayılı ilamı ile bozulmuş olmasına ve hırsızlık suçunun ceza miktarına göre temyiz inceleme görevi Yüksek 2. Ceza Dairesine ait olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 2 ve 11. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır”, (b) bendinde de; “Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir”
hükmüne yer verilmiştir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca hazırlanıp 28.01.2020 tarihli ve 31022 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak 01.02.2020 tarihinde yürürlüğe giren ve 14.11.2020 olan tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 23.01.2020 tarihli ve 2020/1 sayılı iş bölümünün “Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümü Ortak Hükümler” kısmının 2. maddesinde; “Bu iş bölümündeki düzenlemeler, yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere tebliğnamesi bu tarihten sonra tanzim olunan işler için geçerli olup temyiz incelemesi bu iş bölümüne göre görevli bulunan ceza dairesi tarafından yapılır.”, 4. maddesinde; “Ceza Daireleri, yürürlük tarihinden önce kendisine gelen ve daha önceden gelip de bozma ya da her ne suretle olursa olsun daire dışına gönderilen işleri sonuçlandırır. İşin birden fazla dairece temyiz incelemesinin yapıldığı hâllerde ise temyiz incelemesi, işi daire dışına gönderen dairece yapılır.”, 5. maddesinde; “Daha önce başka dairelerde görülmekte olup da dairesi değiştirilen dava dosyaları tekrar Yargıtaya gelmesi hâlinde mevcut hâlleriyle ilgili daireye/dairelere gönderilir ve bu dairece sonuçlandırılır. Bu iş bölümünün yürürlüğe girmesinden önce Yargıtay incelemesinden geçmiş ya da geri çevirme kararına konu olan dosyaların, tekrar Yargıtaya gelmesi hâlinde ya da olağanüstü yasa yollarından kaynaklanan taleplerde inceleme bu iş bölümüne göre görevli daire/daireler tarafından yapılır.” denildikten sonra 8. maddesinde; “Birden fazla suçun yer aldığı hükümlerin temyiz incelemesi, incelemeye konu suçlardan yaptırımı en ağır olanına bakmakla görevli dairece yapılır.” hükmü düzenlenmiştir.
2020/1 sayılı iş bölümüne göre bir dairenin bozma ya da her ne suretle olursa olsun daire dışına gönderdiği ve kendi görev alanına girmeyen bir suça yeniden bakma zorunluluğu, bu suçun dairenin temyizen inceleme görevine giren suç ile birlikte geri gelmesi durumunda söz konusu olacaktır.
Yargıtay Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamalarına göre, temyiz incelemesine konu olan suçların yaptırım miktarlarında suç tarihinden sonra tebliğname tarihine kadar yapılan değişiklikler dikkate alınıp tebliğname tarihindeki yaptırım miktarları göz önünde bulundurularak görevli ceza dairesi belirlenmeli, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı belirlenirken de suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması hâlinde alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması hâlinde nazara alınmalıdır. Hapis ve adli para cezalarının eşit olması hâlinde başta Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 19.04.2006 tarihli ve 10-10 sayılı kararında da vurgulandığı üzere tebliğnamenin düzenlendiği dairenin görevli olduğu kabul edilmelidir.
İncelenen dosya kapsamına göre;
Temyiz incelemesine konu suçların tebliğname tarihindeki yaptırım miktarları nazara alınarak yapılan değerlendirmede, 2 yıldan 5 yıla kadar hapis cezası öngörülen TCK’nın 142/1-b maddesinin 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 18.06.2014 tarihli ve 6545 sayılı Kanun’un 62. maddesi ile yürürlükten kaldırılıp TCK’nın 142/2-h maddesi hâline getirildiği ve cezasının 5 yıldan 10 yıla kadar hapis cezası olarak düzenlendiği anlaşılmakla nitelikli hırsızlık suçunun müeyyidesinin temyiz kapsamındaki nitelikli dolandırıcılık ve özel belgede sahtecilik suçlarının müeyyidelerinden daha ağır olduğu göz önüne alındığında temyiz incelemesinin tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 23.01.2020 tarihli ve 2020/1 sayılı iş bölümü kararına göre nitelikli hırsızlık suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 2. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 11. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 06.04.2021 tarihli ve 32540-7576 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 2. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 16.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.