YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2021/109
KARAR NO : 2022/95
KARAR TARİHİ : 16.03.2022

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 6. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 251-860

Sanık … hakkında kasten yaralama ve hakaret suçlarından, sanık … hakkında ise silahla tehdit suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Antalya 13. Asliye Ceza Mahkemesince 29.12.2014 tarih ve 251-860 sayı ile; sanıkların aynı suçlardan beraatlerine karar verilmiştir.
Hükümlerin sanık … müdafisi ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 13.08.2016 tarihli tebliğnamesiyle dosyanın gönderildiği Yargıtay 4. Ceza Dairesince 14.10.2020 tarih ve 14745-11975 sayı ile;
“Sanıklar… ve ortağı…’ın, katılanlardan aracın tamir ve bakım masrafını ödemesini istedikleri, bunu kabul etmeyen katılanlara silah doğrultarak tehdit edip yaraladıkları şeklinde gerçekleştiği iddia edilen eylemlere, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına, sanıklar hakkında hukuki alacağın tahsili amacıyla tehdit ve yaralama suçlarından hükümler kurulmasına, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’nun 27.12.2016 tarihli ve 2016/215, 19.04.2017 tarihli ve 2017/110 sayılı kararlarının içeriğine, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 13.12.2018 tarihli ve 2017/402 esas, 2018/644 sayılı kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yüksek 6. Ceza Dairesinin görevine girdiği,”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 6. Ceza Dairesince de 06.07.2021 tarih ve 9899-13129 sayı ile;
“Hükümdeki nitelendirmeye ve uygulama maddelerine, temyizin kapsamına, tebliğname tarihine ve Yargıtay Kanununun 14. maddesi ile Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 23.01.2020 tarihli ve 2020/1 sayılı iş bölümüne ilişkin kararına göre; işin incelenmesi Yüksek 4. Ceza Dairesinin görevine girdiği,”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 6. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” hükmüne yer verilmiştir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6110 sayılı Kanun’la değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanıp 01.03.2016 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 12.02.2016 tarihli ve 2016/1 sayılı iş bölümünün; “Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümü Ortak Hükümler” kısmının yedinci maddesinde; “Ceza Dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde, mahkumiyet kararlarında mahkeme hükmündeki, mahkumiyet dışındaki kararların temyiz incelemesinde ise dava açan belgedeki nitelenen suç esas alınır.” düzenlemesi hüküm altına alınmıştır.
Diğer yandan Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, temyiz incelemesine konu olan suçların yaptırım miktarlarında suç tarihinden sonra tebliğname tarihine kadar yapılan değişiklikler dikkate alınıp tebliğname tarihindeki yaptırım miktarları göz önünde bulundurularak görevli ceza dairesi belirlenmeli, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı belirlenirken de suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırlarının eşit olması hâlinde alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması hâlinde dikkate alınmalıdır.
Yerel Mahkemece sanıklar hakkında beraat kararı verilen dosyadaki iddianamede sanıkların eylemlerinin TCK’nın 86/2, 125/1 ve 106/2-a maddesinde düzenlenen, kasten yaralama, hakaret ve silahla tehdit suçları olarak nitelendirilmesi ve tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 12.02.2016 tarihli ve 2016/1 sayılı iş bölümü uyarınca da temyiz kapsamındaki suçlardan müeyyidesi en ağır olanın silahla tehdit suçu olması ve bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan dairenin Yargıtay 4. Ceza Dairesi olması karşısında, temyiz incelemesinin anılan Dairece yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 14.10.2020 tarihli ve 14745-11975 sayılı görevsizlik kararlarının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 16.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.