Yargıtay Kararı Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu 2020/94 E. 2021/1 K. 31.03.2021 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2020/94
KARAR NO : 2021/1
KARAR TARİHİ : 31.03.2021

CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 11 ve 15. Ceza

Sanıklar hakkında resmi belgede sahtecilik ve nitelikli dolandırıcılık suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Bakırköy 16. Ağır Ceza Mahkemesince sanıkların aynı suçlardan beraatlerine karar verilmiştir.
Hükümlerin Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 10.03.2017 tarihli tebliğnamesiyle dosyanın gönderildiği Yargıtay 11. Ceza Dairesince 06.04.2017 tarih ve 2389-2580 sayı ile;
“…İddianamedeki nitelemeye, hükümlerin konusuna, temyizin kapsamına, iş bölümüne ve tebliğname tarihindeki dolandırıcılık suçunun ceza miktarına göre temyiz inceleme görevi Yüksek 15. Ceza Dairesine ait olduğu,”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 15. Ceza Dairesince de 02.07.2020 tarih ve 18470-7398 sayı ile;
“…Sanıklar hakkında TCK’nın 204/1, 53. maddeleri uyarınca resmi belgede sahtecilik suçundan kurulan beraat hükümlerinin Cumhuriyet savcısı tarafından sanıklar aleyhine temyiz edildiği belirlenerek yapılan incelemede;
Mahkeme kararındaki uygulamaya, temyizin kapsamına ve Yargıtay Kanunu’nun Değişik 14. maddesine göre ‘resmi belgede sahtecilik’ suçunun temyiz incelemesinin Yüksek 11. Ceza Dairesinin görevine dahil olduğu,”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 11 ve 15. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.” hükmüne yer verilmiştir.
İncelenen dosya içeriğine göre;
Cumhuriyet savcısının 01.10.2014 tarihli temyiz dilekçesinde yer alan “Sanıkların iştirak hâlinde resmi evrakta sahtecilik suçunu işledikleri sabit olduğu hâlde mahkemece suç kasıtları bulunmadığından haklarında beraat kararı verilmiş ise de; sanık … Çelik’in suça konu kendisinin keşide etmeye yetkili olduğu çeklerin kendisinin bilgisi ve rızası dışında tanzim edilip imzalanarak şikâyetçiye verildiğinin iddia edildiği ve suça konu çeklerin yetkili olmayan sanık … tarafından tanzim edilip imzalanarak şikâyetçiye verildiğinin sabit olduğu ve çek bedellerinin bankaya ibrazlarında karşılıksız çıktıkları ve sanıklar hakkında dolandırıcılık ve sahtecilik suçlarından soruşturma başlatılması üzerine çeklerin bedellerini şikâyetçiye ödedikleri dikkate alındığında sanıkların şekli suç olan resmi evrakta sahtecilik suçunu işledikleri ve bu suça ilişkin kasıtlarının bulunduğunun kabulü gerektiği gibi ;
Sanıkların suç kasıtlarının bulunmadığının kabulü için sanık …’in suça konu çekleri rızasıyla diğer sanıklara tanzim etmeleri için vermesi gerektiği gibi bu durumun da tek başına yeterli olmadığı, şikâyetçinin de bu çeklerin çek keşide etmeye yetkili kişinin bilgisi ve rızası dahilinde yetkili olmayan diğer sanıklar tarafından tanzim ve imza edildiğini bilmesi ve bu durumu bilerek çekleri kabul etmesi gerektiği hâlde olayımızda bu durumun söz konusu olmadığı dikkate alınarak iştirak hâlinde hareket eden sanıkların mahkûmiyeti yerine beraatlerine karar verilmesinin yasaya aykırı olduğu anlaşılmıştır.” şeklinde anlatımlarda bulunması karşısında; sanıklar hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz talebinde bulunulduğu, nitelikli dolandırıcılık suçundan kurulan beraat hükümlerine yönelik ise temyiz talebinin bulunmadığı anlaşılmaktadır.
Bu nedenle temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca resmi belgede sahtecilik suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 11. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.

Bu itibarla, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 11. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 11. Ceza Dairesinin 06.04.2017 tarihli ve 2389-2580 sayılı görevsizlik kararlarının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 11. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 31.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.