YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2020/83
KARAR NO : 2020/101
KARAR TARİHİ : 27.10.2020

2020/Bşk-83 2020/101 2015/19380

Yargıtay Daireleri : 15 ve 8. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 159-835

Sanıklar …, … ve … hakkında hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda, Beykoz 1. Asliye Ceza Mahkemesince 03.11.2014 tarih ve 159-835 sayı ile sanıkların aynı suçtan beraatlerine karar verilmiştir.
Hükmün katılan tarafından temyiz edilmesi üzerine Beykoz 1. Asliye Ceza Mahkemesince 10.12.2014 tarih ve 159-835 sayılı ek karar ile temyiz isteminin reddine karar verilmiştir.
Temyiz isteminin reddi kararının da katılan tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 15. Ceza Dairesince 08.05.2018 tarih ve 3329-3152 sayı ile;
“Temyiz talebinin reddine dair karar katılan tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu’nun 19.01.2015 tarihli ve 2015/8 sayılı kararının Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümünü düzenleyen II numaralı bölümün ortak hükümler başlığının 3. bendinde, ‘Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde, 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmeye göre görevli daire belirlenir. Bu tarihten sonra düzenlenen tebliğnameler bakımından ise mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda da iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.’ hükmüne yer verilmiştir.
İncelenen dosya içeriğine göre; iddianame sevkinde her ne kadar sanıkların hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan cezalandırılması talebi ile kamu davası açılmış olsa da, mahkûmiyet dışında verilen kararlarda iddianame ve iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmenin esas alınması gerektiği, sanıklar hakkında yapılan yargılama sonucunda beraat hükmü verildiği, iddianamedeki anlatım ve sevkin uyumsuz olduğu durumlarda anlatıma itibar edileceği, anlatımın ise TCK’nın 289. maddesinde yer alan muhafaza görevinin kötüye kullanılması suçunu oluşturduğu anlaşıldığından,
İddianamedeki anlatım ve nitelendirme, temyiz kapsamı ve Yargıtay Kanunu’nun değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesi Yüksek 8. Ceza Dairesi’nin görevi dahilinde olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 8. Ceza Dairesince de 18.06.2020 tarih ve 6106-13734 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6545 sayılı Yasa ile değişik 14. maddesinde ‘…mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.’ hükmü ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu’nun 22.01.2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı kararının 3. fıkrası gözetildiğinde yasa, sevk maddelerine değil, iddianamedeki tasvife ağırlık tanınmıştır. Bu nedenle Ceza Dairelerinin görevinde Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’nun yerleşik kararlarında da belirtildiği üzere tavsif esas alınmalıdır. Bu itibarla düzenlenen iddianame, sanık hakkında beraat kararı verilmiş olmasına, temyizin kapsamına, iddianamedeki anlatıma göre 5237 sayılı TCK’nın 155/2. maddesinde öngörülen ‘güveni kötüye kullanma’ suçu tavsif edilerek dava açılmasına ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu’nun 22.01.2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı kararına göre temyiz isteminin inceleme görevi Yargıtay Yüksek 15. Ceza Dairesi’ne ait olduğu”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 8. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendi; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir.” şeklinde iken, 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.” şeklinde değiştirilmiştir.
22.01.2015 tarihli ve 29244 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanıp 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren 19.01.2015 tarihli ve 2015/8 sayılı iş bölümü kararının “Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünde;
“Daireler arasında iş bölümünün belirlenmesinde, 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmeye göre görevli daire belirlenir. Bu tarihten sonra düzenlenen tebliğnameler bakımından ise mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda da iddianame veya iddianame yerine geçen belgelerdeki nitelendirme esas alınır.” hükmü kabul edilmiştir.
İncelemeye konu dosyada tebliğname tarihinin 08.02.2015 olduğu göz önüne alındığında, hakkında beraat hükmü kurulan sanıklar …, … ve … yönünden iddianamedeki nitelendirmeye ve tebliğname tarihine göre temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 15. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere 15. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 08.05.2018 tarihli ve 3329-3152 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 15. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.10.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.