YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2020/71
KARAR NO : 2020/89
KARAR TARİHİ : 27.10.2020

Yargıtay Daireleri : 3 ve 4. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Sulh Ceza
Sayısı : 1052-1592

Sanık … hakkında kasten yaralama ve aile hukukundan kaynaklanan yükümlülüğün ihlali suçlarından açılan kamu davalarında yapılan yargılama sonucunda, Çerkezköy (Kapatılan) 1. Sulh Ceza Mahkemesince 18.11.2013 tarih ve 1052-1592 sayı ile sanığın aynı suçlardan mahkûmiyetine, 5271 sayılı CMK’nın 170. maddesi uyarınca yöntemince açılmış bir kamu davası bulunmayan tehdit suçundan ise beraatine karar verilmiştir.
Hükümlerin Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 3. Ceza Dairesince 10.11.2016 tarih ve 1596-19149 sayı ile;
“…Dava konusu eylemler için mahkeme kararındaki yasal nitelendirmeye ve uygulanan yasa maddelerine göre; mahkemece kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasa’nın 31. maddesi ile değişik Yargıtay Yasasının 14. maddesi ve 26.02.2016 tarihli ve 29636 sayılı Resmî Gazete’de yayınlanan Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 12.02.2016 gün ve 2016/1 sayılı kararının ‘Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümüne İlişkin Ortak Hükümler’ kısmı uyarınca Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesine ait bulunduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 4. Ceza Dairesince de 16.06.2020 tarih ve 18413-6867 sayı ile;
“…Her ne kadar Yargıtay 3. Ceza Dairesi tarafından görevsizlik kararı verilerek dosya Dairemize gönderilmiş ise, iddianamede açıklanan eylem, sevk maddesi ile temyizin kapsamı ve Yargıtay Büyük Genel Kurulunun, mahkûmiyet kararlarında mahkeme hükmündeki, mahkûmiyet dışındaki kararların temyiz incelemesinde ise iddianamede nitelenen suçun esas alınacağını belirten ceza daireleri arasındaki iş bölümüne dair kararına göre, sanık hakkında beraat hükmü kurulan TCK’nın 106/1-1. maddesi kapsamındaki tehdit suçundan açılan bir kamu davasının bulunmaması karşısında, temyizin konusunun, sanık hakkında TCK’nın 86/2, 3-a maddesi uyarınca yaralama ve TCK’nın 233/3. maddesi uyarınca aile hukukundan kaynaklanan yükümlülüğün ihlali suçlarından kurulan mahkûmiyet hükümlerine ilişkin olduğu anlaşılmakla, iddianamede açıklanan eylemlere, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına ve temyizin kapsamına göre, en ağır yaptırımı içeren suçun yaralama suçu olması nedeniyle işin incelenmesi Yüksek 3. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 3 ve 4. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 28.06.2014 tarihli ve 6545 sayılı Kanun’la değişik, Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen, 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır”, (b) bendinde de; “Çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmüne yer verilmiştir.
İncelenen dosyada, sanık hakkında tehdit suçundan CMK’nın 170. maddesi uyarınca yöntemince açılmış bir kamu davası bulunmaması karşısında; temyizin kapsamının, sanık hakkında TCK’nın 86/2, 3-a maddesi uyarınca yaralama ve TCK’nın 233/3. maddesi uyarınca aile yükümlülüğünün ihlali suçlarından kurulan mahkûmiyet hükümlerine ilişkin olduğu anlaşılmakla, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi ve 01.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren ve 2015/1 sayılı iş bölümü kararı ve temyizin kapsamına göre, tebliğname tarihi itibarıyla temyiz incelemesine konu olan suçlardan yaralama suçunun yaptırımı 5237 sayılı TCK’nın 86/2. maddesinde 4 aydan bir yıla kadar hapis veya adli para cezası; aile yükümlülüğünün ihlali suçunun yaptırımı ise aynı Kanun’un 233/3. maddesinde 1 yıla kadar hapis cezası olup yaralama suçunun yaptırımı daha ağır olduğundan, temyizin incelemesinin bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 3. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 3. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
1- Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 10.11.2016 tarihli ve 1596-19149 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 3. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.10.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.