YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2020/59
KARAR NO : 2020/78
KARAR TARİHİ : 27.10.2020

2020/Bşk-59 2020/78 2012/301316

Yargıtay Daireleri : 8 ve 4. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 256-1082

Sanıklar …, …, … ve …’ün TCK’nın 86/1, 87/3, 62 ve 53. maddeleri uyarınca 1 yıl 1 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmalarına ve hak yoksunluklarına, sanık …’in ise TCK’nın 86/2, 86/3-e, 62 ve 52/2. maddeleri uyarınca iki kez 3.000 TL adli para cezası, 6136 sayılı Kanun’un 13/1, TCK’nın 62, 52/2 ve 53. maddeleri uyarınca 10 ay hapis ve 500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin İzmir 15. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 01.10.2012 tarihli ve 256-1082 sayılı hükümlerin sanıklar …, …, …, … ve … müdafileri ile sanık … tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya kendisine gelen Yargıtay 4. Ceza Dairesince verilen ve Daire Başkanı tarafından imzalanan 20.02.2015 tarihli ve 7768-21392 sayılı gönderme kararıyla dosyanın gönderildiği Yargıtay 3. Ceza Dairesince 09.09.2015 tarih ve 6980-25029 sayı ile;
“Mahkeme kararındaki eylemin niteliğine, sevk maddelerine, kurulan hükme ve temyiz kapsamına ve 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine göre, temyiz inceleme görevi Yargıtay 8. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 8. Ceza Dairesince de 31.05.2016 tarih ve 13891-7160 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6545 sayılı Kanun’la değişik 14. ve eklenen geçici 13. maddeleri uyarınca; iddianame anlatımına, mahkemenin nitelendirmesine, temyizin kapsamına ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu’nun 22.01.2015 günlü Resmî Gazete’de yayımlanan 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı kararının Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümlerinin 3. fıkrası uyarınca, tebliğnamenin düzenlendiği tarihe göre temyiz inceleme görevi Yargıtay Yüksek (4.) Ceza Dairesine ait olduğu”,
Yargıtay 4. Ceza Dairesince de 03.03.2020 tarih ve 13153-4479 sayı ile;
“Her ne kadar Yargıtay 8. Ceza Dairesi tarafından görevsizlik kararı verilerek dosya Dairemize gönderilmiş ise, tehdit suçundan verilen beraat kararına yönelik bir temyiz isteminin bulunmadığı, temyiz istemlerinin, yaralama ve 6136 sayılı Kanun’a aykırılık suçlarından verilen mahkûmiyet hükümlerine yönelik olduğu anlaşılmakla, iddianamede açıklanan eylemlere, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına göre, 6136 sayılı Kanun’un 13/1. maddesinde düzenlenen yasak silah satın alma, taşıma veya bulundurma ve TCK’nın 86/1, 87/3. maddesinde düzenlenen yaralama suçlarından en ağır yaptırımı içeren suçun 6136 sayılı Kanun’un 13/1. maddesinde düzenlenen yasak silah satın alma, taşıma veya bulundurma suçu olduğu ve bu nedenle işin incelenmesinin Yüksek 8. Ceza Dairesinin görevine girdiği”
Gerekçesiyle görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 8 ve 4. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen tebliğname tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesinin 3. fıkrası;
“Ceza dairelerinde:
a) Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” şeklinde düzenlenmiştir.
Dosya kapsamından, sanıklar …, …, … ve … müdafilerinin, kasten yaralama suçundan adı geçen sanıklar hakkında kurulan mahkûmiyet hükümlerini, sanık … ve müdafisinin ise 6136 sayılı Kanun’un 13/1. maddesine aykırılık ve basit yaralama suçlarından kurulan mahkûmiyet hükümlerini temyiz ettikleri anlaşılmaktadır.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması hâlinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması hâlinde dikkate alınmalıdır.
İncelenen dosya kapsamına göre;
Tebliğname tarihinin 10.02.2014 olduğu göz önüne alındığında, temyiz incelemesine konu olan suçlardan iddianamede anlatılan 6136 sayılı Kanun’un 13/1. maddesine aykırı davranma suçunun yaptırımı tebliğname tarihi itibarıyla 6136 sayılı Kanun’un 13/1. maddesinde bir yıldan üç yıla kadar hapis ve otuz günden yüz güne kadar adli para cezası; kasten yaralama suçunun yaptırımı ise TCK’nın 86/1. maddesinde bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası olup TCK’nın 87/3. maddesinin temel ceza değil artırım içerdiği, ceza dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde artırım maddelerinin dikkate alınamayacağı hususları göz önüne alındığında, 6136 sayılı Kanun’un 13/1. maddesine aykırı davranma suçunun müeyyidesi, kasten yaralama suçunun müeyyidesinden fazla olduğundan, hükümleri temyizen inceleme görevi, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesine dayalı olarak hazırlanan iş bölümü kararı uyarınca 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçunu temyizen incelemekle görevli Yargıtay 8. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1-Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 31.05.2016 tarih ve 13891-7160 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2-Dosyanın Yargıtay 8. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.10.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.