YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2020/57
KARAR NO : 2020/76
KARAR TARİHİ : 27.10.2020

2020/Bşk-57 2020/76 2014/355447

Yargıtay Daireleri : 18 ve 12. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 454-292

Sanık … hakkında trafik güvenliğini tehlikeye sokma ve kamu görevlisine karşı görevinden dolayı hakaret suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda, Afşin Asliye Ceza Mahkemesince 11.06.2014 tarih ve 454-292 sayı ile sanığın aynı suçlardan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükümlerin sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyanın gönderildiği Yargıtay 18. Ceza Dairesince 06.05.2019 tarih ve 3790-8301 sayı ile;
“Tebliğname tarihine, temyizin kapsamına, 6572 sayılı Kanun’un 27. maddesi ile değişik Yargıtay Kanunu’nun geçici 14. maddesi uyarınca oluşturulan Birinci Başkanlık Kurulu’nun hazırlamış olduğu iş bölümü kararına göre işin incelenmesinin Yüksek 12. Ceza Dairesi’nin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 12. Ceza Dairesince de 24.02.2020 tarih ve 5025-1909 sayı ile;
“Sanığın, TCK’nın 125/1,3-a maddesi uyarınca hakaret suçundan ve aynı Kanun’un 179/3. maddesi uyarınca trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan cezalandırılmasının talep edildiği iddianamede yer alan ‘Müşteki polis memurlarının şüpheli hakkında resmi işlemlere başlamak için şüpheliyi polis aracına davet etmeleri üzerine şüphelinin müşteki polis memurlarına hitaben ‘Size ne lan, ben on tane bira içtim, kimse bana işlem yapamaz, polisi sinkaf ederim, emniyetinizin a….a korum’ diyerek müştekilere hakaret ettiği, … şüpheli hakkında tanzim edilen tutanaklara göre şüphelinin olay tarihinde araç kullandığı sırada alkollü olduğunun tespit edildiği ve şüpheli hakkında alkollü araç kullanmak nedeniyle idari para cezası düzenlendiği, ayrıca şüphelinin sürücü belgesinin geri alındığı’ biçimindeki anlatıma ve her ne kadar mahkemece sanık hakkında trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan verilen hükme ilişkin uygulama maddesi TCK’nın 179/3 maddesi delaletiyle 179/1. maddesi olarak gösterilmiş ise de, mahkemenin gerekçeli kararında yer alan ‘…Sanığın araçtan yalpalayarak indiği, ayakta duracak halinin dahi olmadığı, sanığın bu haliyle ilçe merkezinde ana caddede araç kullandığı, aracın içerisinde pek çok boş bira şişesinin bulunduğu, müşteki polis memurlarının sanık hakkında resmi işlemlere başlamak için sanığı polis aracına davet etmeleri üzerine sanığın müşteki polis memurlarına hitaben ‘Size ne lan, ben on tane bira içtim, kimse bana işlem yapamaz, polisi sinkaf ederim, emniyetinizin a….a korum’ diyerek müştekilere hakaret ettiği, sanık hakkında tanzim edilen tutanaklara göre sanığın olay tarihinde araç kullandığı sırada alkollü olduğunun tespit edildiği’ biçimindeki ibarelere göre; sanığın eylemlerinin haraket suçunun TCK’nın 125/3-a maddesininde düzenlenen hâlini ve trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunun TCK’nın 179/3. maddesi delaletiyle 179/2. maddesinde maddesinde düzenlenen hâlini oluşturduğu, mahkemenin kabulünün de bu yönde olduğu, mahkemece trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan kurulan hükme ilişkin uygulama maddesinin 179/3 delaletiyle 179/1. maddesi olarak gösterilmesinin maddi hata olarak değerlendirilmesi gerektiği anlaşılmakla;
Sanık tarafından temyiz incelemesine konu edilen eylemlere ilişkin iddianamedeki ve mahkemenin gerekçeli kararındaki anlatıma, 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesindeki; ‘Ceza dairelerinde: a) Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır. b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir.’ hükmüne, TCK’nın 125/3-a maddesinde düzenlenen hakaret suçunun cezasının, aynı Kanun’un 179/3-2 maddesinde düzenlenen trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunun cezasından daha ağır olmasına ve Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 05.02.2015 tarihli, 2015/9 esas, 2015/320 sayılı kararına göre, 27.01.2017 tarihli ve 29961 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak, 01.02.2017 günü yürürlüğe giren ve tebliğname tarihine göre uygulanması gereken 20.01.2017 tarihli ve 2017/1 sayılı Yargıtay Büyük Genel Kurul kararı gereğince temyize konu hükümlerin ve kararların incelenmesi görevi Yargıtay 18. Ceza Dairesine ait bulunduğu”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 18 ve 12. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca hazırlanıp 01.02.2017 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 20.01.2017 tarihli ve 20171 sayılı iş bölümünün “Ceza Daireleri İş Bölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünün 5. maddesinde; “Ceza Dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde, mahkumiyet kararlarında mahkeme hükmündeki, mahkumiyet dışındaki kararların temyiz incelemesinde ise dava açan belgedeki nitelenen suç esas alınır.”, 6. maddesinde; “Temyiz incelemesine konu olan suçların ceza miktarlarında sonradan değişiklik olması halinde tebliğname tarihindeki suçun temel şekline göre ceza miktarları göz önünde bulundurularak görevli ceza dairesi belirlenir.”, 7. maddesinde ise “Birden fazla suçun yer aldığı hükümlerin temyiz incelemesi, incelemeye konu suçlardan yaptırımı en ağır olanına bakmakla görevli dairece yapılır. Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı belirlenirken de suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır, üst sınırların eşit olması halinde ise alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu kabul edilir. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde nazara alınır.” düzenlemeleri hüküm altına alınmıştır.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması hâlinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması hâlinde dikkate alınmalıdır.
Temyiz incelemesine konu olan suçların tebliğnamenin düzenlendiği 12.05.2017 tarihindeki yaptırım miktarları nazara alınarak yapılan değerlendirmede, mahkûmiyet kararındaki nitelendirmeye göre kamu görevlisine hakaret suçunun yaptırımının TCK’nın 125/1-3-a maddeleri uyarınca bir yıldan iki yıla kadar hapis veya adli para cezası; trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunun cezasının ise aynı Kanun’un 179/3-1 maddesi gereğince bir yıldan altı yıla kadar hapis cezası olduğu göz önüne alındığında trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunun müeyyidesinin daha ağır olduğu anlaşılmakla, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 12. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 18. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 12. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 24.02.2020 tarihli ve 5025-1909 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 12. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.10.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.