YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2020/46
KARAR NO : 2020/65
KARAR TARİHİ : 27.10.2020
2020/Bşk-46 2020/65 2014/243962
Yargıtay Daireleri : 11 ve 5. Ceza
Mahkemesi :Ağır Ceza
Sayısı : 115-181
Sanık … hakkında resmi belgede sahtecilik ve irtikap suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Eskişehir 1. Ağır Ceza Mahkemesince 24.04.2014 tarih ve 115-181 sayı ile; resmi belgede sahtecilik suçundan karar verilmesine yer olmadığına, irtikap suçundan ise sanığın mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükümlerin Cumhuriyet savcısı ve sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 11. Ceza Dairesince 04.04.2018 tarih ve 803-3071 sayı ile;
“28/03/2012 tarihli iddianame ile, Sivrihisar Belediyesi Emlak Servisinde memur olarak çalışan sanığın, kendilerine miras kalan malların intikal işlemleri için gelen katılan ve mağdura, olmadığı hâlde taşınmazların vergi borcu olduğunu söyleyip ödenmesi hususunda ikna ettiği, ayrı ayrı tahsil ettiği paralar için yetkisi olmadığı hâlde makbuz kesmek sureti ile kendisine yarar sağladığından bahisle açılan kamu davasında; sahtecilik suçunun irtikap suçunun unsuru olduğu gerekçesi ile sahtecilik suçu yönünden ‘karar verilmesine yer olmadığına’ şeklinde karar verilmiş ise de; bu kararın 5271 sayılı CMK’nın 223. maddesinde sayılan karar türlerinden biri olmadığı, TCK’nın 250/2. maddesinde öngörülen ‘ikna sureti ile irtikap’ suçundan kurulan mahkûmiyet hükümlerinin temyiz konusu edilmesi ve Yargıtay Kanunun 14. maddesine göre temyiz inceleme görevinin Yargıtay 5. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 5. Ceza Dairesince de 04.03.2020 tarih ve 4340-9854 sayı ile;
“İddianame içeriğine, sevklere, temyizin kapsamına, yaptırımı en ağır suçun kamu görevlisinin resmi belgede sahteciliği olmasına, 2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile eklenen geçici 14. madde uyarınca oluşturulan Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu tarafından hazırlanan ve Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girip 02/02/2015 tarihi itibarıyla uygulanmaya başlanan 19/01/2015 tarihli ve 2015/8 sayılı iş bölümü Kararına ve tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine göre; temyiz incelemesi yapma görevinin Yüksek 11. Ceza Dairesine ait bulunduğu”,
Gerekçeleriyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 11 ve 5. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır”, (b) bendinde ise “çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmüne yer verilmiştir.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
20.01.2016 olan tebliğname tarihi itibarıyla Cumhuriyet savcısı ve sanık müdafisinin temyiz taleplerinin kapsamı karşısında, ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken hükümler; resmî belgede sahtecilik suçundan verilen karar verilmesine yer olmadığı ve irtikap suçundan verilen mahkûmiyet hükümleridir.
Temyiz incelemesine konu olan suçların tebliğnamenin düzenlendiği 20.01.2016 tarihindeki ve temel şekillerinde ön görülen yaptırım miktarlarına göre yapılan değerlendirmede; TCK’nın 204. maddesininin ikinci fıkrasındaki resmi belgede sahtecilik suçunun yaptırımı üç yıldan sekiz yıla kadar hapis cezası; TCK’nın 250. maddesinin ikinci fıkrasındaki irtikap suçunun yaptırımı üç yıldan beş yıla kadar hapis cezası olduğu göz önüne alındığında, TCK’nın 204. maddesininin ikinci fıkrasındaki resmi belgede sahtecilik suçunun cezası daha ağır olduğundan temyiz incelemesinin bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 11. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 5. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 11. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 11. Ceza Dairesinin 04.04.2018 tarihli ve 803-3071 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 11. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.10.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.