YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2020/38
KARAR NO : 2020/57
KARAR TARİHİ : 27.10.2020
2020/Bşk-38 2020/57 2014/29615
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 3 ve 4. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sanıklar … ve … hakkında tehdit ve hakaret ile sanık … ve katılan sanık … hakkında kasten yaralama, sanık … hakkında kasten yaralama suçuna teşebbüsten açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Sivas 2. Asliye Ceza Mahkemesince 22.11.2013 tarih ve 69-655 sayı ile sanıklar … ve … hakkında atılı suçlardan beraat, katılan sanık … hakkında ise atılı suçtan mahkûmiyet kararı verilmiştir.
Hükümlerin katılan sanık … tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 3. Ceza Dairesince 29.03.2016 tarih ve 19774-7823 sayı ile;
“Dava konusu eylemlerin iddianame anlatımında belirlenen yasal niteliğine, mahkemece kurulan hükümlere, temyiz itirazlarının kapsamına göre, 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca ve 26.02.2016 tarih ve 29636 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 12.02.2016 tarihli ve 2016/1 sayılı kararının ‘Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümüne İlişkin Ortak Hükümler’ kısmına göre, dava dosyasının görevli Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesine gönderilmesine”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 4. Ceza Dairesince de 18.02.2020 tarih ve 8608-3399 sayı ile;
“Yargıtay Yüksek 3. Ceza Dairesi’nin 29.03.2016 tarih ve 2015/19774 esas, 2016/7823 karar sayılı kararı ile dosya görev yönünden Dairemize gönderilmiş ise de; iddianamede açıklanan eylemlere, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun ceza daireleri arasındaki iş bölümüne dair kararına göre, TCK’nın 106/1-1 maddesinde düzenlenen tehdit, TCK’nın 125/1. maddesinde düzenlenen hakaret ve TCK’nın 86/1, 87/3. maddesinde düzenlenen kasten yaralama suçlarından en ağır yaptırımı içeren suçun yaralama suçu olduğu ve bu nedenle işin incelenmesinin Yüksek 3. Ceza Dairesinin görevine girdiği”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 3 ve 4. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” hükmüne yer verilmiştir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6110 sayılı Kanun’la değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanıp 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 19.01.2015 tarihli ve 2015/1 sayılı iş bölümünün; “Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümü Ortak Hükümler” kısmının üçüncü maddesinde; “Daireler arasındaki işbölümünün 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmeye göre görevli daire belirlenir. Bu tarihten sonra düzenlenen tebliğnameler bakımından ise mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda da iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.” düzenlemeleri hüküm altına alınmıştır.
Diğer yandan Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, temyiz incelemesine konu olan suçların yaptırım miktarlarında suç tarihinden sonra tebliğname tarihine kadar yapılan değişiklikler dikkate alınıp tebliğname tarihindeki yaptırım miktarları göz önünde bulundurularak görevli ceza dairesi belirlenmeli, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı belirlenirken de suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırlarının eşit olması hâlinde alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması hâlinde dikkate alınmalıdır.
İncelemeye konu dosyada, 07.06.2015 olan tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 19.01.2015 tarihli ve 2015/1 sayılı iş bölümünün 3. maddesi uyarınca iddianamede nitelendirmesi yapılan ve temyiz incelemesine konu en ağır suçun kasten yaralama olması karşısında; temyiz incelenmesinin Yargıtay 3. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 3. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 29.03.2016 tarihli ve 19774-7823 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 3. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.10.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.