YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2020/22
KARAR NO : 2020/42
KARAR TARİHİ : 27.10.2020
2020/Bşk-22 2020/42 2014/412888
Yargıtay Daireleri : 12 ve 18. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 26-213
Sanık … hakkında özel hayatın gizliliğini ihlâl suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Milas 2. Asliye Ceza Mahkemesince 29.04.2014 tarih ve 26-213 sayı ile aynı suçtan sanığın beraatine karar verilmiştir.
Hükmün katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 12. Ceza Dairesince 26.04.2017 tarih ve 15775-3456 sayı ile;
“Özel hayatın gizliliğini ihlâl suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, suç tarihi itibarıyla 18 yaşından küçük katılanın çıplak görüntüsünü 18 yaşından küçük olan ve dosyası tefrik edilen tanık …’a vermek suretiyle ifşa ettiği iddia edilen olayda;
13 yaşındaki katılanın, cinsel arzuları tahrik ve istismar eden, toplumun sahip olduğu ortak edep duyguları ile yerleşik edep kurallarını incitici nitelikteki müstehcen görüntülerini 15 yaşındaki tanık …’a vermesi şeklinde gerçekleştiği iddia edilen eylemin TCK’nın 226/5. maddesinde tanımlanan müstehcenlik suçunu oluşturduğu,
2797 sayılı Yargıtay Yasası’nın 6545 sayılı Yasa ile değişik 14. maddesinde; ‘… mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.’ hükmü yer almaktadır. Yasa, sevk maddelerine değil, iddianamedeki tavsife ağırlık tanımıştır. Bu nedenle Ceza Dairelerinin görevinde Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’nun yerleşik kararlarında da belirtildiği üzere tavsif esas alınmalıdır.
Sevk ve nitelendirmeye, Yargıtay Kanunu’nun 6110 sayılı Kanun’un 8. maddesi ile değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanan 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı Yargıtay Büyük Genel Kurulu kararı gereğince temyize konu hükmün incelenmesi Yargıtay Yüksek 18. Ceza Dairesi’ne ait bulunduğu” ,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 18. Ceza Dairesince de 22.05.2019 tarih ve 4118-9481 sayı ile;
“Tebliğname tarihine, temyizin kapsamına, 6572 sayılı Kanun’un 27. maddesi ile değişik Yargıtay Kanunu’nun geçici 14. maddesi uyarınca oluşturulan Birinci Başkanlık Kurulu’nun hazırlamış olduğu iş bölümü kararına göre işin incelenmesinin Yüksek 12. Ceza Dairesi’nin görevine girdiği” ,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu yerine sehven Özel Daireye gönderilen dosya, Yargıtay 12. Ceza Dairesince 09.12.2019 tarih ve 11427-11569 sayı ile; oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 12 ve 18. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin a bendi; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir.” şeklinde iken, 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle (a) bendi “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.” şeklinde değiştirilmiştir.
İncelenen dosya kapsamına göre;
Tebliğname tarihi itibarıyla katılan vekilinin temyiz talebinin kapsamı karşısında, ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken hüküm sanık hakkında özel hayatın gizliliğini ihlâl suçundan verilen beraat hükmüdür. Sanık hakkında TCK’nın 134/2. maddesi uyarınca özel hayatın gizliliğini ihlâl suçundan kamu davası açıldığının anlaşılması karşısında, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca özel hayatın gizliliğini ihlâl suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 12. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 18. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 12. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 26.04.2017 tarihli ve 15775-3456 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 12. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.10.2020 tarihinde yapılan müzakerede oy birliğiyle karar verildi.