YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2020/124
KARAR NO : 2021/31
KARAR TARİHİ : 31.03.2021

Yargıtay Daireleri : 15 ve 2. Ceza
Mahkemesi :Ağır Ceza
Sayısı : 142-555

Sanıklar …, …, … hakkında resmî belgede sahtecilik ve kamu kurum ve kuruluşlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçlarından, ayrıca sanıklar …, …, … hakkında kilitlenmek sureti ile muhafaza altına alınan eşya hakkında hırsızlık suçundan açılan kamu davalarının birleştirilmesi ile yapılan yargılama sonucunda Gaziantep 1. Ağır Ceza Mahkemesince 04.12.2012 tarih ve 142-555 sayı ile; sanıklar …, …, …, …, …, …, …, … hakkında resmî belgede sahtecilik ve kamu kurum ve kuruluşlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçlarından mahkûmiyetlerine hükmedilmesinin yanı sıra, sanıklar …, …, …’ın ayrıca TCK 142/1.e, 62, 53 ve 63. maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmalarına, hak yoksunluğuna ve mahsuba karar verilmiştir.
Hükümlerin, sanık …, sanıklar …, … ve … müdafisi, sanık … müdafisi, sanık … müdafisi, sanık … müdafisi, sanık … ve müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 15. Ceza Dairesince 18.02.2015 tarih ve 1805-20942 sayı ile;
“6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle, 04.02.1983 tarih ve 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesinde yapılan değişikliğin, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdiği dikkate alınarak ve söz konusu Kanun değişikliğine göre, ‘Ceza dairelerinde, daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde; mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır, çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir.’ hükmüne yer verilmiştir.
Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
04.12.2012 tarihli verilen kararda, sanıkların, 5237 sayılı TCK’nın 142/1-e, 158/1-d ve 204/1, sevk maddeleri gereğince, nitelikli hırsızlık, nitelikli dolandırıcılık ve resmi belgede sahtecilik suçlarından mahkumiyetlerine karar verilmiş olduğunun anlaşılması karşısında,
6545 sayılı Kanun ile yapılan değişikliğe göre temyiz incelemesine konu 5237 sayılı TCK’nın 142/1-e maddesinde düzenlenen nitelikli hırsızlık suçunun cezası üç yıldan yedi yıla kadar hapis; aynı Kanunun 158/1-d maddesinde düzenlenen nitelikli dolandırıcılık suçunun cezası ise iki yıldan yedi yıla kadar hapis, yine aynı Kanunun 204/1. maddesinde düzenlenen resmi belgede sahtecilik suçunun cezası ise iki yıldan beş yıla kadar hapis cezasından ibaret olduğu gözetildiğinde;
Mahkûmiyet kararındaki nitelendirme ve Yargıtay Kanunu’nun değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesi Yüksek (2.) Ceza Dairesi’nin görevi dahilinde olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 2. Ceza Dairesince de 25.06.2018 tarih ve 5319-7931 sayı ile;
“İddianamedeki sevk maddeleri ile nitelendirmeye, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 24.01.2014 tarihli ve 2014/1 sayılı kararına, temyiz isteminin içeriğine göre, sanıklara yüklenen temyize konu suçlardan en ağır cezayı içeren ve 5237 sayılı TCK’nın 158/1-d maddesinde düzenlenen dolandırıcılık suçunun temyiz incelemesinin Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevine dahil olduğu”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu yerine sehven Özel Daireye gönderilen dosya, Yargıtay 15. Ceza Dairesince 05.11.2020 tarih ve 4226-11160 sayı ile; oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Birinci Başkanlığa gönderilmekle, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 2. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 28.06.2014 tarihli ve 6545 sayılı Kanun ile değişik, Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen, 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.”, (b) bendinde de; “Çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir.” hükmüne yer verilmiştir.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, temyiz incelemesine konu olan suçların yaptırım miktarlarında suç tarihinden sonra tebliğname tarihine kadar yapılan değişiklikler dikkate alınmalı ve tebliğname tarihindeki yaptırım miktarları göz önünde bulundurularak görevli ceza dairesi belirlenmeli, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı belirlenirken de suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilip üst sınırların eşit olması hâlinde alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması hâlinde nazara alınmalıdır.
İncelemeye konu dosyada tebliğname tarihinin 15.01.2015 olduğu, mahkûmiyet kararındaki nitelendirmeye ve tebliğname tarihindeki yaptırım miktarlarına göre; temyiz incelemesine konu olan suçlardan hırsızlık suçunun yaptırımı TCK’nın 142/1-e maddesinde üç yıldan yedi yıla kadar hapis, nitelikli dolandırıcılık suçunun yaptırımı aynı Kanun’un 158/1-d maddesinde iki yılda yedi yıla kadar hapis, resmî belgede sahtecilik suçunun yaptırımı ise aynı Kanun’un 204/1. maddesi uyarınca iki yıldan beş yıla kadar hapis cezası olup hırsızlık suçunun yaptırımı daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca anılan suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 2. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 25.06.2018 tarihli ve 5319-7931 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, Yargıtay 2. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 31.03.2021 tarihinde yapılan müzakerede oy birliğiyle karar verildi.