YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2019/87
KARAR NO : 2019/124
KARAR TARİHİ : 23.05.2019
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 3. Ceza
Mahkemesi :Sulh Ceza
Sayısı : 84-733
Sanık … hakkında tehdit, hakaret ve kasten yaralama suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda, Kastamonu 1. Sulh Ceza Mahkemesince 25.12.2012 tarih ve 84-733 sayı ile sanığın aynı suçlardan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükümlerin sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 29.11.2018 tarih ve 33033-20715 sayı ile;
“Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu’nun 2015/8 sayı ve 19.01.2015 tarihli Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümü’nün ortak hükümler başlığında, ‘Daireler arasında işbölümünün belirlenmesinde, 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmeye göre görevli daire belirlenir’ şeklinde düzenleme mevcuttur.
İncelenen dosya içeriğinde, iddianamede sanığın müştekiye yönelik hakaret ve tehdit eylemleriyle ilgili bir anlatıma yer verilmediği, sanık hakkında hakaret ve tehdit suçlarından usulüne uygun olarak açılan bir davanın bulunmadığı sadece yaralama suçundan dava açıldığının anlaşılması karşısında;
İddianamede açıklanan eylemlere, Yargıtay Kanununun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yüksek 3. Ceza Dairesinin görevine girdiği” ,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 3. Ceza Dairesince de 28.03.2019 tarih ve 12730-6623 sayı ile;
“Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 29.11.2018 tarihli ve 2014/33033 esas – 2018/20715 karar sayılı kararı ile Dairemizin görevli olduğundan bahisle görevsizlik kararı verilmiş ise de; dava konusu eylemler için iddianamedeki sevk maddelerine, mahkeme kararındaki kanuni nitelendirmeye, uygulanan kanun maddelerine, temyizin kapsamına ve tebliğname tarihine göre, mahkemece kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi görevi, temyize konu hükümlerde yer alan suçlardan yaptırımı en ağır olan 5237 sayılı TCK’nin 106/1.1 cümle maddesinde yer alan tehdit suçunu oluşturduğundan, 28.06.2014 tarihinde Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi ve Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 29.01.2014 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak 01.02.2014 tarihinde yürürlüğe giren 24.01.2014 tarihli ve 2014/1 sayılı kararı uyarınca Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesine ait bulunduğu”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 3. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendi; “Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklinde değiştirilmiş,
Yargıtay Kanunu’na 6545 sayılı Kanun’un 37. maddesi ile eklenen geçici 13. maddenin 5. fıkrasında; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmıştır.
Bu bakımdan Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde 6545 sayılı Kanun’la yapılan değişikliğin yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından uygulanması mümkün olmayıp, uyuşmazlığın tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan iş bölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
İncelenen dosya kapsamına göre;
24.06.2014 olan tebliğname tarihi itibarıyla ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken iddianamede eylemin; “Mağdur ile şüphelinin resmi nikahlı eş oldukları, suç tarihinde aralarında tartışma çıktığı, tartışma sırasında şüphelinin mağduru tokat atarak basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaraladığı, mağdurun bu olay nedeni ile şikâyetçi olduğu, şüphelinin suçlamayı sadece tokat atma şeklinde kabul ettiği” şeklinde anlatılması karşısında, sanık hakkında kasten yaralama suçundan kamu davası açıldığı kabul edilmelidir. Hükmü temyizen inceleme görevi de; 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 3. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 4. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 3. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 28.03.2019 tarih ve 12730-6623 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, Yargıtay 3. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 23.05.2019 tarihinde yapılan müzakerede oy birliğiyle karar verildi.