YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2019/86
KARAR NO : 2019/123
KARAR TARİHİ : 23.05.2019

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 3. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 486-92

Sanıklar … hakkında ve … hakkında kasten yaralama, genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması ve 6136 sayılı Kanuna aykırılık suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda, Adana 4. Asliye Ceza Mahkemesince 12.02.2013 tarih ve 486-92 sayı ile; sanık …’un kasten yaralama, 6136 sayılı Kanuna aykırılık ve genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçlarından kurulan mahkûmiyet hükümlerinin açıklanmasının geri bırakılmasına, silahla tehdit suçundan mahkûmiyetine, sanık … Catürkoğlu’nun eylemlerinin ise kasten yaralama, silahla tehdit, genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması ve 6136 sayılı Kanuna aykırılık suçlarını oluşturduğu kabul edilerek bu suçlardan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükümlerin sanıkların müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 10.12.2018 tarih ve 28919-21327 sayı ile;
“İddianamede açıklanan ve hükümde kabul edilen eyleme, Yargıtay Kanunu’nun 14. Maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına, temyizin kapsamına ve tebliğname tarihine göre, iddianamede belirtilen suçların TCK’nın 86/1 ve 86/2. maddeleri gereğince yaralama, 170/1.c maddesi gereğince genel güvenliği kasten tehlikeye sokma ve 6136 sayılı Kanunun 13/1. maddesine göre yasak silah taşıma olup, en ağır cezayı içeren suçun TCK’nın 86/1. maddesi gereğince yaralama olmasına göre, işin incelenmesi Yüksek 3. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 3. Ceza Dairesince de 28.03.2019 tarih ve 12723-6596 sayı ile;
“Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 10/12/2018 tarihli ve 2014/28919 esas ve 2018/21327 karar sayılı kararı ile Dairemizin görevli olduğundan bahisle görevsizlik kararı verilmiş ise de; dava konusu eylemler için iddianamedeki sevk maddelerine, mahkeme kararındaki kanuni nitelendirmeye, uygulanan kanun maddelerine, temyizin kapsamına ve tebliğname tarihine göre, mahkemece kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi görevi, temyize konu hükümlerde yer alan suçlardan yaptırımı en ağır olan 5237 sayılı TCK’nin 106/2-a-c maddesinde yer alan birden fazla kişi tarafından silahla tehdit suçu olduğundan, 28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi ve Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 29/01/2014 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak 01/02/2014 tarihinde yürürlüğe giren 24/01/2014 tarihli ve 2014/1 sayılı kararı uyarınca Yüksek Yargıtay 4.Ceza Dairesine ait olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 3. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 6545 sayılı Kanun’la değişik 14. maddesi;
“Ceza dairelerinde:
a) Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” şeklindedir.
Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamalarına göre, temyiz incelemesine konu olan suçların yaptırım miktarlarında suç tarihinden sonra tebliğname tarihine kadar yapılan değişiklikler dikkate alınıp tebliğname tarihindeki yaptırım miktarları göz önünde bulundurularak görevli ceza dairesi belirlenmeli, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı belirlenirken de, suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması hâlinde alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması hâlinde nazara alınmalıdır.
Buna göre; tebliğnamenin düzenlendiği 23.05.2014 tarihinde ceza dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde esas alınması gereken ve temyiz incelemesine konu suçlardan 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçunun müeyyidesi 6136 sayılı Kanun’un 13/1. maddesinde bir yıldan üç yıla kadar hapis ve adli para cezası; genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçunun yaptırımı 5237 sayılı TCK’nın 170/1-c maddesinde altı aydan üç yıla kadar hapis cezası; silahla tehdit suçunun müeyyidesinin aynı Kanun’un 106/2-a maddesi gereğince iki yıldan beş yıla kadar hapis, kasten yaralama suçunun cezası ise yine aynı Kanun’un 86/1. maddesi gereğince bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası olduğu, TCK’nun 87/3. maddesinin temel ceza değil artırım içerdiği, ceza dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde artırım maddelerinin dikkate alınamayacağı hususları göz önüne alındığında, silahla tehdit suçunun müeyyidesinin daha ağır olduğu anlaşılmakla, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 3. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 10.12.2018 tarihli ve 28919-21327 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 23.05.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.