YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2019/74
KARAR NO : 2019/111
KARAR TARİHİ : 23.05.2019

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 18 ve 10. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 12.02.2013
Sayısı : 29-70

Sanık hakkında trafik güvenliğini tehlikeye sokmak, kamu görevlisine görevinden dolayı hakaret, görevi yaptırmamak için direnme ve kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda sanığın aynı suçlardan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükümlerin sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine 6572 sayılı Kanun’un 27. maddesi ile 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’na eklenen geçici 14. madde uyarınca Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu tarafından kabul edilerek, 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren 19.01.2015 tarihli ve 8 sayılı iş bölümü kararı nedeniyle, Yargıtay 5. Ceza Dairesince verilen ve Daire Başkanı tarafından imzalanan 06.02.2015 tarihli ve 7181-5151 sayılı kararıyla dosyanın gönderildiği Yargıtay 18. Ceza Dairesince 02.05.2017 tarih ve 21965-4878 sayı ile;
“İddianamede açıklanan eylemlere, verilen hükümlere, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’na 6752 sayılı Kanun’un 27. maddesi ile eklenen Geçici 14. madde uyarınca oluşturulan Birinci Başkanlık Kurulu’nca hazırlanan ve 27/01/2017 tarih ve 29961 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 20/01/2017 tarih ve 2017/1 sayılı iş bölümü kararına ve bu iş bölümü kararının Ceza Dairelerine ilişkin ortak hükümler kısmının 6.maddesine, temyizin kapsamı ile tebliğname tarihine göre, işin incelenmesi Yüksek 10. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 10. Ceza Dairesince de 11.03.2019 gün ve 1484-1464 sayı ile;
“Suçların hükümde belirtilen niteliği ve temyizin kapsamına göre; tebliğname tarihi olan 23/06/2014 tarihi itibarıyla yürürlükte olan 5560 sayılı Kanun ile değişik TCK’nın 191. maddesinde düzenlenen kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu bakımından öngörülen cezanın üst sınırının 2 yıl hapis olduğu, ‘görevi yaptırmamak için direnme” suçunun cezasının üst sınırının ise 3 yıl hapis olduğu, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu bakımından ceza miktarının üst sınırının 5 yıl hapis cezasına yükseltilmesine ilişkin 6545 sayılı Kanunun 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe girdiği ve tebliğname tarihinde henüz yürürlükte olmadığı, bu nedenle 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca hazırlanan ve tebliğname tarihi itibariyle uygulanması gereken Yargıtay Büyük Genel Kurulunun işbölümüne ilişkin 24.01.2014 tarih ve 2014/1 sayılı kararı ile 19.01.2015 tarih ve 2015/8 sayılı kararı gereğince; dosyayı inceleme görevinin Yargıtay 18. Ceza Dairesine ait olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 18 ve 10. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik 14/3. maddesinin a bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır”, b bendinde ise “çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmüne yer verilmiştir.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
23.06.2014 olan tebliğname tarihi itibarıyla sanığın temyiz taleplerinin kapsamı karşısında, ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken hükümler; trafik güvenliğini tehlikeye sokmak, kamu görevlisine hakaret, görevi yaptırmamak için direnme ve kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçlarından kurulan mahkûmiyet hükümleridir.
Temyiz incelemesine konu olan suçların tebliğnamenin düzenlendiği tarihteki yaptırım miktarları nazara alınarak yapılan değerlendirmede, trafik güvenliğini tehlikeye sokmak suçunun yaptırımı 5237 sayılı TCK’nun 179/3-2 maddesinde bir aydan iki yıla kadar hapis cezası; kamu görevlisine hakaret suçunun yaptırımı aynı Kanun’un 125/1-3-a maddeleri uyarınca bir yıldan iki yıla kadar hapis veya adli para cezası; görevi yaptırmamak için direnme suçunun yaptırımı aynı Kanun’un 265/1 maddesinde altı aydan üç yıla kadar hapis cezası; kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçunun yaptırımı aynı Kanun’un 191/1. maddesinde bir yıldan iki yıla kadar hapis cezası olup, TCK’nun 265/1. maddesinde düzenlenen görevi yaptırmamak için direnme suçunun cezası daha fazla olduğundan temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca anılan suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 18. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 10. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 18. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 18. Ceza Dairesinin 02.07.2017 tarihli ve 21965-4878 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 18. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 23.05.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.