YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2019/66
KARAR NO : 2019/103
KARAR TARİHİ : 23.05.2019
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 1 ve 3. Ceza
Mahkemesi :Ağır Ceza
Sayısı : 22-77
Sanık … hakkında kasten yaralama suçundan, sanık … hakkında ise kasten öldürme suçuna teşebbüsten açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda, İzmir 9. Ağır Ceza Mahkemesince 26.03.2014 tarih ve 8-111 sayı ile; sanık …’in eyleminin de kasten yaralama suçunu oluşturduğu kabul edilerek, sanıkların kasten yaralama suçundan mahkûmiyetlerine karar verilmiştir.
Maktul …’ın 28.04.2014 tarihinde ölmesi üzerine sanıklar hakkında İzmir Cumhuriyet Başsavcılığının 05.01.2015 tarihli ve 130-6 sayılı iddianamesiyle kasten öldürme suçundan cezalandırılmaları istemiyle İzmir 9. Ağır Ceza Mahkemesine kamu davası açılmıştır.
İzmir 9. Ağır Ceza Mahkemesinin 26.03.2014 tarihli ve 8-111 sayılı hükümlerinin sanıkların müdafiileri tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 3. Ceza Dairesince 26.10.2017 tarih 14561-13570 sayı ile; sanık … hakkında kurulan hükmün onanmasına, diğer sanık … hakkındaki hükmün ise adı geçen sanığın ölen …’e karşı eyleminin TCK’nın 87/4. maddesi kapsamında kalma ihtimaline binaen hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği gerekçesiyle bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyan Yerel Mahkemece davanın, İzmir 9. Ağır Ceza Mahkemesine sanıklar hakkında kasten öldürme suçundan açılan dava ile birleştirilmesine karar verilmiş, yapılan yargılama sonucunda İzmir 9. Ağır Ceza Mahkemesince 28.02.2018 tarih ve 22-77 sayı ile; sanık …’in kasten öldürme suçundan mahkûmiyetine, sanık … hakkında açılan kamu davasının ise CMK’nın 223/7. maddesi uyarınca reddine hükmolunmuştur.
Hükümlerin katılan … vekili ile sanık … müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 1. Ceza Dairesince 13.02.2019 tarih ve 4927-778 sayı ile;
“Sanıklar hakkında kasten öldürme suçundan kurulan; mahkemenin 26.03.2014 günlü kararı ile sanıkların, eylemlerinden ötürü cezalandırılmasına ilişkin kararın Yargıtay 3. Ceza Dairesince bozulduğu, mahkemece bozmaya uyularak uygulama yapıldığı anlaşılmakla; temyizen inceleme işi, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 09.02.2018 tarihli iş bölümü ilkeleri uyarınca, ilk incelemeyi yapan Yargıtay Yüksek 3. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 3. Ceza Dairesince de 18.03.2019 tarih ve 4766-5545 sayı ile;
“Yüksek Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 13.02.2019 tarih ve 2018/4927 esas, 2019/778 karar sayılı kararı ile Dairemizin görevli olduğundan bahisle görevsizlik kararı verilmiş ise de; Dairemizin 26.10.2017 tarih, 2016/14561 esas, 2017/13570 karar sayılı bozma ilamının sanıklardan … hakkındaki yaralama suçundan kurulan hükme dair olduğu, diğer sanık … hakkında kurulan hükümler ile ilgili bozma bulunmadığı, sanık … hakkındaki bozmaya uyularak yapılan yargılama neticesinde verilen karardaki kanuni nitelendirmenin ‘öldürme’ suçu, uygulanan yasa maddelerinin 5237 sayılı TCK’nin 81/1 olmasına, temyizin kapsamına ve tebliğname tarihine göre; mahkemece kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi 28.06.2014 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasa’nın 31. maddesi ile değişik Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 21.02.2018 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak 01.03.2018 tarihinde yürürlüğe giren 09.02.2018 tarih ve 1 sayılı kararı uyarınca Yüksek Yargıtay 1. Ceza Dairesine ait bulunduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 1 ve 3. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle değişik (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” hükmüne yer verilmiştir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6110 sayılı Kanun’la değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanıp 01.03.2018 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 09.02.2018 tarihli ve 2018/1 sayılı iş bölümünün; “Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümü Ortak Hükümler” kısmının beşinci maddesinde;
“Daha önce başka dairelerde görülmekte olup da dairesi değiştirilen dava dosyaları tekrar Yargıtay’a gelmesi halinde mevcut hâlleriyle ilgili daireye/dairelere gönderilir ve bu dairece sonuçlandırılır.” hükmü getirilmiştir.
İncelemeye konu dosyada, 09.07.2018 olan tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 09.02.2018 tarihli ve 2018/1 sayılı iş bölümünün 5. maddesinde belirtilen “ilgili daire” kavramından bu iş bölümüne göre görevli olan dairenin anlaşılması gerektiği, bozmadan sonra Yerel Mahkemece kurulan mahkûmiyet hükmünün kasten öldürme suçuna yönelik olduğu anlaşıldığından, bu hükmü temyizen inceleme görevi anılan suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 1. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 3. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 1. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 13.02.2019 tarih ve 4927-778 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, Yargıtay 1. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 23.05.2019 tarihinde yapılan müzakerede oy birliğiyle karar verildi.