YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2019/52
KARAR NO : 2019/89
KARAR TARİHİ : 23.05.2019
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 8. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 578-658
Sanık … hakkında tehdit, kasten yaralama, mala zarar verme ve 6136 sayılı Kanun’a muhalefet, sanık … hakkında kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda, sanık …’in 6136 sayılı Kanun’a muhalefet ve mala zarar verme suçlarından beraatine, tehdit ve kasten yaralama suçlarından mahkûmiyetine; sanık …’in mala zarar verme suçundan beraatine, kasten yaralama suçundan kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir.
Sanık … hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına karşı katılan tarafından yapılan itiraz, merciince reddedilmek suretiyle karar kesinleşmiştir.
Hükümlerin sanık … ve katılan tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 21.12.2018 tarih ve 37596-22320 sayı ile;
“Hükümlerde kabul edilen ve temyize konu eylemlerden en ağır yaptırımın 6136 sayılı Kanuna aykırılık suçuna ilişkin olması, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yüksek 8. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 8. Ceza Dairesince de 20.02.2019 tarih ve 12739-2371 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6545 sayılı Kanun’la değişik 14. ve eklenen geçici 13. maddeleri uyarınca; iddianamede sanık … hakkında tehdit suçundan TCK.nın 106/2.a maddesi ile dava açıldığı ve bu suça yönelik olarak katılanın cezanın az verildiğine ilişkin temyizi göz önüne alındığında, Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 01.03.2016 günlü Resmî Gazete’de yayımlanan 26.02.2016 gün ve 2016/1 sayılı kararının Ceza Daireleri İşbölümüne ilişkin ortak hükümlerin, 7. fıkrası uyarınca temyiz inceleme görevi Yargıtay Yüksek (4.) Ceza Dairesine ait olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 8. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile değişik, Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen, 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır”, (b) bendinde de; “Çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir.” hükmüne yer verilmiştir.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
09.08.2014 olan tebliğname tarihi itibarıyla katılanın ve sanık …’in temyiz taleplerinin kapsamı karşısında ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken hükümler sanıklar hakkında 6136 sayılı Kanun’a muhalefet, mala zarar verme suçlarından beraat, tehdit, basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek nitelikte kasten yaralama suçlarından mahkûmiyet ve basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek nitelikte kasten yaralama suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarıdır.
İncelenen dosya kapsamına göre;
Temyiz incelemesine konu olan suçlardan 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçunun yaptırımı aynı Kanun’un 13/1. maddesinde bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası ve otuz günden yüz güne kadar adli para cezası, aynı Kanun’un 15/4. maddesinde ise üç aya kadar hapis veya adli para cezası; mala zarar verme suçunun yaptırımı 5237 sayılı TCK’nın 151/1. maddesinde dört aydan üç yıla kadar hapis veya adli para cezası; basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek nitelikte kasten yaralama suçunun yaptırımı 5237 sayılı TCK’nın 86/2. maddesinde dört aydan bir yıla kadar hapis veya adli para cezası; tehdit suçunun yaptırımı ise 5237 sayılı TCK’nın 106/1-2. cümlesinde altı aya kadar hapis veya adli para cezası olup, 6136 sayılı Kanun’un 13/1. maddesinde düzenlenen suçun müeyyidesi daha fazla olduğundan, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca anılan suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 8. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 20.02.2019 tarihli ve 12739-2371 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 8. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 23.05.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.