YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2019/33
KARAR NO : 2019/70
KARAR TARİHİ : 23.05.2019

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 13. Ceza
Mahkemesi :Sulh Ceza
Sayısı : 161-845

Sanıklar … ve … hakkında güveni kötüye kullanma ve konut dokunulmazlığını ihlal etme suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda her iki suçtan beraatlerine karar verilmiştir.
Hükümlerin şikâyetçi vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 15. Ceza Dairesince 28.04.2015 tarih ve 17343-24443 sayı ile;
“Sanıkların babası Bayram Bölek tarafından aracı olunarak satın alınan katılana ait buzdolabı, çamaşır makinesi, set üstü ocak, iki adet halı ve bir tane elektrikli sobanın katılanın yokluğunda sanıklar tarafından katılanın evinin yedek anahtarı ile açılarak ve içerisine girilmek suretiyle alınıp evden götürülmesi eyleminin, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-b ve 116/1, 119/1-c maddelerinde öngörülen hırsızlık ve birden fazla kişiyle konut dokunulmazlığının ihlali suçlarını oluşturduğu anlaşılmakla,
İddianamedeki anlatıma göre, Yargıtay Kanunu’nun değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesi görevinin Yargıtay 13. Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 13. Ceza Dairesince de 08.02.2017 tarih ve 12294-936 sayı ile;
“Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 28.04.2015 tarihli ve 2014/17343 Esas–2015/24443 Karar sayılı ilamı ile 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle, 04.02.1983 tarihli ve 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesinde yapılan değişikliğin, 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdiği dikkate alınarak ve söz konusu Kanun değişikliğine göre, ‘Ceza dairelerinde, daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde; mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.’ hükmüne yer verilmiş olunması karşısında;
Tebliğnamenin 6545 sayılı Kanun’un yürürlüğe girdiği 28.06.2014 tarihinden sonra düzenlendiği, davanın güveni kötüye kullanma ve konut dokunulmazlığını bozmadan açıldığı ve verilen beraat kararının müşteki vekili tarafından temyiz edildiği anlaşılmakla; iddianamedeki nitelendirmeye, temyizin kapsamına göre; temyiz isteminini inceleme görevinin Yüksek 15. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu yerine sehven Özel Daireye gönderilen dosya, Yargıtay 15. Ceza Dairesince 31.01.2019 tarih ve 15010-258 sayı ile; oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 13. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile değişik, Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.”, (b) bendinde de; “Çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir.” hükmüne yer verilmiştir.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, temyiz incelemesine konu olan suçların yaptırım miktarlarında suç tarihinden sonra tebliğname tarihine kadar yapılan değişiklikler dikkate alınıp tebliğname tarihindeki yaptırım miktarları göz önünde bulundurularak görevli ceza dairesi belirlenmeli, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması hâlinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması hâlinde dikkate alınmalıdır.
12.07.2014 olan tebliğname tarihi itibarıyla şikâyetçi vekilinin temyiz talebinin kapsamı gözetildiğinde ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken hükümler; sanık hakkında konut dokunulmazlığını ihlal ve güveni kötüye kullanma suçlarından verilen beraat kararlarıdır.
Tebliğnamenin düzenlendiği tarih itibarıyla dikkate alınması gereken iddianamedeki nitelendirmeye göre, temyiz incelemesine konu olan suçlardan konut dokunulmazlığını ihlal suçunun yaptırımının TCK’nın 116. maddesinin birinci fıkrası uyarınca altı aydan iki yıla kadar hapis cezası; güveni kötüye kullanma suçunun yaptırımının aynı Kanun’un 155. maddesinin birinci fıkrası uyarınca altı aydan iki yıla kadar hapis ve adli para cezası olduğu göz önüne alındığında; güveni kötüye kullanma suçunun cezası daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 15. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 13. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 28.04.2015 tarihli ve 17343-24443 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 15. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 23.05.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.