Yargıtay Kararı Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu 2019/255 E. 2020/13 K. 27.10.2020 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2019/255
KARAR NO : 2020/13
KARAR TARİHİ : 27.10.2020

Yargıtay Daireleri : 2 ve 19. Ceza
Mahkemesi :Sulh Ceza
Sayısı : 433-137

Sanık … hakkında hırsızlık suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sırasında Zonguldak 1. Asliye Ceza Mahkemesince 10.05.2013 tarih ve 158-297 sayı ile sanığın eyleminin 6831 sayılı Kanun’a muhalefet suçunu oluşturabileceğinden bahisle görevsizlik kararı verilmiş, Zonguldak (Kapatılan) 3. Sulh Ceza Mahkemesince yapılan yargılama sonucu 12.03.2014 tarih ve 433-137 sayı ile sanığın 6831 sayılı Kanun’a muhalefet suçunu işlediğine dair yeterli delil bulunmadığından beraatine karar verilmiştir.
Bu hükmün … ve Orman İşletme Müdürlüğü vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyanın gönderildiği Yargıtay 2. Ceza Dairesince 22.11.2018 tarih ve 12868 – 13996 sayı ile;
“Zonguldak 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 10.05.2013 tarih ve 158-297 sayılı görevsizlik kararındaki sevk ve tavsife, tebliğname tarihine, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay 1. Başkanlık Kurulunun 19.01.2015 tarihli ve 2015/8 sayılı iş bölümü kararına ve temyizin kapsamına göre sanık hakkında verilen karara yönelik temyizi inceleme görevi Yüksek 19. Ceza Dairesine ait olduğu,”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 19. Ceza Dairesince de 29.05.2019 tarih ve 28824 – 9148 sayı ile;
“Hükmün konusuna, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine ve Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 30.01.2019 tarih ve 2019/1 sayılı iş bölümüne dair kararına göre, hırsızlık suçunun temyiz inceleme görevi Yargıtay Yüksek (2). Ceza Dairesine ait bulunduğu,”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu yerine sehven Özel Daireye gönderilen dosya, Yargıtay 2. Ceza Dairesince 05.12.2019 tarih ve 10814-18869 sayı ile oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 2 ve 19. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” hükmüne yer verilmiştir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca hazırlanıp 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 19.01.2015 tarihli ve 2015/8 sayılı iş bölümüne göre, Özel Ceza Kanunlarından veya Kabahatler Kanunu’ndan doğan ve başka dairelerin görev alanına girmeyen suçları ve kararları inceleme görevinin Yargıtay 19. Ceza Dairesine ait olduğu sanık hakkında beraat kararı verildiği ve tebliğnamenin düzenlendiği 15.04.2015 tarihi itibarıyla dikkate alınması gereken iddianame yerine geçen görevsizlik kararındaki nitelendirmenin de 6831 sayılı Kanun’a muhalefet suçuna ilişkin olduğu hususları göz önünde bulundurulduğunda, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca bu suçla ilgili temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 19. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 19. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 19. Ceza Dairesinin 29.05.2019 tarihli ve 28824-9148 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 19. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.10.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.