YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2019/236
KARAR NO : 2019/273
KARAR TARİHİ : 25.12.2019

Yargıtay Daireleri : 3 ve 18. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 107-105

Mağdur sanıklar …, …, …, … ve … hakkında hakaret ve kasten yaralama suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda, Ankara (Kapatılan) 21. Sulh Ceza Mahkemesinin 06.06.2014 tarihli ve 1318-831 sayılı kararı ile mağdur sanık …’in mağdur sanıklar … ve …’ya yönelik hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığına, kasten yaralama suçundan usulüne uygun dava açılmadığından ihbarda bulunulmasına; mağdur sanık …’ın mağdur sanıklar … ve …’ya yönelik hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığına, mağdur sanık …’ya yönelik kasten yaralama suçundan beraatine, mağdur sanık …’ya yönelik kasten yaralama suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına; mağdur sanık …’ın mağdur sanıklar … ve …’ya yönelik hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığına, kasten yaralama suçundan iki defa mahkûmiyetine; mağdur sanık …’nın mağdur sanık …’a yönelik hakaret suçundan kamu davasının düşmesine, mağdur sanıklar … ve …’a yönelik hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığına, mağdur sanık …’a yönelik kasten yaralama suçundan beraatine, mağdur sanık …’a yönelik kasten yaralama suçundan mahkûmiyetine; mağdur sanık …’nın mağdur sanık …’a yönelik hakaret suçundan kamu davasının düşmesine, mağdur sanıklar … ve …’a yönelik hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığına, mağdur sanık …’a yönelik kasten yaralama suçundan beraatine, mağdur sanık …’a yönelik kasten yaralama suçundan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükümlerin mağdur sanıklar …, … ve … tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 3. Ceza Dairesince 18.09.2017 tarih ve 11466-10991 sayı ile;
“Sanık …’nın 25.07.2014 havale tarihli temyiz dilekçesi içeriğinden hakkında hakaret suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığına dair hükmü de temyiz ettiği anlaşılmakla yapılan temyiz incelemesinde;
Dava konusu eylemler için mahkeme kararındaki yasal nitelendirmeye ve uygulanan yasa maddelerine göre; mahkemece kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi, 28.06.2014 tarihinde Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasa’nın 31. maddesi ile değişik Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 27.01.2017 tarihli Resmî Gazete’de yayımlanarak 01.02.2017 tarihinde yürürlüğe giren 20.01.2017 tarihli ve 1 sayılı kararı uyarınca Yüksek Yargıtay 18. Ceza Dairesi’ne ait bulunduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 18. Ceza Dairesince de 05.11.2019 tarih ve 6279-15450 sayı ile;
“Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre sanık …’nın 25.07.2014 havale tarihli temyiz dilekçesi içeriğinden sadece kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyizi olduğu belirlenerek dosya görüşüldü:
Tebliğname tarihine, istemin kapsamına, 6572 sayılı Kanun’un 27. maddesi ile değişik Yargıtay Kanunu’nun geçici 14. maddesi uyarınca oluşturulan Birinci Başkanlık Kurulu’nun hazırlamış olduğu iş bölümü kararına göre işin incelenmesi Yüksek 3. Ceza Dairesi’nin görevine girdiği”
Gerekçeleriyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 3 ve 18. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya içeriğine göre; mağdur sanık …’nın 25.07.2014 havale tarihli temyiz dilekçesinin başlığında “Suç: basit yaralama ve hakaret” ibarelerine yer verdikten sonra dilekçenin açıklama kısmında “…Yargılama sonunda müşteki sanık …’ı yaralamadan dolayı TCK’nın 86/2, 58/3, 86/3-e maddeleri tatbik edilerek neticeten 6 ay hapis cezası verilmiştir. Mahkeme hiçbir delilleri beyanları nazara almadan kanaate göre karar vermiş, lehte olan yasalardan yararlandırılmadan ceza verilmiştir, bu nedenle kararı temyiz ediyorum” şeklinde açıklamalara yer vermek suretiyle temyizini hakkındaki kasten yaralama suçundan verilen mahkûmiyet hükmü ile sınırlamış olması karşısında, hakaret suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığına dair hükmü temyiz etmediği kabul edilmelidir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanan ve 01.06.2016 olan tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 12.02.2016 tarihli ve 2016/1 sayılı İş Bölümü kararı uyarınca, temyiz inceleme görevi kasten yaralama suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 3. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 18. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 3. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 18.09.2017 tarihli ve 11466-10991 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 3. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 25.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.