Yargıtay Kararı Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu 2019/228 E. 2019/265 K. 25.12.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2019/228
KARAR NO : 2019/265
KARAR TARİHİ : 25.12.2019

Yargıtay Daireleri : 4 ve 6. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 273-733

Katılan sanık … hakkında hakaret, sanık … hakkında silahla tehdit ve hakaret suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda, Bursa 4. Asliye Ceza Mahkemesince 05.12.2013 tarih ve 273-733 sayı ile katılan sanık … hakkında hakaret suçundan düşme, sanık … hakkında ise silahla tehdit suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Hükümlerin katılan sanık müdafisi ve sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 29.05.2019 tarih ve 7730-10136 sayı ile;
“Sanık… Yıldırım’ın, kırtasiye işi nedeniyle 450 TL alacağı olduğunu iddia ettiği ve bu nedenle alacağını istemek için …’ı telefonla aradığı, sanık …’ın borcunu kabul etmeyip müşteki…’e ‘ben sana para falan vermiyorum, senin ananı avradını s..’ diyerek hakaret etmesi sanık…’in katılanı aracıyla giderken görmesi üzerine elinde makas ile aracı durdurup yumruklayarak katılana ‘senin ananı avradını s.., o parayı senden alacağım’ şeklindeki sözlerle tehdit etmesi şeklinde iddia ve kabul edilen eylemlere, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 27/12/2016 tarihli ve 2016/215, 19/04/2017 tarihli ve 2017/110 sayılı kararlarının içeriğine, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 13/12/2018 tarihli ve 2017/402 esas, 2018/644 sayılı kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yüksek 6. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 6. Ceza Dairesince de 24.10.2019 tarih ve 1996-5001 sayı ile;
“Bursa Cumhuriyet Başsavcılığınca birbirlerine yönelik eylemleri nedeniyle sanık … hakkında hakaret, diğer sanık … hakkında tehdit ve hakaret suçlarından, Bursa 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/273 esas sayılı dosyası üzerinden açılan kamu davasında, Mahkemenin 05.12.2013 tarih ve 2013/733 sayılı kararı ile sanık … hakkında hakaret suçundan TCK’nın 73/4, CMK’nın 223/8. maddeleri gereğince düşme, sanık … hakkında ise hakaret suçundan TCK’nın 129/3. maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığına, tehdit suçundan da TCK’nın 106/2-a, 62, 54. maddeleri gereğince neticeten hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis cezasının CMK’nın 231/5-6. maddeleri gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararının sanık … tarafından kendisi hakkında hükmedilen kararlar yönünden, diğer sanık … savunmanı tarafından da sanık … hakkında hükmedilen kararlar yönünden süresinde temyiz ve itiraz talebinde bulunulduğu,
Sanık … hakkında tehdit suçundan itiraza konu hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın itiraz mercii olan Bursa 1. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından 22.01.2014 tarih ve 2014/72 değişik iş sayılı kararı ile değerlendirilerek itirazın reddine dair karar verildiği, bu nedenle tarafların itirazlarına konu hakaret suçunun temyiz incelemesinin konusu olduğu anlaşıldığından;
Hükümdeki nitelendirmeye, uygulama maddelerine, temyizin kapsamına, tebliğname tarihine ve Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi ile Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 30/01/2019 tarih ve 2019/1 sayılı iş bölümüne ilişkin kararına göre; işin incelenmesi Yüksek 4. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 6. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.” hükmüne yer verilmiştir.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması hâlinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması hâlinde dikkate alınmalıdır.
İncelenen dosya içeriğine göre, 04.03.2015 olan tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 19.01.2015 tarihli ve 2015/8 sayılı iş bölümünde, “Temyiz kanun yoluna tabi olmaması nedeniyle ilk bakışta reddedilecek temyiz talepleri görevli dairenin belirlenmesinde göz önünde bulundurulmaz…” düzenlemesine yer verilmemesi nedeniyle, Ceza Dairesinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken hükümler, sanık ve katılan sanık hakkında hakaret suçundan verilen düşme ve ceza verilmesine yer olmadığı kararları ile sanık hakkında silahla tehdit suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararıdır.
Temyiz incelemesine konu olan ve iddianamede nitelendirilmesi yapılan suçların tebliğname tarihindeki yaptırım miktarları nazara alınarak yapılan değerlendirmede, TCK’nın 106/2-a maddesi uyarınca 2 yıldan 5 yıla kadar hapis cezasını gerektiren tehdit suçunun yaptırımı daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin, 22.01.2015 tarihli Resmî Gazete’de yayımlanarak 01.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren 19.01.2015 tarihli ve 2015/8 sayılı iş bölümü kararı uyarınca tehdit suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 29.05.2019 tarihli ve 7730-10136 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 25.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.