YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2019/222
KARAR NO : 2019/259
KARAR TARİHİ : 25.12.2019

Yargıtay Daireleri : 3 ve 18. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 800-200

Katılan sanıklar ve sanıklar hakkında hakaret ve kasten yaralama suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda sanıklar …, … ve … ile katılan sanık …’ın, katılan sanık …’a yönelik kasten yaralama suçundan ayrı ayrı beraatlerine; katılan sanık …’un, katılan sanık …’a yönelik hakaret suçundan ise miktar itibarıyla kesin nitelikte adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Hükümlerin katılan sanık … müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 3. Ceza Dairesince 21.12.2017 tarih ve 4406-17246 sayı ile;
“Dava konusu eylemler için mahkeme kararındaki yasal nitelendirmeye ve uygulanan yasa maddelerine göre; mahkemece kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi 28.06.2014 tarihinde Resmî Gazete’de yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 27.01.2017 tarihli Resmî Gazete’de yayınlanarak 01.02.2017 tarihinde yürürlüğe giren 20.01.2017 tarihli ve ve 1 sayılı kararı uyarınca Yargıtay 18. Ceza Dairesine ait bulunduğu” ,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 18. Ceza Dairesince de 09.10.2019 tarih ve 18-14106 sayı ile;
“Sanık … hakkında hakaret suçundan kurulan hükmün kesin nitelikte olduğu, sadece sanıklar … ve … hakkında yaralama suçundan verilen hükümlerin temyize tabi olması ve iş bölümü kararının Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 20.01.2017 tarihli ve 2017/1 sayılı kararının Ceza Daireleri İş bölümüne ilişkin Ortak Hükümlerinin 7. fıkrasında yazılı ‘Temyiz kanun yoluna tabi olmaması nedeniyle ilk bakışta reddedilecek temyiz talepleri görevli dairenin belirlenmesinde göz önünde bulundurulmaz.’ hükmü karşısında,
Tebliğname tarihine, temyizin kapsamına, 6572 sayılı Kanun’un 27. maddesi ile değişik Yargıtay Kanunu’nun geçici 14. maddesi uyarınca oluşturulan Birinci Başkanlık Kurulunun hazırlamış olduğu iş bölümü kararına göre, işin incelenmesi Yargıtay 3. Ceza Dairesinin görevine girdiği”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 3 ve 18. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunca hazırlanıp 27.01.2017 tarihli ve 29961 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak 01.02.2017 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihi itibarı ile uygulanması gereken, 20.02.2017 tarihli ve 2017/1 sayılı iş bölümü kararının “Ceza Daireleri iş bölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünün 5. maddesinde; “Ceza Dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde, mahkûmiyet kararlarında mahkeme hükmündeki, mahkûmiyet dışındaki kararların temyiz incelemesinde ise dava açan belgedeki nitelenen suç esas alınır.” 7. maddesinde ise “… Temyiz kanun yoluna tabi olmaması nedeniyle ilk bakışta reddedilecek temyiz talepleri görevli dairenin belirlenmesinde göz önünde bulundurulmaz. Çeşitli suçlara ait davalarda, itirazı kabil kararlar nazara alınmadan, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir. İtiraz yoluna tabi olan hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve benzeri kararların mercide yanılma suretiyle ya da sehven temyizi hâlinde inceleme, bu suçlara bakmakla görevli dairece yapılır. Ancak aynı dosyada itiraz yoluna tabi olan hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve benzeri kararlar, diğer suçlarla birlikte temyiz edilmiş olsa bile görevli dairenin belirlenmesinde göz önünde bulundurulmaz. …” düzenlemeleri hüküm altına alınmıştır.
Katılan sanık …’un, katılan sanık …’a yönelik hakaret suçundan miktar itibarıyla kesin nitelikte adli para cezası ile cezalandırılmasına; sanıklar …, … ve … ile katılan sanık …’ın, katılan sanık …’a yönelik kasten yaralama suçundan ise ayrı ayrı beraatlerine karar verildiği gözönüne alındığında, Ceza Dairesinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken hüküm, katılan sanık …’a yönelik kasten yaralama suçundan beraate ilişkin kararlardır.
Tebliğname tarihi itibarıyla ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken iddianamede eylemin; “Örnek Apartmanında yönetici olan …’ın yönetiminde 02.06.2013 tarihinde apartman yönetim toplantısının yapıldığı, toplantıya katılanlardan …’un iddiasına göre …’ın, …’nın, …’ın ve …’ın kendisini darp ettiği, …’ın da bu arbedede yaralandığı… … ve …’ın alınan doktor raporuna göre basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandığı”, şeklinde anlatılması karşısında sanıklar ve katılan sanık hakkında kasten yaralama suçundan kamu davası açıldığı kabul edilmelidir. Buna göre, temyizin kapsamı da gözetilerek kasten yaralama suçundan verilen beraat hükümlerini temyizen inceleme görevi, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca Yargıtay 3. Ceza Dairesine ait bulunmaktadır.
Bu itibarla, Yargıtay 18. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 3. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle
1- Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 21.12.2017 tarihli ve 4406-17246 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 3. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 25.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.