YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2019/216
KARAR NO : 2019/253
KARAR TARİHİ : 25.12.2019
Yargıtay Daireleri : 18 ve 3. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 62-472
Katılan sanık … hakkında silahla kasten yaralama; katılan sanık … hakkında görevli memura hakaret, görevi yaptırmamak için direnme ve 6136 sayılı Kanun’un 15/4. maddesine muhalefet suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Samsun 7. Asliye Ceza Mahkemesince 16.10.2014 tarih ve 62-472 sayı ile; katılan sanık … hakkında ceza tayinine yer olmadığına, katılan sanık …’ün ise görevli memura hakaret, görevi yaptırmamak için direnme ve 6136 sayılı Kanun’un 15/4. maddesine muhalefet suçlarından mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükümlerin katılan sanık … tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 18. Ceza Dairesince 22.05.2019 tarih ve 4726-9449 sayı ile;
“Tebliğname tarihine, temyizin kapsamına göre sanık …’ün temyiz dilekçe içeriğinde ayrıca kendisine karşı işlenilen kasten yaralama suçundan kurulan hükmü de temyiz ettiği anlaşıldığından, 6572 sayılı Kanun’un 27. maddesi ile değişik Yargıtay Kanunu’nun geçici 14. maddesi uyarınca oluşturulan Birinci Başkanlık Kurulunun hazırlamış olduğu işbölümü kararına göre işin incelenmesi Yüksek 3. Ceza Dairesinin görevine girdiğinden”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 3. Ceza Dairesince de 01.10.2019 tarih ve 13490-17340 sayı ile;
“Sanığın temyiz dilekçesinde yalnızca kendisi hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerini temyiz ettiği, kendisine karşı işlenen kasten yaralama suçu hakkında katılan sıfatıyla temyizde bulunmadığı anlaşıldığından; dava konusu eylemler için mahkeme kararındaki kanuni nitelendirmeye ve uygulanan Kanun maddelerine göre; mahkemece kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi görevi 28.06.2014 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 27.01.2017 tarihli Resmî Gazete’de yayımlanarak 01.02.2017 tarihinde yürürlüğe giren 20.01.2017 tarih ve 1 sayılı kararı uyarınca Yüksek Yargıtay 18. Ceza Dairesine ait bulunduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 18 ve 3. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik 14/3. maddesinin (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.”, (b) bendinde ise “Çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir.” hükmüne yer verilmiştir.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması hâlinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması hâlinde dikkate alınmalıdır.
İncelenen dosya içeriğine göre; katılan sanık …’ün temyiz dilekçesinde yer alan “…Samsun 7. Asliye Ceza Mahkemesinin tarafıma vermiş olduğu cezanın haksız verildiği kanaatindeyim, …müşteki sanık sıfatından çıkartılıp, müşteki olarak sınıflandırılmak istiyorum. Bu sebepten dolayı dosyamın tekrar incelenip temyiz edilmesini istiyorum…” şeklindeki anlatımları karşısında, katılan sanık …’in, hakkında görevli memura hakaret, görevi yaptırmamak için direnme ve 6136 sayılı Kanun’un 15/4. maddesine muhalefet suçlarından kurulan mahkûmiyet hükümlerini temyiz ettiği, kendisine karşı işlenen silahla kasten yaralama suçundan verilen karara yönelik temyiz isteminin bulunmadığı anlaşılmaktadır.
Bu nedenle temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca hazırlanıp tebliğname tarihi itibariyle uygulanması gereken 20.01.2017 tarihli ve 2017/1 sayılı iş bölümü gereğince, temyiz inceleme görevi temyiz kapsamındaki suçlardan müeyyidesi en ağır olan görevi yaptırmamak için direnme suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 18. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 3. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 18. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 18. Ceza Dairesinin 22.05.2019 tarihli ve 4726-9449 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 18. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 25.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.