YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2019/180
KARAR NO : 2019/217
KARAR TARİHİ : 25.12.2019
Yargıtay Daireleri : 15 ve 2. Ceza
Mahkemesi :Ağır Ceza
Sayısı : 126-8
Sanık … hakkında bilişim sistemlerinin, banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık ve sistemi engelleme, bozma, verileri yok etme veya değiştirme suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Elmalı Ağır Ceza Mahkemesince 24.01.2013 tarih ve 126-8 sayı ile sanığın atılı suçlardan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükümlerin sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 15. Ceza Dairesince 21.03.2017 tarih ve 18805-7866 sayı ile;
“Sanığın, katılan …’a ait İş Bankası’nda bulunan banka hesaplarına ait kullanıcı bilgilerini bir şekilde ele geçirip, internet bankacılığı ile katılana ait hesaplara yetkisiz olarak erişim sağlayarak, taşınır nitelikteki parayı, internet bankacılığını kullanarak, kendi ismine, bilişim sistemi içinde havale yapmak suretiyle haksız yarar sağlamak şeklinde tavsif olunan eyleminin, Yargıtay CGK’nın 17.11.2009 tarihli ve 11-193-268 sayılı kararında da açıkça anlatıldığı üzere, kül halinde, 5237 sayılı TCK’nın 142/2-e maddesinde tanımlanan ‘bilişim sistemlerinin kullanılması suretiyle hırsızlık’ suçunu oluşturacağı, iddianamedeki ve mahkeme kabulündeki anlatım ile sevk ve kabul maddelerinin uyumsuz olması durumunda anlatıma itibar edilmesi gerektiği hususu da dikkate alındığında,
İddianamedeki anlatım ve nitelendirmeye, temyizin kapsamına göre Yargıtay Kanunu’nun değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesi Yüksek (2.) Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 2. Ceza Dairesince de 04.07.2019 tarih ve 2377-12278 sayı ile;
“Tebliğnamenin, 6545 sayılı Kanun’un yürürlüğe girdiği 28.06.2014 tarihinden sonra düzenlenmiş olmasına, mahkûmiyet kararındaki nitelendirmeye, temyizin kapsamına, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 24.01.2014 tarihli ve 2014/1 sayılı işbölümü kararına göre; sanık hakkında kurulan ve cezası daha fazla olan mahkûmiyet hükmüne konu 5237 sayılı TCK’nın 158. maddesinde düzenlenen nitelikli dolandırıcılık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinin Yargıtay 15. Ceza Dairesi’nin görevine dahil olduğu”
Gerekçeleriyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 2. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendi; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle söz konusu bent “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” biçiminde değiştirilmiştir.
İncelemeye konu dosyada temyiz incelemesine konu olan suçların tebliğnamenin düzenlendiği 27.09.2014 tarihindeki yaptırım miktarları nazara alınarak yapılan değerlendirmede, mahkûmiyet kararındaki nitelendirmeye göre bilişim sistemlerinin, banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçunun cezası TCK’nın 158. maddesinin birinci fıkrasının (f) ve son bentlerinde üç yıldan yedi yıla kadar hapis cezası ve suçtan elde edilen menfaatin iki katından az olmayacak şekilde adli para cezası; sistemi engelleme, bozma, verileri yok etme veya değiştirme suçunun cezası ise aynı Kanun’un 244. maddesinin ikinci fıkrasında altı aydan üç yıla kadar hapis cezası olup bilişim sistemlerinin, banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçunun yaptırımı daha fazla olduğundan temyiz incelemesinin, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca nitelikli dolandırıcılık suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 15. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 21.03.2017 tarihli ve 18805-7866 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 15. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 25.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.