YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2019/124
KARAR NO : 2019/161
KARAR TARİHİ : 25.12.2019

Yargıtay Daireleri : 14 ve 15. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 165-692

Sanık … hakkında cinsel taciz suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Ankara 19. Asliye Ceza Mahkemesince 28.11.2011 tarih ve 235-1234 sayı ile sanığın mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükmün katılan sanıklar müdafileri ve sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 15. Ceza Dairesince 12.05.2014 tarih ve 18245-9305 sayı ile bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda Ankara 19. Asliye Ceza Mahkemesince 03.11.2014 tarih ve 165-692 sayı ile, sanığın zincirleme şekilde işlenen cinsel taciz suçundan mahkûmiyetine hükmedilmiştir.
Bu hükmün de sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 14. Ceza Dairesince 19.09.2017 tarih ve 4886-4066 sayı ile;
“İddianamedeki sevke, hükmün içeriğine, temyizin kapsamına, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 27.01.2017 günlü Resmi Gazete’de yayımlanarak 01.02.2017 tarihinde yürürlüğe giren 20.01.2017 günlü, 2017/1 sayılı iş bölümü kararı ile anılan kararın Yargıtay Ceza Daireleri Ortak Hükümler kısmında yer alan 4/1. maddesi düzenlemesine göre temyiz incelemesini yapma görevi daha önceden anılan dosya ile ilgili temyiz incelemesini yaparak bozma kararı veren Yargıtay 15. Ceza Dairesine ait bulunduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 15. Ceza Dairesince de 28.03.2019 tarih ve 35152-3050 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6545 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesi uyarınca, ‘Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır. Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ hükmü de dikkate alınarak, tebliğname tarihinde uygulanması gereken 27.01.2017 gün ve 29961 sayılı Resmî Gazetede yayımlanarak 01.02.2017 tarihinde yürürlüğe giren Yargıtay Büyük Genel Kurulunun işbölümüne ilişkin 20.01.2017 gün ve 2017/1 sayılı kararında yer alan Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümü ortak hükümlerin 2. maddesindeki ‘Bu işbölümündeki düzenlemeler yürürlüğe girdiği tarih dahil olmak üzere tebliğnamesi bu tarihten sonra tanzim olunan işler için geçerli olup temyiz incelemesi bu işbölümüne göre görevli bulunan ceza dairesi tarafından yapılır’ ile 4. maddesinde yer alan ‘Ceza daireleri yürürlük tarihinden önce kendisine gelen ve daha önceden gelip de bozma ya da her ne suretle olursa olsun daire dışına gönderilen işleri sonuçlandırır. İşin birden fazla dairece temyiz incelemesinin yapıldığı hallerde ise temyiz incelemesi işi daire dışına gönderen dairece yapılır. Bu iş bölümünün yürürlüğe girmesinden önce Yargıtay incelemesinden geçmiş ya da geri çevirme kararına konu olmuş bulunan dosyaların tekrar Yargıtay’a gelmesi halinde ya da olağanüstü yasa yollarından kaynaklanan taleplerde inceleme bu işbölümüne göre görevli daire/daireler tarafından yapılır’ şeklindeki düzenlemelerden, temyiz incelemesinin, dosyayı daha önceden bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderen daire tarafından değil, 2017/1 sayılı işbölümüne göre mahkûmiyet hükmüne göre tebliğname tarihi de nazara alınarak davaya bakma görevi hangi daireye ait ise o daire tarafından yapılacağının anlaşılmış olması karşısında; 27.06.2017 tarihinde düzenlenen tebliğnameye, hükmün konusuna ve Yargıtay Kanunu’nun değişik 14. maddesine göre temyiz incelemesinin Yüksek (14.) Ceza Dairesi’nin görevi dahilinde olduğu”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 14 ve 15. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle değişik (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” hükmüne yer verilmiştir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca hazırlanıp 01.02.2017 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 20.01.2017 tarihli ve 2017/1 sayılı iş bölümünün “Ceza Daireleri İş Bölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünün 5. maddesinde; “Ceza Dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde, mahkumiyet kararlarında mahkeme hükmündeki, mahkumiyet dışındaki kararların temyiz incelemesinde ise dava açan belgedeki nitelenen suç esas alınır.”, 6. maddesinde; “Temyiz incelemesine konu olan suçların ceza miktarlarında sonradan değişiklik olması halinde tebliğname tarihindeki suçun temel şekline göre ceza miktarları göz önünde bulundurularak görevli ceza dairesi belirlenir.”, 7. maddesinde ise; “Birden fazla suçun yer aldığı hükümlerin temyiz incelemesi, incelemeye konu suçlardan yaptırımı en ağır olanına bakmakla görevli dairece yapılır. Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı belirlenirken de suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır, üst sınırların eşit olması halinde ise alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu kabul edilir. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde nazara alınır.” düzenlemeleri hüküm altına alınmıştır.
İncelemeye konu dosyada, Yerel Mahkemece kurulan ilk hükmün, Yargıtay 15. Ceza Dairesince bozulmasına karar verilmiş ise de bozma sonrası yapılan yargılama sonucunda sanık hakkında zincirleme şekilde işlenen cinsel taciz suçundan mahkûmiyet hükmü kurulmuş olup bu hükme yönelik temyiz incelemesinin tebliğname tarihi itibarıyla anılan suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 14. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 14. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 14. Ceza Dairesinin 19.09.2017 tarihli ve 4886-4066 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 14. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 25.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.