YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2018/68
KARAR NO : 2018/130
KARAR TARİHİ : 02.05.2018

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 5. Ceza
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 06.02.2013
Sayısı : 456-325

Ankara Valiliği İl İdare Kurulunun 12.05.2009 gün ve 4020-498 sayılı kararı ile sanık …’nun 2547 sayılı Kanunun 53-c/2 ve 5237 sayılı TCK’nun 257. maddeleri gereğince yargılanmak üzere lüzumu muhakemesine karar verilmiştir.
Dosyanın gönderildiği Ankara 3. Asliye Ceza Mahkemesince 18.01.2010 gün ve 60-10 sayı ile sanığın eyleminin nitelikli dolandırıcılık suçunu oluşturduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı verilmiş, yapılan yargılama sonucunda Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesince 27.04.2011 gün ve 456-325 sayı ile sanığın yetkili olmadığı bir iş için yarar sağlama suçundan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine 6352 sayılı Kanunun geçici 1 ve 2/1. maddeleri gereğince Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca dosyanın mahkemesine iade edilmesine müteakip yapılan yargılama sonucunda Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesince 06.02.2013 gün ve 456-325 sayı ile sanığın yetkili olmadığı bir iş için yarar sağlama suçundan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Bu hükmün de sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 15. Ceza Dairesince 30.10.2014 gün ve 10086-17681 sayı ile;
“6545 sayılı Kanununun 31. maddesiyle, 04.02.1983 tarih ve 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesinde yapılan değişikliğin, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdiği dikkate alınarak ve söz konusu Kanun değişikliğine göre, ‘Ceza dairelerinde, daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde; mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.’ hükmüne yer verilmiş olunması karşısında;
27.04.2011 tarihli kararda, sanığın 5237 sayılı TCK’nın 255/1. maddesi gereğince yetkili olmadığı bir iş için yarar sağlama suçundan mahkumiyetine karar verilmiş olmakla,
Mahkumiyet kararındaki nitelendirme ve Yargıtay Kanununun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesinin Yüksek 5. Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 5. Ceza Dairesince de 08.02.2018 gün ve 10369-466 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile eklenen geçici 14. madde uyarınca oluşturulan Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu tarafından hazırlanan ve 22.01.2015 tarih, 29244 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe girip 02.02.2015 tarihi itibarıyla uygulanmaya başlanan 19.01.2015 tarih ve 2015/8 sayılı iş bölümü kararına ve bu kararda Yargıtay Ceza Daireleri iş bölümünü düzenleyen ortak hükümlerde yer alan ‘Daireler arasında işbölümünün belirlenmesinde, 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmeye göre görevli daire belirlenir. Bu tarihten sonra düzenlenen tebliğnameler bakımından ise mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda da iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.’ düzenlemesine, temyizin kapsamına, 12.05.2009 tarihli lüzumu muhakeme kararı sonrası iddianame yerine geçen Ankara 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 18.01.2010 tarihli görevsizlik kararında Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesinde santral görevlisi olan sanığın eyleminin hileli hareketlerle rapor çıkartılması karşılığında çeşitli masrafların olduğunu söyleyip menfaat temin etmesi biçiminde anlatılıp sevk maddesinin de TCK’nın 158/2, 158/1-d maddeleri olarak gösterilmesine, tebliğname tarihinin de 28.06.2014 tarihinden önce olmasına ve Yargıtay Kanununun 14. maddesine göre temyiz incelemesi yapma görevi Yüksek 15. Ceza Dairesine ait bulunduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 5. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin (a) bendi; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 gün ve 29044 sayılı Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 31. maddesiyle; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklinde değiştirilmiş,
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6545 sayılı Kanunun 37. maddesi ile eklenen geçici 13/5. maddesinde; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmıştır.
Bu bakımdan, Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde 6545 sayılı Kanunla yapılan değişikliğin yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından uygulanması mümkün olmayıp, uyuşmazlığın tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan iş bölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
İncelenen dosya kapsamına göre;
20.04.2014 olan tebliğname tarihi itibarıyla ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken iddianame yerine geçen belge niteliğindeki Ankara 3. Asliye Ceza Mahkemesinin görevsizlik kararında eylemin; “…Raporu verecek ilgiliyi tanıdığından bahisle işlerin takibini üstlenip görevi ile ilgili olmadığı halde farklı görevde olduğunu belirtip ve kamu kurumuna ödenmesi gerekli para ödeniyormuş gibi kendisine yarar sağladığı…” şeklinde anlatılması karşısında, sanık hakkında nitelikli dolandırıcılık suçundan kamu davası açıldığı kabul edilmelidir. Hükmü temyizen inceleme görevi de; 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 15. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 5. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 30.10.2014 gün ve 10086-17681 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 15. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 02.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.