YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2018/318
KARAR NO : 2019/32
KARAR TARİHİ : 23.05.2019

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 6 ve 22. Ceza
Mahkemesi :Ağır Ceza
Sayısı : 360-465

Sanıklar … ve … hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve kasten yaralama suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sırasında Adana 13. Asliye Ceza Mahkemesince 28.05.2009 tarih ve 293-526 ile; sanıkların eylemlerinin TCK’nın 149/1-a-c maddelerinde düzenlenen nitelikli yağma suçunu oluşturabileceği gerekçesiyle ağır ceza mahkemesine görevsizlik kararı verilmiş, yapılan yargılama sonucunda Adana 1. Ağır Ceza Mahkemesince 04.11.2009 tarih ve 360-465 sayı ile; sanıkların eylemlerinin hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlâli ve kasten yaralama suçlarını oluşturduğu kabul edilerek, sanıkların hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlâli suçları ile sanık … Geçgel’in ayrıca kasten yaralama suçundan mahkûmiyetlerine, sanık …’ın ise kasten yaralama suçundan beraatine karar verilmiştir.
Hükümlerin sanık … müdafisi ile sanık … tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesince 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’na 6572 sayılı Kanun’un 27. maddesi ile eklenen geçici 14. maddesi uyarınca hazırlanan ve Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 22.01.2015 tarihli ve 8 sayılı kararıyla kabul edilerek 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren yeni iş bölümü nedeniyle, Daire Başkanı tarafından imzalanan 10.02.2015 tarihli ve 15183-1287 sayılı gönderme kararıyla dosyanın devredildiği Yargıtay 17. Ceza Dairesince 02.04.2015 tarih ve 117-216 sayı ile;
“Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun, Dairelerin işbölümünü düzenleyen 19.01.2015 tarih 2015/8 sayılı kararının ‘Ortak Hükümler’ başlığını taşıyan 3. Bendinde, ‘Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde, 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmeye göre görevli dairenin belirleneceği, bu tarihten sonra düzenlenen tebliğnameler bakımından ise mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda da iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmenin esas alınacağı’nın düzenlendiği anlaşılmakla;
İddianamedeki nitelendirme, görevsizlik kararı ve sevk maddeleri ile temyizin kapsamı ve Yargıtay Kanununun 14. maddesi ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı kararına göre, tebliğname tarihi olan 02.07.2012 günü itibariyle işin incelenmesi Yüksek 6. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 6. Ceza Dairesince 25.05.2015 tarih ve 1589-40742 sayı ile;
“14/02/2011 tarih ve 27846 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 09/02/2011 tarih ve 6110 sayılı Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile 2797 sayılı Yargıtay Yasası’nın 14. maddesinde yapılan değişiklik ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu’nun 19/01/2015 tarih ve 2015/8 sayılı iş bölümüne ilişkin kararına göre; ’28/06/2014 tarihinden sonra düzenlenen tebliğnameler bakımından, görevli dairenin belirlenmesinde; mahkumiyete ilişkin mahkeme kararlarındaki nitelendirmenin esas alınacağı’nın anlaşılması karşısında; hükümdeki nitelendirmeye, uygulama maddelerine, temyizin kapsamına ve tebliğname tarihine göre; işin incelenmesi Yüksek 22. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 22. Ceza Dairesince 27.11.2015 tarih ve 18088-7999 sayı ile;
“Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun, Dairelerin iş bölümünü düzenleyen 19.01.2015 tarih, 2015/8 Sayılı kararının ‘Ortak Hükümler’ başlığını taşıyan 3. bendinde, ‘Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde, 28.6.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmeye göre görevli dairenin belirleneceği, bu tarihten sonra düzenlenen tebliğnameler bakımından ise mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda da iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmenin esas alınacağı’nın düzenlendiği anlaşılmakla;
İddianamede açıklanan eylem ve sevk maddeleri ile temyizin kapsamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 09/02/2012 gün, 2012/1 sayılı kararına, TCK’nın 149/1. maddesi uyarınca yağma suçundan kamu davası açılmış bulunmasına göre, 02/07/2012 tarihli tebliğname tarihi itibariyle işin incelenmesi Yüksek 6. Ceza Dairesinin görevine girdiğinden Dairemizin görevsizliğine, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’na 6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile eklenen geçici 14. maddesi gereğince Birinci Başkanlık Kurulunca yapılan ve 22.01.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanarak 01.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren 19.01.2015 tarih, 2015/8 sayılı iş bölümü kararı uyarınca 17 ve 22. Ceza Dairelerinin TCK’nın 141 ile 147. maddeleri kapsamındaki hırsızlık suçlarına 1/4 oranında ve tevzi durumuna göre bakmalarına göre, 17 Ceza Dairesinin 02/04/2015 tarihli görevsizlik kararına karşı 6. Ceza Dairesince 25/05/2015 tarihinde Dairemizin görevli olduğu kabul edilerek görevsizlik kararı verilmekle, esasen 17 Ceza ve 6 Ceza Daireleri arasında görev uyuşmazlığı oluştuğundan Ceza Daireleri Başkanlar Kuruluna sunulmak üzere, dosyanın 6. Ceza Dairesine iadesine”,
Yargıtay 6. Ceza Dairesince de 18.12.2018 tarih ve 945-8024 sayı ile;
“Adana Cumhuriyet Başsavcılığının 20.03.2009 günlü iddianamesi ile sanıklar … ve … hakkında, mağdurlar … ve …’a yönelik hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal ve yaralama suçlarından Türk Ceza Kanununun 142/1-b, 116/1, 86/2, 53. maddeleri gereğince cezalandırılmaları istemi ile kamu davası açıldığı, Adana 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 28.05.2009 tarihli kararıyla suçun yağma suçunu oluşturup oluşturmadığını tartışma görev ve yetkisinin Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğundan bahisle görevsizlik kararı verildiği, yapılan yargılama sonucunda, Adana 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 04/11/2009 gün ve 2009/360 E.-2009/465 K. sayılı kararıyla, sanıklar hakkında TCK’nin 142/1-b, 62, 53/1. maddeleri uyarınca 2’şer yıl 6’şar ay, TCK’nin 116/1, 119/1-c, 62, 53/1. maddeleri uyarınca 10’ar ay hapis cezası, sanık … hakkında TCK’nin 86/2, 62, 53/1. maddeleri uyarınca 2000 TL adli para cezası verildiği, kararın sanıklar savunmanları tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılan temyiz incelemesinde, 10/02/2015 gün, 2012/15183 E.-2015/1287 K. sayılı ilamıyla 22.01.2015 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren işbölümü kararına göre işin dosyanın 17. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verildiği, Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 02.04.2015 gün, 2015/117 E.-2015/216 K. sayılı ilamıyla Yargıtay Kanunun 14. maddesine göre, görevsizlik kararı verilerek Yargıtay 6. Ceza Dairesine iadesine karar verildiği, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 25/05/2015 gün ve 2015/1589 E., 2015/40742 K. sayılı kararı ile 19/01/2015 tarihli işbölümü kararı gereğince, 22. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verildiği, Yargıtay 22. Ceza Dairesinin 27/11/2015 gün ve 2015/18088 E., 2015/7999 K. sayılı ilamı ile, Yargıtay 17. Ceza Dairesi ile Yargıtay 6. Ceza Dairesi arasında oluşan görev uyuşmazlığın giderilmesi için Ceza Daireleri Başkanlar Kuruluna sunulmak üzere dosyanın Dairemize iadesine karar verildiği anlaşılmakla;
Yargıtay 6. Ceza Dairesi ile 17. Ceza Dairesi arasında ortaya çıkan görev uyuşmazlığının çözümü için dosyanın Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kuruluna gönderilmesine”
Kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 6 ve 22. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14 maddesinin 3. fıkrasının (a) bendi; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklinde değiştirilmiş,
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’na 6545 sayılı Kanun’un 37. maddesi ile eklenen geçici 13. maddesinin 5. fıkrasında; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmıştır.
Bu bakımdan, Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde 6545 sayılı Kanun’la yapılan değişikliğin yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından uygulanması mümkün olmayıp, uyuşmazlığın tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan iş bölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
İncelenen dosya kapsamına göre;
02.07.2012 olan tebliğname tarihi itibarıyla ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken iddianameler yerine geçen görevsizlik kararında eylemin “…Sanıkların müşteki …’ın Köylüoğlu Mahallesi’ndeki evine gelerek sanıklardan birisinin müştekiyi oyaladığı sırada diğer sanığın müştekinin deposundan mısır tohumlarını çaldığı, daha sonra geldikleri araçla gittikleri sırada olay yerinde olmayan ancak komşusunun haber vermesi ile olaydan haberdar olan müşteki …’ın oğlu …’ın sanıkların içinde bulundukları 80 AE 124 plakalı aracı durdurmak amacıyla önüne çıktığı ancak sanık Abuseyit Geçgil’in yönetimindeki aracın durmayarak yoluna devam ettiği, bu sırada müşteki …’ın da aracın kapısına asıldığı, bu sürede sürüklenmek suretiyle yaralandığı” şeklinde anlatılması karşısında, sanıklar hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlâli ve kasten yaralama suçlarından kamu davası açıldığı kabul edilmelidir.
Temyiz incelemesine konu olan suçların 02.07.2012 olan tebliğname tarihindeki yaptırım miktarları nazara alınarak yapılan değerlendirmede hırsızlık suçunun yaptırımı 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesinde iki yıldan beş yıla kadar hapis, konut dokunulmazlığının ihlâli suçunun yaptırımı aynı Kanun’un 116/1. maddesinde altı aydan iki yıla kadar hapis, kasten yaralama suçunun yaptırımı ise aynı Kanun’un 86/1. maddesi uyarınca bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası olup hırsızlık suçunun yaptırımı daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 22. Ceza Dairesince yapılması gerekmekte ise de;
23.07.2016 tarihli ve 29779-2 mükerrer sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6723 sayılı Kanun’la 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’na eklenen geçici 15. maddenin 12. fıkrasına dayanılarak, 30.12.2016 tarihli ve 29934 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 22.12.2016 tarihli ve 398 sayılı kararı ile Yargıtay 22. Ceza Dairesinin kapatılmasına ve tüm işlerin hırsızlık suçlarının temyiz incelemesini yapan Yargıtay 2, 13 ve 17. Ceza Dairelerine üçte bir oranında devrine karar verilmiştir.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca 23.11.2006 tarih ve 6-6; 03.03.2005 tarih ve 1-1; 13.09.2018 tarih ve 122-184 ile 28.12.2018 tarih ve 236-298 sayılı kararlarında da vurgulandığı üzere dosyanın görevsizlik kararlarını veren Ceza Dairelerinden başka bir Ceza Dairesine gönderilmesi de mümkündür.
Bu itibarla, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 22. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın Yargıtay 17. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
1- Yargıtay 22. Ceza Dairesinin 27.11.2015 tarihli ve 18088-7999 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 17. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 23.05.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.