YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2018/300
KARAR NO : 2019/14
KARAR TARİHİ : 23.05.2019

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 18 ve 10. Ceza
Mahkemesi :Ağır Ceza

Uyuşturucu madde ticareti yapma, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma, suç işlemek amacıyla örgüt kurma, reşit olmayanla cinsel ilişki, çocuğun cinsel istismarı, fuhuş ve cinsel taciz suçlarından açılan kamu davalarında yapılan yargılama sonucunda Bursa 3. Ağır Ceza Mahkemesince 08.10.2015 tarih ve 7-389 sayı ile uyuşturucu madde ticareti yapma, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma, suç işlemek amacıyla örgüt kurma, reşit olmayanla cinsel ilişki, çocuğun cinsel istismarı suçlarından bir kısım sanıkların beraatlerine, bir kısım sanıkların ise fuhuş ve cinsel taciz suçlarından mahkûmiyetlerine karar verilmiştir.
Hükümlerin Cumhuriyet savcısı, bir kısım sanıklar müdafileri ile mağdurlar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 18. Ceza Dairesince 25.10.2018 tarih ve 7548-13680 sayı ile;
“Tebliğname tarihine, mağdurlar …, …, …, … (…), …, …, …, …, … vekilinin temyiz isteminin …, …, …, … hakkında uyuşturucu veya uyarıcı madde imal ve ticareti suçundan verilen beraat hükümlerini de kapsadığı dikkate alındığında, temyizin kapsamına, 6572 sayılı Kanun’un 27. maddesi ile değişik Yargıtay Kanunu’nun geçici 14. maddesi uyarınca oluşturulan Birinci Başkanlık Kurulu’nun hazırlamış olduğu işbölümü kararına göre işin incelenmesi Yüksek 10. Ceza Dairesi’nin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 10. Ceza Dairesince de 11.12.2018 tarih ve 5507-9139 sayı ile;
“Bursa 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli ve 2012/7 esas, 2015/389 sayılı kararıyla uyuşturucu madde ticareti yapma ve kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma, suç işlemek amacıyla örgüt kurma, reşit olmayanla cinsel ilişki, çocuğun cinsel istismarı suçlarından bir kısım sanıklar hakkında beraat hükmü kurulduğu, fuhuş ve cinsel taciz suçlarından bir kısım sanıklar hakkında mahkûmiyet kararı verildiği, hükümlerin Cumhuriyet savcısı, bir kısım sanıklar ve müdafileri ile bir kısım mağdurlar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 18. Ceza Dairesince 25.10.2018 tarihli ve 2017/7548 esas, 2018/13680 sayılı karar ile mağdurlar …, …, …, … (…), …, …, …, …, … vekilinin temyiz isteminin …, …, …, … hakkında uyuşturucu veya uyarıcı madde imal ve ticareti suçundan verilen beraat hükümlerini de kapsadığı gerekçesiyle görevsizlik kararı verilerek dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşılmıştır.
Uyuşturucu ve uyarıcı madde suçlarının 5237 sayılı TCK’nın ikinci kitabının ‘topluma karşı suçlar’ başlıklı üçüncü kısmının ‘kamunun sağlığına karşı suçlar’ başlığını taşıyan üçüncü bölümünde düzenlenmiş olması; belirtilen özelliği gereğince, kişilerin, CMK’nın 237. maddesi uyarınca mağdur veya suçtan zarar gören sıfatıyla bu suçlarla ilgili davalara katılmalarına olanak bulunmaması, kaldı ki; mağdurlar hakkında mahkemece katılma kararı da verilmediği gibi mağdurlar vekilinin temyizinin uyuşturucu madde ticareti suçuna yönelik bir açıklama içermediği, tebliğnamede de bu talebe ilişkin bir görüş bulunmadığı, temyize konu olan mahkûmiyetlere ilişkin diğer suçların ise Dairemizin görev alanına giren suçlardan olmadığı anlaşılmakla; dosyanın davaya bakmakla görevli Yargıtay 18. Ceza Dairesi’ne gönderilmesinin uygun olduğu düşünülmüştür.
Açıklanan nedenlerle, tebliğnamenin düzenlendiği tarihte yürürlükte bulunan Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 20.01.2017 tarihli ve 2017/1 sayılı kararının Ceza Daireleri İş Bölümü ortak hükümler kısmının 7. bendinin 2. fıkrasında yer alan ‘Temyiz kanun yoluna tabi olmaması nedeniyle ilk bakışta reddedilecek temyiz talepleri görevli dairenin belirlenmesinde göz önünde bulundurulmaz.’ şeklindeki düzenleme ve Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi hükmüne göre, dosyayı inceleme görevi Yargıtay 18. Ceza Dairesine ait olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.

CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 18 ve 10. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunca hazırlanıp 27.01.2017 tarihli ve 29961 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak 01.02.2017 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken, 20.02.2017 tarihli ve 2017/1 sayılı iş bölümü kararının “Ceza Daireleri iş bölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünün 5. maddesinde; “Ceza Dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde, mahkumiyet kararlarında mahkeme hükmündeki, mahkumiyet dışındaki kararların temyiz incelemesinde ise dava açan belgedeki nitelenen suç esas alınır.” 6. maddesinde “Temyiz incelemesine konu olan suçların ceza miktarlarında sonradan değişiklik olması halinde tebliğname tarihindeki suçun temel şekline göre ceza miktarları göz önünde bulundurularak görevli ceza dairesi belirlenir.” 7. maddesinde ise “Birden fazla suçun yer aldığı hükümlerin temyiz incelemesi, incelemeye konu suçlardan yaptırımı en ağır olanına bakmakla görevli dairece yapılır. Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı belirlenirken de suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır, üst sınırların eşit olması halinde ise alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu kabul edilir. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde nazara alınır. Temyiz kanun yoluna tabi olmaması nedeniyle ilk bakışta reddedilecek temyiz talepleri görevli dairenin belirlenmesinde göz önünde bulundurulmaz. Çeşitli suçlara ait davalarda, itirazı kabil kararlar nazara alınmadan, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir. İtiraz yoluna tabi olan hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve benzeri kararların mercide yanılma suretiyle ya da sehven temyizi halinde inceleme, bu suçlara bakmakla görevli dairece yapılır. Ancak aynı dosyada itiraz yoluna tabi olan hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve benzeri kararlar, diğer suçlarla birlikte temyiz edilmiş olsa bile görevli dairenin belirlenmesinde göz önünde bulundurulmaz…” düzenlemeleri hüküm altına alınmıştır.
Uyuşturucu ve uyarıcı madde suçlarının 5237 sayılı TCK’nın ikinci kitabının “topluma karşı suçlar” başlıklı üçüncü kısmının “kamunun sağlığına karşı suçlar” başlığını taşıyan üçüncü bölümünde düzenlenmiş olması, belirtilen özelliği gereğince, kişilerin, CMK’nın 237. maddesi uyarınca mağdur veya suçtan zarar gören sıfatıyla bu suçlarla ilgili davalara katılmalarına olanak bulunmaması nedeniyle bu hükümlere yönelik temyiz istemlerinin ilk bakışta reddedilecek taleplerden olduğu göz önüne alındığında, Ceza Dairesinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken hükümler sanıklar hakkında fuhuş ve cinsel taciz suçlarından verilen mahkûmiyet hükümleridir.
Öte yandan, Yargıtay Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması hâlinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması hâlinde dikkate alınmalıdır.
Tebliğname tarihinin 20.11.2017 olduğu göz önüne alındığında, temyiz incelemesine konu olan suçlardan fuhuş suçunun cezası daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca anılan suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 18. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 10. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 18. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 18. Ceza Dairesinin 25.10.2018 tarihli ve 7548-13680 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 18. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 23.05.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.