YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2018/297
KARAR NO : 2019/11
KARAR TARİHİ : 23.05.2019

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 8. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 233-577

Sanık … hakkında 6136 Kanuna muhalefet ve tehdit suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Gaziantep 13. Asliye Ceza Mahkemesince 11.09.2012 tarih ve 233-577 sayı ile, sanığın 6136 Kanun’a muhalefet ve silahla tehdit suçlarından mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükümlerin sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 21.05.2018 tarih ve 18437-9946 sayı ile;
“…İddianamede açıklanıp, hükümlerde kabul edilen eylemlere, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararı ve temyizin kapsamı ile tebliğname tarihine göre, sanık … hakkında, TCK’nın 106/1-2. cümlesi ve 6136 sayılı Kanun’un 13/1. maddesi gereğince sair tehdit ve ruhsatsız tabanca taşımak suçlarından kamu davası açılmasına göre, temyize konu suçlardan en ağırı olan 6136 sayılı Kanun’un 13/1. maddesinde düzenlenen ruhsatsız tabanca taşımak suçuna göre işin incelenmesi Yüksek 8. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 8. Ceza Dairesince de 06.12.2018 tarih ve 7697-13948 sayı ile;
“…2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6545 sayılı Kanun’la değişik 14. ve eklenen geçici 13. maddeleri uyarınca; temyizin kapsamına, tebliğname tarihine, suça ilişkin mahkeme kararındaki nitelendirmeye ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 29.012014 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 21.01.20114 gün ve 2014/1 sayılı kararının Ceza Daireleri İş bölümüne ilişkin ortak hükümlerinin 5. fıkrası gereğince, tebliğnamenin düzenlendiği tarihe göre temyiz inceleme görevi Yargıtay Yüksek 4. Ceza Dairesine ait olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 8. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin (a) bendi; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklinde değiştirilmiş,
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’na 6545 sayılı Kanun’un 37. maddesi ile eklenen geçici 13/5. maddesinde; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmıştır.
Bu bakımdan, Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde 6545 sayılı Kanun ile yapılan değişikliğin yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından uygulanması mümkün olmayıp, uyuşmazlığın tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan iş bölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
İncelenen dosya kapsamına göre;
15.04.2014 tarihli tebliğname itibarıyla ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken iddianamede eylemin; “…Ümit’in ekspertiz raporu ile 6136 sayılı Kanuna göre yasak nitelikte olduğu tespit edilen yanında taşıdığı tabanca ile havaya ateş ederek Cuma, Salih ve Müslüm’ü sair yollu tehdit ettiği, Cuma’nın da ele geçirilemeyen tabanca ile Muhammet Hanifi, Neşat ve Ümiti hedef alarak ateş ettiği, olay yerinde bulunan ve Neşat’ın kolluk görevlilerine teslim ettiği kovanın 6136 sayılı Kanuna göre yasak niteliğe haiz olduğu ekspertiz raporu ile anlaşıldığından Cuma’nın da kullandığı ve üzerinde taşıdığı tabancanın 6136 sayılı Kanuna göre yasak niteliğe haiz olduğu kanaatine ulaşıldığı, müşteki şüpheliler Cuma ve Müslüm’ün ellerinde antimon izine rastlandığı, müşteki şüphelilerin birbirlerinden şikayetçi olup uzlaşmak istemedikleri, müşteki şüpheliler Ümit ve Cuma’nın tek hareket ile birden fazla kişiye yönelik tehdit eylemlerini gerçekleştirdiklerinden haklarında teselsül hükümlerinin uygulanmasının gerekeceği…” şeklinde anlatılması karşısında, sanık hakkında silahla tehdit suçu ile 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçundan kamu davası açıldığı kabul edilmelidir.
Öte yandan, Yargıtay Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
Temyiz incelemesine konu olan suçların tebliğname tarihindeki yaptırım miktarları nazara alınarak yapılan değerlendirmede, 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçunun yaptırımı aynı Kanun’un 13/1. maddesinde bir yıldan üç yıla kadar hapis ve otuz günden yüz güne kadar adlî para cezası, silahla tehdit suçunun yaptırımının ise 5237 sayılı TCK’nun 106/2-a maddesinde iki yıldan beş yıla kadar hapis cezasından ibaret olup, silahla tehdit suçunun müeyyidesi daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.

SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 21.05.2018 tarihli ve 18437-9946 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 23.05.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.