YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2018/23
KARAR NO : 2018/85
KARAR TARİHİ : 02.05.2018
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 12 ve 18. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 20.03.2013
Sayısı : 3-201
Sanık … hakkında özel hayatın gizliliğini ihlâl suçuna teşebbüs ve cinsel taciz suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sırasında Bursa 9. Sulh Ceza Mahkemesince sanığın eylemlerinin çocuğun cinsel istismarı suçunu oluşturabileceği gerekçesiyle görevsizlik kararı verilerek dosyanın gönderildiği Bursa 6. Asliye Ceza Mahkemesince yapılan yargılama sonucunda 20.03.2013 gün ve 3-201 sayı ile; sanığın, cinsel taciz suçu ile özel hayatın gizliliğini ihlâl suçuna teşebbüsten cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 12. Ceza Dairesince 21.10.2015 gün ve 7236-16052 sayı ile;
“Sanık …’nın özel hayatın gizliliğini ihlâl suçundan TCK’nun 134/1 ve 35. maddeleri gereğince, cinsel taciz suçundan TCK’nun 105/1. maddesi gereğince cezalandırılmasının talep edildiği 15.09.2011 tarihli iddianamede; sanığın, 01.09.1996 doğumlu olup, suç tarihi itibarıyla 18 yaşını tamamlamamış olan mağdur …’ye metro durağında sırnaşık bir hâl alır şekilde bakarak takip ettiği, daha sonra mağdurun metro merdivenlerinden çıktığı esnada etek altı fotoğraflarını çektiğinin iddia edilmiş olması karşısında, iddianamedeki anlatımın içeriğinden sanık hakkında TCK’nun 226. maddesinin 3. fıkrasında tanımlanan müstehcenlik suçundan da dava açıldığı anlaşılmakla,
Sanık müdafii tarafından temyiz incelemesine konu edilen eylemlere ilişkin iddianamedeki sevk ve anlatıma, atılı eylemler için TCK’nda öngörülen ceza miktarlarına, tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan 6545 sayılı Kanunun 31. maddesi ile değişik Yargıtay Kanununun 14. maddesindeki; ‘Ceza dairelerinde: a) Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır. b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ hükmüne göre, Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca hazırlanan 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı Yargıtay Büyük Genel Kurul kararı gereğince temyize konu hükümlerin incelenmesi Yargıtay 18. Ceza Dairesine ait bulunduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 18. Ceza Dairesince de 25.12.2017 gün ve 45037-15375 sayı ile;
“İddianamedeki sevk maddesine, verilen hükümlere, 2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6752 sayılı Kanunun 27. maddesi ile eklenen geçici 14. madde uyarınca oluşturulan Birinci Başkanlık Kurulunca hazırlanan, 27.01.2017 tarih ve 29961 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 20.01.2017 tarih ve 2017/1 sayılı iş bölümü kararına ve temyizin kapsamı ile tebliğname tarihi ve 19.01.2015 tarihli 2015/8 sayılı iş bölümü kararının Ceza Daireleri İş Bölümü Ortak Hükümler kısmındaki esaslara göre, işin incelenmesi Yüksek 12. Ceza Dairesinin görevine girdiği”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 12 ve 18. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 28.06.2014 gün ve 6545 sayılı Kanunla değişik, Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen, 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır”, (b) bendinde de; “Çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmüne yer verilmiştir.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması hâlinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması hâlinde dikkate alınmalıdır.
06.04.2015 olan tebliğname tarihi itibarıyla, sanığın temyiz taleplerinin kapsamı karşısında ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken hükümler cinsel taciz ve özel hayatın gizliliğini ihlâl suçlarından kurulan mahkûmiyet kararlarıdır.
İncelenen dosya kapsamına göre;
Temyiz incelemesine konu olan suçlardan cinsel taciz suçunun tebliğname tarihindeki yaptırımı 5237 sayılı TCK’nun 105/1. maddesi uyarınca altı aydan üç yıla kadar hapis cezası, özel hayatın gizliliğini ihlâl suçunun cezası aynı Kanunun 134/1. maddesi uyarınca bir yıldan üç yıla kadar hapis cezasından ibaret olduğu göz önüne alındığında, özel hayatın gizliliğini ihlâl suçunun cezası daha ağır olduğundan temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca anılan suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 12. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 18. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 12. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 21.10.2015 gün ve 7236-16052 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 12. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 02.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.