Yargıtay Kararı Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu 2018/224 E. 2018/286 K. 28.12.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2018/224
KARAR NO : 2018/286
KARAR TARİHİ : 28.12.2018

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 8. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 432-67

Sanık … hakkında güveni kötüye kullanma suçundan açılan kamu davasında, Bartın Sulh Ceza Mahkemesince 01.03.2012 tarih ve 300-412 sayı ile; sanığın eyleminin TCK’nın 245/1. maddesinde yer alan banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçunu oluşturduğu gerekçesiyle Bartın Asliye Ceza Mahkemesine görevsizlik kararı verilmiş, Bartın Asliye Ceza Mahkemesi tarafından yapılan yargılama sonucunda ise sanığın güveni kötüye kullanma suçundan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 15. Ceza Dairesince 24.01.2017 tarih ve 18131-831 sayı ile;
“Katılan ve sanığın önceden tanıştıkları ve olay tarihinde Bartın ili Demirciler arasında bulunan kahvehanede karşılaştıkları, katılanın bankadan para çekmesi gerektiğini, ancak ATM cihazından para çekme işlemini yapamadığını söylediği, sanığın da katılana yardımcı olabileceğini söylemesi üzerine katılanın Vakıfbank’a ait maaş kartını ve kart şifresi yazılı kağıdı kendi rızası ile kendisine ait olan hesaptan 300 TL para çekivermesi amacıyla sanığa teslim ettiği, sanığın ATM cihazına kartı soktuğu, katılana hesapta para görünmediğini bankaya girerek sıra kartı almasını söylediği katılanın banka binasına girmesinden faydalanan sanığın hesaptan 300 TL para çektiği iddia ve kabul olunan eylemin 5237 sayılı TCK’nın 245. maddesinde düzenlenen ‘banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması’ suçu kapsamında kaldığı anlaşılmakla,
İddianamedeki anlatıma göre, Yargıtay Kanununun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesi Yüksek (8.) Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 8. Ceza Dairesince de 23.10.2018 tarih ve 6387-11481 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Yasası’nın 6110 sayılı Yasa ile değişik 14. maddesinde ‘Ceza Dairesinde, Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde, dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir’ hükmü yer almaktadır. Yasa, sevk maddelerine değil, iddianamedeki tavsife ağırlık tanımıştır. Bu nedenle Ceza Dairelerinin görevinde Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’nun yerleşik kararlarında da belirtildiği üzere tavsif esas alınmalıdır.
Bartın Cumhuriyet Başsavcılığının 22.02.2012 tarihli iddianamesiyle, ‘güveni kötüye kullanma’ suçu tavsif edilerek dava açılmıştır.
Bu itibarla, iddianemedeki anlatıma, temyizin kapsamına ve Yargıtay Kanununun 14. maddesine göre temyiz inceleme görevi Yargıtay Yüksek (15.) Ceza Dairesine ait olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 8. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendi; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle (a) bendi “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” biçiminde değiştirilmiştir.
İncelemeye konu dosyada tebliğname tarihinin 11.09.2014 olduğu göz önüne alındığında, Ceza Dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınan hüküm güveni kötüye kullanma suçundan verilen mahkûmiyet hükmü olduğundan temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca güveni kötüye kullanma suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 15. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 24.01.2017 tarihli ve 18131-831 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 15. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 28.12.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.