YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2018/197
KARAR NO : 2018/259
KARAR TARİHİ : 28.12.2018

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 18 ve 19. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 104-628

Sanıklar hakkında imar kirliliğine neden olma suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda atılı suçtan sanık …’ın mahkûmiyetine, diğer sanıkların beraatlerine karar verilmiştir.
Hükümlerin katılan vekili ve sanık … tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesince verilen ve Daire Başkanı tarafından imzalanan 17.02.2015 tarih ve 17235-19403 sayılı tevdii kararıyla dosyanın gönderildiği Yargıtay 18. Ceza Dairesince 10.02.2016 tarih ve 8083-2489 sayı ile;
“İddianamede açıklanan eyleme, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’na 6572 sayılı Kanun’un 27. maddesi ile eklenen Geçici 14. madde uyarınca oluşturulan Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu’nca hazırlanan ve 22.01.2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı işbölümü kararına ve temyizin kapsamı ile tebliğnamenin düzenlendiği tarihe göre temyiz inceleme görevi Yargıtay Yüksek 19. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 19. Ceza Dairesince 16.05.2016 tarih ve 718-17969 sayı ile;
“İddianame içeriği, sevk, sanıklardan … hakkındaki hükmün konusu ve temyizin kapsamı ile Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 12/02/2016 ve 2016/1 sayılı kararına göre, temyiz inceleme görevi Yargıtay Yüksek 18. Ceza Dairesine ait bulunduğu”,
Dosyanın sehven gönderildiği Yargıtay 18. Ceza Dairesince 05.07.2018 tarih ve 12704-10851 sayı ile;
“İmar kirliliğine neden olmak suçundan sanıkların beraatine ve mahkumiyetine yönelik temyiz incelemesinin Yüksek Yargıtay 19. Ceza Dairesine ait olduğu gerekçesiyle, Dairemiz tarafından 2015/8083 esas ve 2016/2486 karar no ile 10.02.2016 günü verilen görevsizlik kararına karşı anılan Dairenin 2016/718-17969 esas ve karar no ile 12.12.2013 günü verdiği karşı görevsizlik kararıyla, Daireler arasındaki olumsuz görev uyuşmazlığının giderilmesi için Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’na gönderilmesine”,
Kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 18 ve 19. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 6110 sayılı Kanun’la değişik 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendi; “Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açan belgedeki nitelendirme esas alınır, açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklinde değiştirilmiş,
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’na 6545 sayılı Kanun’un 37. maddesi ile eklenen Geçici 13/5. maddesinde; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmış, madde gerekçesinde de; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun işbölümünün onaylanmasına ilişkin kararı Resmi Gazetede yayımlanıp yürürlüğe girinceye kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki işbölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunacaktır” açıklamasına yer verilmiştir.
Bu bakımdan 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde 6545 sayılı Kanunla yapılan değişikliğin 28.06.2014 tarihinden önce tanzim edilen tebliğnameler bakımından uygulanması mümkün olmayıp uyuşmazlığın tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan işbölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
Buna göre;
Tebliğnamenin düzenlendiği 30.03.2014 tarihi itibarıyla ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken iddianamede eylemin; “…Bağcılar İlçesi, 246 DT 4D pafta, 1713 Ada, 11 Parsel üzerinde inşa edilen yapıda, ruhsat eki projelerine aykırı olarak bodrum kata iniş merdiveninin iptal edildiği, bodrum katta 4 adet kapı açıldığı, zamin kattaki 1 nolu iş yerinin ve ortak mahal bağlantı alanının daireye çevrildiği, projesinde otopark olarak görülen 1. Bodrum ve 2. Bodrum katın iş yeri olarak kullanıldığı, bina giriş merdiveninin uygun yapılmadığı ve çatının yükseltilerek ön ve arka cephesine üstü kapalı teras yapıldığı, bu inşaatla ilgili sorumlu denetim elemanlarının …, …, …, …, …, yapı müteahhidinin … olduğu,…Başak Yapı Denetim Hizmetleri Limited Şirketinin denetim sorumluluğu altında devam eden inşaatlarda, ruhsat ve eklerine aykırı imalat yapılmasına rağmen 4708 Sayılı Yasanın öngördüğü kontrolleri yapmayarak durumu ilgili idare olan Bağcılar Belediye Başkanlığınazamanında bildirmedikleri…” şeklinde anlatılması karşısında sanık … hakkında 5237 sayılı TCK’nın 184/1. maddesinde düzenlenen imar kirliliğine neden olma, diğer sanıklar hakkında da 4708 sayılı Kanuna muhalefet suçlarından kamu davası açıldığı kabul edilmelidir.
Yargıtay Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
Şu halde temyiz incelemesine konu suçlardan imar kirliliğine neden olma suçunun cezası hapis cezasının üst sınırı itibarıyla diğer suça göre daha ağır yaptırım içermektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 19. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 18. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.

SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 18. Ceza Dairesinin 10.02.2016 tarihli ve 8083-2489 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 18. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 28.12.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.