YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2018/179
KARAR NO : 2018/241
KARAR TARİHİ : 13.09.2018

2018/Bşk-179 2018/241 2012/224258
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 1. Ceza

Sanıklar … ve … ile katılan sanık … hakkında kasten yaralama, silahla tehdit ve 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Denizli 4. Asliye Ceza Mahkemesince 07.06.2012 tarih ve 519-815 sayı ile; sanıklar … ve …’in mağdur ve katılanlara yönelik silahla tehdit suçundan beraatlerine; sanık …’ın mağdurlar …, … ve … ile katılan sanık …’ya yönelik kasten yaralama suçlarından mahkûmiyetine; sanık …’in katılan …’a yönelik kasten yaralama suçu ile 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan mahkûmiyetine; katılan sanık …’nın sanık …’e yönelik kasten yaralama suçundan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükümlerin sanıklar …, Yasin Kaya müdafileri, katılan sanık … müdafisi ve katılanlar tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 30.05.2016 tarih ve 7528-10690 sayı ile;
“İddianamede açıklanan eylemlere, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesinin Yüksek 1. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 1. Ceza Dairesince de 22.01.2018 tarih ve 4288-132 sayı ile;
“…Sanıklar hakkında düzenlenen 23.03.2012 tarihli iddianamede kasten yaralama, silahla tehdit ve 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçlarından Asliye Ceza Mahkemesine kamu davası açıldığı, ilgili Asliye Ceza Mahkemesince bu suçlardan beraat ve mahkûmiyet hükümleri kurulduğu, bu kapsamda iddianame ve mahkeme kararındaki nitelendirmeye göre; kurulan hükmü temyizen inceleme görevinin Yargıtay 4. Ceza Dairesine ait olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 1. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin (a) bendi; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklinde değiştirilmiş,
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’na 6545 sayılı Kanun’un 37. maddesi ile eklenen geçici 13/5. maddesinde; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmıştır.
Bu bakımdan, Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde 6545 sayılı Kanun ile yapılan değişikliğin yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından uygulanması mümkün olmayıp, uyuşmazlığın tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan iş bölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
İncelenen dosya kapsamına göre;
Tebliğname tarihi itibarıyla ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken iddianamede eylemin “Tüm dosya kapsamının birlikte incelenmesi neticesinde, şüpheliler … ve …’in görüntülerden de açıkça anlaşılacağı üzere tüfek ve tabancayla bara geldikleri, gelişigüzel ateş ettikleri, hedef gözeterek ateş edip öldürme imkânları varken bu şekilde hareket etmedikleri, yaralama kastıyla hareket edip ateş ettikleri, zaten adli raporlardan da bu hususun anlaşıldığı, olaydan sonra müşteki şüpheliler …, …, …, …, …, … ve …’nın tamamen meşru müdafaa saikiyle hareket edip ellerinde tüfek ve silah olan … ve …’i etkisiz hâle getirdikleri, eylemlerinde aşırıya kaçmadıkları, bu hususun … ve …’e ait adli raporlardan da anlaşıldığı, BTM ile iyileşecek tarzda yaralandıkları görülmüştür…” şeklinde anlatılması karşısında sanıklar ve katılan sanık hakkında kasten yaralama, silahla tehdit ve 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçlarından kamu davası açıldığı kabul edilmelidir.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması hâlinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması hâlinde dikkate alınmalıdır.
Katılan … ve katılan sanık …’nın temyizlerinin kapsamı da göz önüne alınarak temyiz incelemesine konu olan suçların tebliğnamenin düzenlendiği 10.02.2014 tarihindeki yaptırım miktarlarına göre yapılan değerlendirmede; silahla tehdit suçunun yaptırımı TCK’nın 106/2. maddesi uyarınca iki yıldan beş yıla kadar hapis cezası; basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde hafif nitelikte kasten yaralama suçunun yaptırımı aynı Kanun’un 86/2 maddesi uyarınca dört aydan bir yıla kadar hapis veya adli para cezası; 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçunun yaptırımı aynı Kanun’un 13/1. maddesi uyarınca bir yıldan üç yıla kadar hapis ve adli para cezasından ibaret olup; TCK’nın 106/2. maddesinde düzenlenen silahla tehdit suçunun yaptırımı daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 1. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 30.05.2016 tarihli ve 7528-10690 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 13.09.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.