YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2018/175
KARAR NO : 2018/237
KARAR TARİHİ : 13.09.2018
2018/Bşk-175 2018/237 2015/151932
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 14 ve 6. Ceza
Sanık hakkında yağma, çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda, Sakarya 3. Ağır Ceza Mahkemesince 05.03.2015 tarih ve 390-96 sayı ile; sanığın, yağma suçundan TCK’nın 148/1, 168/3-1, 53 ve 58 maddeleri; değişen suç vasfına göre reşit olmayanla cinsel ilişki suçundan TCK’nın 104/1, 53 ve 58 maddeleri uyarınca cezalandırılmasına, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan ise beraatine karar verilmiştir.
Hükümlerin sanık müdafisi ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 14. Ceza Dairesince 18.12.2016 tarih ve 10295-1457 sayı ile;
“İddianame içeriğine, sevke, mahkemenin nitelendirmesine, temyizin kapsamına Yargıtay Kanununun 14. maddesine ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 19.01.2015 günlü 2015/8 sayılı Kararına göre temyiz incelemesini yapma görevi Yargıtay 6. Ceza Dairesine ait bulunduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 6. Ceza Dairesince de 28.06.2018 tarih ve 3476-4896 sayı ile;
“05.12.2014 tarih, 2014/7251 Esas – 2014/709 sayılı iddianamedeki nitelendirmeye, sevk ve uygulamaya, temyizin kapsamına ve Yargıtay Kanununun 14. maddesi ile Yargıtay Genel Kurulu kararına göre, işin incelenmesi Yüksek 14. Ceza Dairesi’nin görevine girdiği”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 14 ve 6. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 28.06.2014 tarihli ve 6545 sayılı Kanunla değişik, Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen, 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır”, (b) bendinde de; “Çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmüne yer verilmiştir.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması hâlinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması hâlinde dikkate alınmalıdır.
09.12.2015 olan tebliğname tarihi itibarıyla sanık müdafisi ve katılanlar vekilinin temyiz taleplerinin kapsamı karşısında, ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken hükümler, yağma ve reşit olmayanla cinsel ilişki suçlarından kurulan mahkûmiyet hükümleri ile kişiyi hürriyetinde yoksun bırakma suçundan verilen beraat kararıdır.
İncelenen dosya kapsamına göre;
Temyiz incelemesine konu olan suçlardan yağma suçunun cezası daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca anılan suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 14. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 28.06.2018 tarihli ve 3476-4896 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 6. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 13.09.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.