YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2018/173
KARAR NO : 2018/235
KARAR TARİHİ : 13.09.2018

2018/Bşk-173 2018/235 2015/430580
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 2 ve 8. Ceza

Sanık … hakkında banka veya kredi kartının kötüye kullanılması suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Ümraniye (Kapatılan) 4. Asliye Ceza Mahkemesince 14.02.2012 tarih ve 1113-79 sayı ile; sanığın aynı suçtan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 8. Ceza Dairesince 02.12.2014 tarih ve 9599-29352 sayı ile;
“1- Olay günü ATM’ye babasının emekli maaşını çekmek için gelen şikâyetçinin işlemde kullandığı babasına ait bankamatik kartını kurdukları özel düzenek ile ele geçirmeye çalışan sanıkların, şikâyetçinin şüphelenip görevlileri araması sonucu kartı almadan kaçtıklarının anlaşılması karşısında, eylemlerinin sadece hırsızlığa teşebbüs suçunu oluşturacağı gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Kabul ve uygulamaya göre de;
a- Sanıklar hakkında hapis cezası alt sınırdan tayin olunduğu halde, aynı gerekçe ile adli para cezasına esas alınan birim gün sayısının alt sınırdan uzaklaşılarak tayini suretiyle çelişkiye neden olunması,
b- Adli sicil kaydına göre engel sabıkası bulunmayan sanık … hakkında hüküm tarihinde yürürlükte bulunan 5728 sayılı Kanun’un 562. maddesiyle değişik 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231. maddesi ve bu maddenin 6. fıkrasına 25.07.2010 tarihinde yürürlüğe giren 6008 sayılı Yasa’nın 7. maddesi ile eklenen cümleye göre, kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları gözönünde bulundurularak yeniden suç işleyip işlemeyeceği hususları irdelenerek hükmün açıklanmasının geri bırakılması yönünde bir değerlendirme yapılmaması,
c- 5237 sayılı TCK’nun 53/3. madde ve fıkrası uyarınca, sanıkların yalnızca kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilmesine kadar kısıtlama uygulanabilecek iken, kendi altsoyu dışındakiler üzerindeki yetkilerini de kapsayacak şekilde uygulama yapılması” isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda İstanbul Anadolu 26. Asliye Ceza Mahkemesince 08.10.2015 tarih ve 35-430 sayı ile; sanığın hırsızlık suçuna teşebbüsten mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Bu hükmün de sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 2. Ceza Dairesince 30.05.2018 tarih ve 1922-7057 sayı ile;
“Bozmadan önce verilen kararın Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 02.12.2014 gün, 2013/9599 Esas – 2014/29352 Karar sayılı ilamı ile incelenip sonuçlandırılmış olması nedeniyle, işin incelenmesinin Yüksek 8. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 8. Ceza Dairesince de 02.07.2018 tarih ve 7434-7912 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6545 sayılı Kanun’la değişik 14. ve eklenen geçici 13. maddeleri uyarınca; mahkûmiyet kararındaki nitelendirmeye, tebliğname tarihi ve temyizin kapsamına göre, Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu’nun 01.03.2016 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 26.02.2016 gün ve 2016/1 sayılı kararının Ceza Daireleri İşbölümüne ilişkin ortak hükümlerin 5. fıkrası uyarınca ve Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 26.12.2017 gün 2017/249-269 emsal kararına göre; temyiz inceleme görevinin Yargıtay Yüksek 2. Ceza Dairesine ait olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Sanık … hakkında hırsızlık suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karar itiraz edilmeksizin kesinleşmiş olup temyizin kapsamına göre inceleme, sanık … hakkında kurulan hükümle sınırlı olarak yapılmıştır.
Yargıtay 2 ve 8. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6572 sayılı Kanun’la değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanıp 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren ve 04.04.2015 olan tebliğname tarihine göre uygulanması gereken 19.01.2015 tarih ve 2015/8 sayılı iş bölümünün; “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” kısmının beşinci maddesinde;
“Ceza daireleri, yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakar. Ancak; bu iş bölümüyle konusu bakımından başka daireye verilen ve bozma veya başka nedenlerle Yargıtay incelemesinden geçmiş bulunan dosyaların tekrar Yargıtay’a gelmesi hâlinde yeni işbölümüne göre görevli daire tarafından incelenir” hükmü getirilmiştir.
İncelemeye konu dosyada, yerel mahkemece kurulan ilk hükmün, Yargıtay 8. Ceza Dairesince incelenerek 02.12.2014 tarih ve 9599-29352 sayı ile bozulmasına karar verildiği, tebliğname tarihine göre yürürlükte bulunan 19.01.2015 tarih ve 8 sayılı işbölümüyle banka veya kredi kartının kötüye kullanılması suçuna ilişkin herhangi bir görev değişikliği yapılmadığı anlaşıldığından, hükmü temyizen inceleme görevi Yargıtay 8. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 02.07.2018 tarih ve 7434-7912 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 8. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 13.09.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.