YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2018/151
KARAR NO : 2018/213
KARAR TARİHİ : 13.09.2018

2018/Bşk-151 2018/213 2017/31249
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 6 ve 1. Ceza

Sanık … hakkında nitelikli yağma ve kasten yaralama suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Kahramanmaraş 1. Ağır Ceza Mahkemesince 13.10.2016 tarih ve 81-318 sayı ile aynı suçlardan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükümlere yönelik olarak sanık ve müdafisi tarafından istinaf başvurusunda bulunulması üzerine dosyayı inceleyen Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesince 15.12.2016 tarih ve 185-178 sayı ile CMK’nın 289/1-b-g maddeleri uyarınca bozulmasına karar verilmiştir.
Bozma sonrası yargılamaya devam eden Kahramanmaraş 1. Ağır Ceza Mahkemesince 31.01.2017 tarih ve 81-318 sayı ile sanığın nitelikli yağma ve kasten öldürme suçuna teşebbüsten mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Söz konusu hükümlere yönelik olarak sanık ve müdafisi tarafından istinaf başvurusunda bulunulması üzerine dosyayı inceleyen Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesince 21.03.2017 tarih ve 644-652 sayı ile istinaf talebinin esastan reddine karar verilmiştir.
Bu hükümlerin de sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 29.11.2017 tarih ve 3403-5293 sayı ile;
“Hükümdeki nitelendirmeye ve uygulama maddelerine, temyizin kapsamına, tebliğname tarihine ve Yargıtay Kanununun 14. maddesi ile Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 12/02/2016 tarih ve 2016/1 sayılı iş bölümüne ilişkin kararına göre; işin incelenmesi Yüksek 1. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 1. Ceza Dairesince de 30.05.2018 tarih ve 3664-2671 sayı ile;
“Kahramanmaraş 1. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından istinaf bozması üzerine verilen 31.01.2017 tarih ve 2016/408 esas, 2017/25 sayılı Kararda sanık hakkında yağma, kasten yaralama suçundan verilen ceza miktarı itibariyle kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla öldürmeye teşebbüs ve hürriyeti tahdit suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerinin tekrar istinaf edilmesi üzerine Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesi tarafından yapılan inceleme neticesinde verilen 21.03.2017 tarih ve 2017/644 esas, 2017/652 sayılı Kararda kasten yaralama suçundan verilen ceza miktarı itibariyle kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla öldürmeye teşebbüs ve hürriyeti tahdit suçlarından verilen hükümler yönünden kesin olmak üzere, yağma suçundan verilen mahkumiyet hükmü yönünden ise temyizi kabil olmak üzere istinaf talebinin esastan reddine karar verildiği, kararın sanık tarafından temyiz edildiğinin anlaşılması karşısında;
Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesi tarafından yapılan inceleme neticesinde verilen 21.03.2017 tarih ve 2017/644 esas, 2017/652 sayılı karardanda anlaşılacağı üzere temyiz yasa yoluna tabi olan mahkumiyet hükmünün yalnızca yağma suçundan verilen mahkumiyet kararı olduğu, diğer suçlardan verilen hükümlerin kesin nitelikli olup hiçbir surette temyizleri kanunen mümkün olmadığı anlaşıldığından temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi 6. Ceza Dairesinin görevine girdiği”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 6 ve 1. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 28.06.2014 tarihli ve 6545 sayılı Kanun’la değişik, Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen, 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır”, (b) bendinde de; “Çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmüne yer verilmiştir.
İncelemeye konu dosyada, Kahramanmaraş 1. Ağır Ceza Mahkemesince 13.10.2016 tarih ve 81-318 sayı ile sanığın nitelikli yağma suçundan TCK’nın 149/1-a-d ve 62. maddeleri uyarınca 10 yıl hapis, kasten yaralama suçundan ise 86/1, 86/3-e, 87/1-d-son ve 62. maddeleri uyarınca 5 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, hükümlere yönelik istinaf talebinde bulunulması üzerine Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesince 15.12.2016 tarih ve 185-178 sayı ile; nitelikli yağma suçunu silahla işlemediği, kasten yaralama suçunun ise kasten öldürme suçuna teşebbüsü oluşturduğu gerekçeleriyle bozulmasına ve aleyhe istinaf olmaması nedeniyle sonuç ceza miktarı itibarıyla kazanılmış hakkının saklı tutulmasına karar verildiği,
Bozma sonrası yargılamaya devam eden Kahramanmaraş 1. Ağır Ceza Mahkemesince 31.01.2017 tarih ve 81-318 sayı ile sanığın nitelikli yağma suçundan TCK’nın 149/1-d ve 62. maddeleri uyarınca 8 yıl 4 ay hapis, kasten öldürme suçuna teşebbüsten ise TCK’nın 81/1, 35 ve 62. maddeleri uyarınca 10 yıl hapis, ancak aleyhe istinaf başvurusu olmadığından neticeten 5 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, hükümlere yönelik istinaf talebinde bulunulması üzerine Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesince 20.02.2017 tarih ve 81-318 sayı ile istinaf başvurusunun esastan reddine, kasten öldürme suçuna teşebbüsten CMK’nın 286/2-a maddesi uyarınca kesin olarak, nitelikli yağma suçu bakımından ise temyiz yolu açık olmak üzere karar verildiği,
Anlaşılmıştır.
Kasten öldürme suçuna teşebbüsten kazanılmış hakkı saklı tutularak hakkında neticeten 5 yıl hapis cezasına hükmolunan sanığın istinaf talebinin Bölge Adliye Mahkemesince CMK’nın 286/2-a maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu belirtilmiş ise de; yerel mahkemece yapılan yargılama sonucu sanığın TCK’nın 81/1, 35 ve 62. maddeleri uyarınca 10 yıl hapis cezası ile cezalandırılmış olması karşısında; anılan hükmün temyiz kanun yoluna tabi olmaması nedeniyle ilk bakışta reddedilecek temyiz talepleri arasında değerlendirilemeyeceği cihetle Ceza Dairesinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken hükümler, sanık hakkında nitelikli yağma ve kasten öldürmeye teşebbüsten kurulan mahkûmiyet hükümleri olmalıdır.
Öte yandan, Yargıtay Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır
Tebliğname tarihinin 17.10.2017 olduğu göz önüne alındığında, temyiz incelemesine konu olan suçlardan kasten öldürme suçuna teşebbüsün cezası daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca anılan suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 1. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 1. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 30.05.2018 tarihli ve 3664-2671 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 1. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 13.09.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.