YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2018/130
KARAR NO : 2018/192
KARAR TARİHİ : 13.09.2018

2018/Bşk-130 2018/192 2014/168690
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 8. Ceza Daireleri

Sanık hakkında dolandırıcılık ve başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda, Gaziosmanpaşa 2. Asliye Ceza Mahkemesince 19.02.2014 tarih ve 233-427 sayı ile; sanığın, başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suçundan TCK’nın 268/1. maddesi yollaması ile 267/1, 62/1 ve 51/1-3. maddeleri; dolandırıcılık suçundan ise TCK’nın 157/1, 62, 52 ve 51/1 maddeleri uyarınca cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Hükümlerin sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 20.06.2016 tarihli tebliğnamesiyle dosyanın gönderildiği Yargıtay 15. Ceza Dairesince 16.11.2017 tarih ve 2907-23584 sayı ile;
“14/02/2011 tarih ve 27846 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 6110 sayılı Kanun’un 8. maddesi ile değişik 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde; ‘Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir’ hükmüne yer verilmiştir.
İncelenen dosya içeriğine göre; her ne kadar sanığın, kardeşinin kimlik bilgileri ile kredi kartı alarak alışverişler yapması nedeniyle TCK’nın 157/1 ve 267/1 maddeleri gereğince ‘dolandırıcılık’ ve ‘başkasının kimlik bilgilerini kullanma’ suçlarından mahkumiyetine hükmedilmiş ise de, iddianamedeki ve mahkeme kabulündeki anlatım ile sevk ve kabul maddelerinin uyumsuz olması durumunda anlatıma itibar edilmesi gerektiği, iddanamedeki ve mahkeme kabulündeki anlatımın TCK 245/3. maddesinde yer alan “banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması” suçunun unsurlarını oluşturduğu anlaşıldığından,
Hükümdeki ve iddianamedeki nitelendirme, temyiz kapsamı ve Yargıtay Kanunu’nun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesi Yüksek (8.) Ceza Dairesi’nin görevi dahilinde olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 8. Ceza Dairesince de 23.05.2018 tarih ve 25219-5818 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6545 sayılı Kanun’la değişik 14. ve eklenen geçici 13. maddeleri uyarınca; mahkumiyet kararındaki nitelendirmeye, temyizin kapsamına, tebliğname tarihine ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu’nun 26.02.2016 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 12.02.2016 gün ve 2016/1 sayılı kararının Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümlerinin 4 no’lu fıkrasının 2. bendinin 2. cümlesi ve 7 no’lu fıkrası uyarınca, temyiz inceleme görevi Yargıtay Yüksek (15.) Ceza Dairesine ait olmakla”
Gerekçeleriyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 8. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanunu’nun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile değişik 14/3. maddesinin a bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” b bendi, “çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmüne yer verilmiştir.
Bu maddeye dayanılarak Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunca hazırlanıp 26.02.2016 tarihli ve 29636 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak 01.03.2016 tarihinde yürürlüğe giren 12.02.2016 tarihli ve 1 sayılı iş bölümü kararının “Ceza Daireleri iş bölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünün 7. maddesinde; “Ceza Dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde, mahkumiyet kararlarında mahkeme hükmündeki, mahkumiyet dışındaki kararların temyiz incelemesinde ise dava açan belgedeki nitelenen suç esas alınır.” 8. maddesinde “Temyiz incelemesine konu olan suçların ceza miktarlarında sonradan değişiklik olması halinde tebliğname tarihindeki suçun temel şekline göre ceza miktarları göz önünde bulundurularak görevli ceza dairesi belirlenir.” 9. maddesinde ise “Birden fazla suçun yer aldığı hükümlerin temyiz incelemesi, incelemeye konu suçlardan yaptırımı en ağır olanına bakmakla görevli dairece yapılır. Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı belirlenirken de suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır, üst sınırların eşit olması halinde ise alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu kabul edilir. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde nazara alınır…” düzenlemeleri hüküm altına alınmıştır.
20.06.2016 olan tebliğname tarihi itibarıyla sanığın temyiz taleplerinin kapsamı karşısında ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken hükümler sanık hakkında dolandırıcılık ve başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suçlarından kurulan mahkûmiyet kararlarıdır.
Somut olayda tebliğname tarihinin 20.06.2016 olduğu göz önüne alındığında, temyiz incelemesine konu olan suçlardan dolandırıcılık suçunun cezası tebliğname tarihi itibarıyla bir yıldan beş yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adli para cezası, başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suçunun cezası bir yıldan dört yıla kadar hapis cezası olup dolandırıcılık suçunun cezası daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca anılan suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 15. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.

Bu itibarla, Yargıtay 8. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli bulunup, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 16.11.2017 tarihli ve 2907-23584 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, Yargıtay 15. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 13.09.2018 tarihinde yapılan müzakerede oy birliğiyle karar verildi.