YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2018/117
KARAR NO : 2018/179
KARAR TARİHİ : 13.09.2018

2018/Bşk-117 2018/179 2015/187867
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 1 ve 12. Ceza Daireleri

Sanık … hakkında taksirle öldürme
suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Kayseri 3. Asliye Ceza Mahkemesince 05.05.2011 tarih ve 598-320 sayı ile; sanığın atılı suçtan mahkûmiyetine ilişkin hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiş, bu karara karşı katılanlar vekilince itiraz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Kayseri 1. Ağır Ceza Mahkemesince 13.05.2011 tarih ve bila sayı ile; itirazın kabulüne ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın kaldırılmasına karar verilmiştir.
İtiraz mercince verilen karar üzerine dosyayı ele alan Kayseri 3. Asliye Ceza Mahkemesince 08.09.2011 tarih ve 406-556 sayı ile; sanığın taksirle öldürme suçundan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükmün katılanlar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 12. Ceza Dairesince 31.03.2014 tarih ve 8248-7852 sayı ile;
“İddianamede ‘kullandığı aracın sol arkasında oturan Meral ile aracın dışından ve aracın 4-5 cm açık olan penceresinden tutarak konuşan …’ün bu halini görmesine rağmen şüphelinin aniden aracı hareket ettirdiği, Yusuf’un camda asılı kaldığını ve durmasını söylemelerine rağmen durmamak suretiyle’ ölüme neden olunduğu iddia edilerek kastın aşılması suretiyle öldürme suçunun tanımlandığı TCK’nın 87/4. maddesinde tanımlanan suçta öngörülen cezanın süresi bakımından yargılama yapma ve kanıtları değerlendirme görevinin, 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanun’un 12. maddesi uyarınca Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilmeksizin, görevsizlik kararı verilmesi yerine sevk maddelerine dayalı olarak yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması” isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyan Kayseri 3. Asliye Ceza Mahkemesince 24.10.2014 tarih ve 331-631 sayı ile ağır ceza mahkemesine görevsizlik kararı verilmiş, dosyanın gönderildiği Kayseri 3. Ağır Ceza Mahkemesince yapılan yargılama sonucunda 06.04.2015 tarih ve 283-102 sayı ile; sanığın kasten yaralama sunucu ölüme neden olma suçundan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Bu hükmün de katılanlar vekili ve sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 1. Ceza Dairesince 28.11.2017 tarih ve 3644-4383 sayı ile TCK’nun 53. maddesi yönünden düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı ise 31.12.2017 tarih ve 187867 sayı ile;
“…Ölen …’ün olaydan önce kız arkadaşı, Meral’in kendisinden ayrılmak istemesi üzerine, Meral’in cep telefonunu rızası olmaksızın aldığı, bu nedenle Meral’in, maktul ile görüşmek üzere olay mahallinde yeğenleri Burak ve Elif ile sanık …’le maktulü aradıkları ve olay yerinde maktulü gördükleri, Meral ile maktul arasında tartışma çıktığı, sanığın daha önceden maktulü tanımadığı, aralarında herhangi bir husumetin bulunmadığı, olay yerine Meral’in telefonunu almak için gittikleri, tartışmaya karışmadığı sadece aracı kullandığı ve tartışmanın büyümemesi için araç içerisine bindikleri, şoför koltuğunda sanık …’ün bulunduğu, ön sağ tarafta Meral’in yeğeni …’ın oturduğu, arka tarafında da Meral Özkul ile yeğeni …’un bulunduğu park halindeki 38 D 0004 plakalı aracın dışında bulunan maktul …’ün araçtaki arkadaşı Meral ile konuşurlarken arabanın hareket etmesi üzerine Yusuf’un araçla sürüklendiği, meydana gelen olay nedeni ile yaralanan Yusuf’un hastaneye kaldırıldığı, ancak tedavi görürken hastanede vefat ettiği, sanık …’in anlatımları ve tanık beyanları birlikte değerlendirildiğinde, olay yerinde elde edilen bulgular ve bilirkişi raporuna göre kullandığı aracın sol arkasında oturan Meral ile aracın dışından ve aracın yarı açık olan penceresinden tutarak konuşan …’ün bu halini görmesine rağmen tartışmanın büyümemesi amacı ile sanığın aracı hareket ettirdiği, Yusuf’un camda asılı kaldığı ve yere düştüğü, bu şekilde neticeyi öngörmesi ancak sonucun meydana gelmesini istememesine rağmen aracı kullanan sanığın bilinçli taksirle hareket ederek ölüme neden olduğu anlaşılmıştır.
Böylece sanığın istemediği bir netice meydana gelmiştir. Sanığın aracını hareket ettirerek olay yerinden ayrılmak istemesi sırasında ne ölene karşı ne de 3. bir şahsa karşı kasti bir suç işlemek amacıyla hareket etmediği sabittir. Meydana gelen netice suç bakımından taksir söz konusudur. Bu taksirde bilinçli taksir düzeyindedir.
Bu gerekçelere bağlı olarak aracı kullanan sanığın, gerçekleşen ölüm neticesini istememesinin ancak sonucun gerçekleşmesinin bilinçli taksir suçunu oluşturduğu” görüşüyle itiraz kanun yoluna başvurmuştur.
CMK’nun 308. maddesi uyarınca inceleme yapan Yargıtay 1. Ceza Dairesince 23.01.2018 tarih ve 9-144 sayı ile;
“Sanık … hakkında maktul …’u kasten yaralama sonucu ölümüne neden olmak suçundan yapılan yargılama sonunda; mahkûmiyetine dair Kayseri 3. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 06.04.2015 gün ve 2014/283 Esas, 2015/102 Karar sayılı hükmün sanık müdafii ve katılanlar vekilinin temyizi üzerine, Dairemizin 28.11.2017 gün ve 2016/3644 Esas ve 2017/4383 Karar sayılı ilamı ile onanmasına karar verildiği, bu karara karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca bilinçli taksir yönünden itirazda bulunulduğu, 05.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Yasa’nın 99. maddesiyle, 5271 sayılı Yasa’nın 308. maddesinde yapılan değişiklik ve 101. maddesiyle 5320 sayılı Yasa’ya eklenen geçici 5. madde uyarınca itiraz hakkında karar verilmek üzere dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşılmakla, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 308. maddesinin, 6352 sayılı Yasa’nın 99. maddesi ile eklenen 3. fıkrası uyarınca yapılan incelemede;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itiraz gerekçeleri yerinde görüldüğünden itirazın kabulüne, Dairemizin 28.11.2017 tarih ve 2016/3644 Esas ve 2017/4383 sayılı kararımızın kaldırılmasına,
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun kararları ile Yargıtay Kanunu’nun 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle değişik 14 ve aynı Kanun’la eklenen geçici 13. maddeleri uyarınca; Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 31.03.2014 tarih, 2013/8248 Esas, 2014/7852 sayılı ilamıyla bozma kararı verilmiş olmasına göre, … hakkında kasten yaralama sonucu ölüme neden olmak suçundan kurulan hükümle ilgili olarak temyiz inceleme görevinin Yargıtay Yüksek 12. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 12. Ceza Dairesince de 29.03.2018 tarih ve 1755-3644 sayı ile;
“İnceleme konusu dosya, Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 23.01.2018 tarih, 2018/9 Esas, 2018/144 Karar sayılı görevsizlik ilamı ile Dairemize gönderilmiş olup; sanık hakkında yapılan yargılama sonunda, 08.09.2011 tarihli hüküm ile sanığın TCK’nun 85/1, 62, 51, 63. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, söz konusu hükmün temyizi üzerine Dairemizin 31.03.2014 tarihli ilamı ile hükmün bozulmasına karar verildiği, bozma sonrası yapılan yargılama sonunda sanığın TCK’nun 87/4, 62, 53. maddeleri uyarınca cezalandırılmasına karar verildiği; söz konusu hükmün temyizi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesi tarafından 28.11.2017 gün ve 2016/3644 Esas ve 2017/4383 Karar sayılı ilam ile hükmün onanmasına karar verildiği, söz konusu onama kararına Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazı üzerine, itiraz kabul edilerek onama kararının kaldırılması ile birlikte görevsizlik kararı verilmiş ise de, işin esasına girerek hükmün onanmasına karar verilmesi akabinde Yargıtay 1. Ceza Dairesi tarafından itirazın kabul edilmesi halinde görevsizlik kararı verilemeyeceği, itiraz konusu ile ilgili karar verilmesi gerektiği değerlendirilmiş olup;
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’na 6572 sayılı Kanun’un 27. maddesi ile eklenen geçici 14. maddesi uyarınca hazırlanan 09.02.2018 tarih ve 2018/1 sayılı Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu kararı gereğince temyize konu hükmün incelenmesinin Yargıtay Yüksek 1. Ceza Dairesine ait bulunduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 1 ve 12. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; Yargıtay 12. Ceza Dairesince verilen bozma kararı üzerine yerel mahkemece kurulan ve Yargıtay 1. Ceza Dairesince düzeltilerek onanan hükme yönelik CMK’nun 308. maddesi uyarınca başvurulan itiraz kanun yolu değerlendirmesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin tespitine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (c) bendi;
“Ceza dairelerinde:
c) Temyiz davasına bakmakla görevli olan daire, Yargıtayın ilk derece mahkemesi olarak bakmakla görevli olduğu davalar ile olağanüstü kanun yollarına ilişkin davalara bakmakla da görevlidir” şeklinde düzenlenmiş olup temyiz dosyasına bakan dairenin aynı suçla ilgili ilk derece dosyalarına ve olağanüstü kanun yollarına ilişkin davalara da bakacağı kabul edilmiştir.
Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 12.07.2007 tarih ve 23-23 sayılı kararı başta olmak üzere bir çok kararında açıklandığı üzere bir işin Özel Dairece incelenip muktezaya bağlanmasından sonra artık müteakip işlere de aynı Özel Dairece bakılması esastır.
Öte yandan, 5271 sayılı CMK’nun “Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısının itiraz yetkisi” başlıklı 308. maddesi; “Yargıtay ceza dairelerinden birinin kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı, re’sen veya istem üzerine, ilâmın kendisine verildiği tarihten itibaren otuz gün içinde Ceza Genel Kuruluna itiraz edebilir. Sanığın lehine itirazda süre aranmaz” şeklinde düzenlenmişken, maddeye 6352 sayılı Kanun’un 99. maddesi ile;
“İtiraz üzerine dosya, kararına itiraz edilen daireye gönderilir.
Daire, mümkün olan en kısa sürede itirazı inceler ve yerinde görürse kararını düzeltir; görmezse dosyayı Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderir” şeklinde ikinci ve üçüncü fıkralar eklenmiş,
Yapılan değişikliğin gerekçesi ise; “İtiraz üzerine dosyanın kararına itiraz edilen daireye gönderileceği ve itirazın mümkün olan en kısa sürede dairece inceleneceği ve itirazın yerinde görülmesi durumunda dairenin kararını düzelteceği; itiraz yerinde görülmezse dairenin dosyayı Yargıtay Ceza Genel Kuruluna göndereceğinin hüküm altına alınmakta olduğu” şeklinde açıklanmıştır.
Buna göre, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 308. madde uyarınca itiraz kanun yoluna başvurulması üzerine dosya kararına itiraz edilen daireye gönderilecek, dairece mümkün olan en kısa sürede itirazın yerinde olup olmadığı konusunda inceleme yapılacak ve itirazın tamamen kabulüne veya reddine karar verilebileceği gibi, itirazın kısmen kabulüne de karar verilebilecektir.
Dairece itirazın kısmen kabulüne karar verilmesi durumunda itirazın yerinde görülmeyen kısmı yönüyle değerlendirme yapılmak üzere dosya Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilecektir.
İncelemeye konu dosyada Yargıtay 1. Ceza Dairesince temyiz incelemesi yapılarak düzeltilerek onama kararı verildiği, bu hükme yönelik Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca itiraz kanun yoluna başvurulduğu anlaşılmakla 5271 sayılı CMK’nun 6352 sayılı Kanun’un 99. maddesi ile değişik 308. maddesinin amir hükmü gereğince itiraz üzerine dosyayı inceleme görevi, kararına itiraz edilen Yargıtay 1. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 12. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 1. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 23.01.2018 tarih ve 9-144 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 1. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 13.09.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.